Kabanata 22

22 2 9
                                    

We started our day with laugher. We decided na simulan na ang mga activities para mayroon kaming magawa.

Inuna namin ang kayak. We took a lot of pictures there. Dala niya ang go pro niya para may video rin kami under the water.

"Are you enjoying it?" Tanong niya kaagad sa akin.

"As long as I am with you, I enjoy things. It's more special when you are with someone you love."

"I'm just asking you. Why are you making me smile?"

"Huh?" Nilingon ko pa siya sa likod ko. Yeah, nakangiti nga siya.

"And your goddamn smile is making me melt."

"Let's g-go, Adva. Hindi na tayo makakaalis if we just stay here." Tinawanan ko siya dahil sa pagka-utal niya. Sino ka ngayon?

Matapos kami sa kayak ay sinunod namin ang cliff diving. Mataas siya, alangan. Pero hindi ko pa rin nakikita ang sign para umatras.

"Kaya mo?" Tanong niya sa akin.

"Oo. Mataas lang ang tatalunan, pero Si Advariella ako. I can do it. Trust me. Medyo kinakabahan, but I will still continue."

"I will be the one who'll jump you first. I'll catch you there."

"Sige."

Pumunta siya sa dulo at tumingin sa akin.

"Wait." Our lips met for just 5-10 seconds.

"Goodluck." He hugged me.

"Okay! Goodluck din. Talon ka na."

Pinanood ko siya mag-dive and I amazed how he dive. Ang galing! Hindi ako maalam no'n. Kaya tatalon na lang ako.

"Go!" He cheered me habang nasa dulo na ako.

Huminga ako nang malalim at tsaka tumalon.

Doon ko naramdaman na unti-unti akong nahuhulog. Ilang seconds pa, tumama na ako sa tubig.

Naramdaman ko na hinatak niya kaagad ako paahon. "Congratulations, baby. You did it." He gave me a soft kiss.

Ang huli naming ginawa ay ang jet ski. Tig-isa kami noon. Dahil wala kaming magagawa kapag nasa iisa lang na sinasakyan.

"Do you know how to?" Tanong niya sa akin.

"Yep! Ano, racing us?" Hamon ko sa kaniya.

"Alright."

"If you lose, I won't kiss you and I won't hug you for 24 hours. If I lose, we won't kiss and hug each other.

"And who ever wins, congratulations." Natawa siya sa sinabi ko. Bakit may nakakatawa ba?

"Who ever wins, whatever that one wants, gagawin niya for 24 hours. No to congratulations."

Kailangan ko rin naman galingan, I don't want the consequences too. Bakit ko ba 'yon naisip?

Bahala na. Kailangan ko na lang manalo. Pero ganoon pa rin. Bahala na.

"Game?"

"Game."

Iikot lang kami, mayroong flag na kailangan naming ikutan. And kung sino ang unang maka-balik sa base, siya ang panalo.

Nang maka-ikot kami sa flag. Nauuna na siya! No!

Malapit na siya sa base kaya nawawala na ako ng chance. Kainis!

Wala na, he's the winner na.

"Congratulations." I said.

"No."

"Hindi lang ako ang talo rito. Talo tayo both." I smiled at him.

"Who says?"

"That's the consequences, remember?"

"The winner will do whatever that one wants, hindi ba?" He smirked.

"Oo, why?"

"I'll use the card now. Ikaw na ang panalo. Ako ang talo."  He seriously said.

"What? Oh, so I won't kiss and hug you, then. Alright, I win."

"Yes. You win. You won't kiss and hug me. Pero hindi mo naman sinabi na I can't hug and kiss you, right?" He smirked.

Oo nga, 'no? "Eh bakit hindi na lang ako ang ipina-panalo mo, kung gano'n?"

"I don't know what it comes to your mind if you win. Ako, alam ko na naman ang gagawin ko kapag nanalo ako. So, yeah. I can kiss and hug you."

CIS#1:Terminating the Wave of December (COMPLETED)Where stories live. Discover now