Chapter 15

2.1K 50 20
                                    

Aufem's POV

I never thought that I can open my eyes despite of everything. Akala ko na kasi talaga, mamamatay na ako. Medyo masakit pa ang lalamunan ko, pero hindi ko maiwasang hindi maiyak.

G-God is good for giving me this chance to open my eyes again. I wanted to see him, to ask if Femesia is fine... I just need my family.

Pinunasan naman ni Lorenzo ang mga luha ko. I see, he is here. Nagbabantay sa'kin.

"Please drink a little bit of water first, Aufem." Masaya nitong sambit.

Dahil na rin sa nauuhaw na ako, mabilis kong ininom ang tubig. It's good to be awake again. Ilang oras ba akong natulog? How is my baby Fem?

"Kuya L-Lorenzo, where is Femesia?" Excited kong tanong.

Ngumiti naman ito at napakamot sa ulo niya. "She's here already. Sadyang nakatago lang siya."

"What do u mean? Marunong na bang magtago ang newborn?" I curiously asked him.

He sighed. "I see. Hindi pa nakapunta ang team dahil gusto kong magkausap muna kayo ni Femesia kahit saglit man lang."

"Femesia, what did I told you?" Aniya.

Someone giggled from the back. "Yeah, I know that, Tatay!"

Lumabas naman ang isang maliit na bata na kamukhang kamukha ko. She's smiling brightly, "Surprise Mommy Aufem! I'm Femesia and I am three!"

Hindi ko alam kung matutuwa ba ako o masasaktan na makita siyang ganito na kalaki. Ilang taon akong wala sa piling ng anak ko. Ng wala kami ni Luke. Nahihiya ako sa totoo lang, my Lune deserves a better mother.

"Femesia Lune." Naluluha kong sambit.

Ang anak namin ni Luke.....he must've been disappointed that I left for years.

"Mommy!" Mabilis nitong sambit at niyakap ako.

___________________

Napahalakhak nalang ako ng pagak sa mga katagang narinig ko. Hindi ko alam kung mali ba ang pagkakarinig ko o biro lang ang lahat.

"Pinagloloko niyo ba ako?! Ha? A-Ano to. Anong klaseng mga doctor kayo?" Naluluha kong sambit.

H-Hindi pwede eh. Kakagising ko lang, masiyado pang maikli. Masiyado pang maikli para mangyari sa'kin yun. Marami pa akong hindi nagagawa at nasayang.

"Y-You need to calm down, Aufem. Please." Papa begged me.

Napakagat labi na lamang ako. Nakakapanghina, akala ko gagaling na ako pagka lipas ng ilang taon.

"K-Kuya Lorenzo, diba sabi mo, gagaling ako? Kuya hindi pwede." Napailing iling kong sambit, kahit nahihilo at nahihirapan na ako ay hindi ko parin maiwasang hindi mapahagulgol.

Paano na si Luke? Umasa akong babalik ako at saka pa sasabihin sa kaniya ang totoo.

"Miss Cohen, you need to calm down." The doctor said.

His Stripper WifeTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon