පැයකට ආසන්න කාලයක් ගෙවිලා ගිහින් තිබ්බත් තවමත් ජිමින් හිටියේ ජින් ගේ උණුහුමට වෙලා ඉකි ගහමින්.......
අනිත් අයත් වැටුන වැටුන තැන් වලට වෙලා ඔහෙ බලන් කල්පනා කරනවා..... ජිමින්ගේ ඔම්මා මිස්ට පාර්ක් ගේ උරහිසේ ඔලුව තියන් හිටියේ මේ දේවල් දරාගන්න බැරුව......
මිස්ට පාර්ක් උනත් හිටියේ ලෝක දෙකක් මැද්දේ අතරමන් වෙලා වගේ.....
ඇයි දෙයියනේ ඒ දෙන්නගේ එකම ළමයා තාම මැරි කරල වත් නැතුව ළමයෙක් අරන් හදා ගන්න අහද්දී...... දෙමව්පියෝ විදිහට ඒ මනුස්සයෝ දෙන්න අසරණ වෙනවා නේද.....
අනික ජිමින්ට තාම අවුරුදු 23 යි..... ගෙදර හුරතලේට හැදිලා කියන කිසිම දෙයක් අහන්නේ නැති මේ මුරණ්ඩු, නසරාණි කොල්ලට ළමයෙක් හදාගන්න පුළුවන් වෙයිද කියන ප්රශ්නේ එතන හිටපු හැමෝගෙම හිත් වල තිබ්බා....
ඒත් ජිමින්ගේ හිතේ හිටියෙම එයාගේ රෝස බෝලේ විතරයි......
( පව් නේත කොල්ලා 🙂 ඔයා රෝස බෝලේ අරන් අපේ ගෙදර එන්න ඒයි අපි දෙන්න එයාව හදා ගමු... 😌🤚🏻) ඇඩ් එකක් 🙂.....
" මිනී..... "
සෑහෙන වෙලාවකට පස්සේ හිතලා හිතලා තීරණයක් අරන් මිස්ට පාර්ක් ජිමින්ට කතා කරද්දී නහය ඉහලට ඇදල කදුළු පිහිදාන් කෙලින් වෙලා ඉදගත්තා.....
" හොදයි එහෙනං ඔයා ඒ බබා වෙලා යම්තාක් දුරට වෙනස් වෙලා කියලා අපිට පේනවා මිනී මම ඔයාට සතියක් දෙන්නම්..... ඔයා සම්පුර්ණයෙන්ම වෙනස් වෙන්න ඕනේ......
ඔයාගේ බෝලෙව බලාගන්න පුළුවන් විදිහට වගකීමක් තියන අප්පා කෙනෙක් වගේ මේ සතිය ඇතුලත ඔයා වෙනස් උනොත් අපි ඔයාගේ කැමැත්තට ඉඩ දෙනවද කියලා තීරණේ කරන්නන්.......
YOU ARE READING
Stubborn Daddy ||
Fanfictionපුංචි කළුපාට බෝල ඇස් දෙකක් ලග දඩබ්බර හිතක් මෙල්ල වෙයිද??? 👀♥️🐰