CIS#1:Terminating the Wave of December (COMPLETED)

Kabanata 29

Nagising ako bigla, nakahinga ako nang maluwag, mabuti na lang at panaginip lang iyon.

Tiningnan ko ang jar na 'yon. Nandoon pa rin ang isang papel. Natatakot na akong buksan iyon.

That code means death.

Hindi ko alam kung paano at bakit ako nagkaroon ng panaginip na iyon. Ang complicated.

Napatingin ako sa Calendar kung ano na ngayon. May gumuhit na ngiti sa aking labi nang makitang December 29 na ngayon.

Lumabas kaagad ako nang may biglang tunog na familiar. A speed boat!

Bumalik siya?!

Hindi ba naging maayos ang pagsasama-sama nilang family? Ano ang nangyari? Nag-promise siya na hindi na siya babalik at hihintayin niya ako ro'n.

Hinintay ko na maka-lapit ang speed boat. And yes, there he is!

Kaso, bakit parang back to zero kami? Sinalubong ko siya ng yakap, pero bakit hindi niya ako niyakap pabalik?

"I missed you so much, Rixel! Pero, what are you doing here? Ano ang nangyari sa inyo ng family mo? Nagka-ayos ba kayo? Ayos ka lang ba ngayon? Akin na 'yang gamit mo, tutulungan na kita." Kinuha ko ang gamit niya at tinulungan siyang dalhin iyon sa room niya.

Maybe he needs to rest.

"Uhm, Rixel? Pahinga ka muna, We'll talk later. If you need space, sige lang. I will wait you to tell me."

"If you are having a hard time to share what you feel, don't force to share. Just wait yourself to be comfortable to bare your soul."  Dagdag ko pa.

Hinayaan ko muna siyang mag-pahinga. Pagod lang siguro siya. Ang mahalaga, bumalik siya rito nang ligtas.

Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko, kung takot ba o saya. Masaya ako dahil bumalik siya at magkasama na kami ulit. But, I feel so sad because he is sad too. I can feel the pain he feel.

I am curious about what happened between his family and him. Ano kaya ang nangyari?

Kanina pa ako rito nag-iisip kung ano ba talaga ang nangyari. Mayroon din akong naisip na, paano kung bumalik 'yong Ex Girlfriend niya? Nandito siya kasi gusto niya ulit kalimutan lahat ng ala-ala nila.

Sana ay maging maayos na siya at makapag-pahinga. Kung hindi pa siya ready sabihin sa akin mamaya ang lahat, ay okay lang. Naiintindihan ko naman.

Hindi naman ganoon kadali ilabas ang nararamdaman. Kaya sabihin niya man o hindi, ako naman ang gagawa ng way to make him happy.

Because he always do ways to make me happy whenever I am sad or not. Ngayon ako naman ang magsisilbi sa kaniya.

Naisipan kong ipag-luto siya ng kaniyang favorite. Sana ay nasa mood na siya ngayon.

Sabay na ulit kaming mag di-dinner!

Kinatok ko siya dahil baka ni-lock niya ang pinto. Binuksan naman kaagad niya iyon at sinalubong ko siya ng ngiti.

"Hi, love! Let's eat dinner. This is your favorite, right? If you still need space, I will just eat sa room ko."

"L-let's eat together?" Napangiti naman ako sa kaniyang sinabi.

Ganoon nga ang ginawa namin. Hindi ko inopen ulit ang nangyari dahil baka hindi pa siya ready. Hihintayin ko na lang siya mag-sabi.

"Let's do cliff diving tomorrow? Baka maging happy ka ulit."

It's fine na kahit medyo takot pa rin ako. Mahalaga ay magiging masaya siya. I am willing to take risk of my phobia, just to make sure that he's happy.