Kabanata 12

19 1 30
                                    

Adva
——————

"Hoy!" I called.

"What is it?" Umupo ako sa buhangin katabi niya.

"Wala lang. You're tahimik. Parang ang deep naman ng iniisip mo."

"Hmm? Hindi naman. Is it obvious?"

"Oo," huminga ako nang malalim. "Gusto mo, maiwan na muna kita? So you will have space?"

"No. Stay. Stay here. Stay with me." He sweetly said.

"Okay! Pero, baka ayaw mo sa maingay? I'm too loud pa naman. Sige, I will stay quiet na lang. Mag-isip ka lang. I will stay here beside you."

As I promised, naging tahimik ako. Pero hindi ko pa rin mapigilan.

Pinag-krus ko ang braso ko at pasimpleng tinatagilid ang ulo para silipin siya. But he just caught me. Kainis.

"Why?" Sunod-sunod lang akong umiling sa kaniya.

Mukhang malalim talaga ang iniisip niya. Ayaw naman akong paalisin. So I just play with the sand. Dumapa pa ako ng pwesto. Ang isang kamay ko ang nag-sisilbing pang-tuon para hindi ako masubsob.

Ramdam ko ang titig niya sa akin. Kaya tinitigan ko rin siya.

Una siyang umiwas, kaya bumaling na lang ako ulit sa paglalaro.

Hindi kaya pinapatay na niya ako sa isipan niya?

Nilalait na ba niya ang buong pagkatao ko sa isipan niya?

Nilulunod na ba niya ako sa isip niya?

"Ouch!" Tumayo kaagad ako dahil sa biglang pag-hangin. Napuwing ako.

Agad na inalalayan ako ni Rixel tumayo. Dahan-dahan niyang inalis ang kamay ko sa mata ko. "Don't move." I feel his hands on my face.

He's wiping the small tears falling from my eyes using his thumb. "Slightly open your eyes," hinihipan-hipan niya iyon.

Ang bango naman ng hininga nito! Amoy mint!

Ramdam na nawawala ang sakit sa mata ko. "Are you okay now?" Damn his soft voice.

"O-oo, thank you!"

"Be careful next time."

"Opo, Boss!"

"Okay, good. Do you want to do something? Are you bored?"

"Hmm?" Bahagya akong nag-isip, kahit wala naman talagang laman ang isip ko. "Let's explore this Island. I want to see new things."

"Okay! Let's go?" He offered his hand. As a kind neighbor, I accepted his hand.

Naglalakad lang kami nang may makita kaming isang inaalon na parang tulay. I think that's a Wave Bridge!

"Do you want to take a picture there?" He asked.

"Yes! But..."

"Can w-we have a picture together?" I asked him. My heart beats so fast. Pwede na siyang lumabas.

A sweet smile appeared from his lips. Kumusta kaya ang puso ko?

"Officially yes."

He held my hand. My heart jumped.

"Ready?" Tanong niya. Tumango ako sa kaniya at unti-unti kaming tumapak sa wave bridge.

Habang naglalakad kami, waves are getting wild. Lumalakas ang hampas ng alon. Muntik pa akong madulas.

Gladly, I didn't slip. Nahawakan niya kaagad ako.

Ang dami kong times na engklangks today. Kaya pa ba for today's vlog?

I just felt his hand wrapping around my waist.

"Let's take a picture?" He's now brushing my hair.

Kinuha niya ang cellphone niya bago humarap sa akin.

Hinahangin ang buhok ko, at hinawi niya iyon. He put my hair behind my ear.

He gently held my chin to look up, now we have an eye contact.

I feel something in my stomach.

"Ang ganda mo." He smiled at me.

"T-tara na, picture na tayo?"

We took a lot if pictures of us. Kakaunti lang na solo pictures. Mostly ay mag-kasama kami.

After namin mag-dinner together, papasok na sana ako sa room ko nang bigla niya akong tawagin.

"Are you gonna sleep?"

"Hindi pa naman. I just want to relax. I'm sure mamaya pa ako makakatulog. Why?"

"Nothing. Okay, take a rest."

"Alright! I won't close the lights naman. Kapag lang inantok ako, tsaka ko papatayin. Sige, thank you! You too, take a rest."

12:00 a.m na, but I can't sleep. Ano ba ang pwedeng gawin?

I was about to stand, when I heard a strum of guitar.

Familiar 'yong kanta.

"Ikaw at ako, magkaibang mundo
Karagatan ang pumapagitan sa atin
Handa na akong tawirin ito
Makuha lang kung ano'ng alam kong sa akin."

As I opened the window, there he is.

"Lamunin man ng alon
Handa akong la-la-la-languyin, la-la-la-languyin
Tangayin man ng hangin, maligaw
Handa akong la-la-la-lakbayin, la-la-la-lakbayin."

He's really talented. I admire him for that.

"Ng pusong nag-iingay, bukang-bibig
Handa na muling sa pagkawag ng kamay sa tubig, sa tubig."

He looked at me and smile. His sweet smile showed up.

"Mundo ko'y baliktarin, babalik-balik ka rin
Tila 'di nauubusan ng hangin at ng paraan."

"Lamunin man ng alon
Handa akong la-la-la-languyin, la-la-la-languyin
Tangayin man ng hangin, maligaw
Handa akong la-la-la-lakbayin, la-la-la-lakbayin."

I smiled when I realize na kaya niya pala ang straight tagalog, without stuttering.

"Lamunin man ng alon
La-la-la-languyin, la-la-la-languyin
Tangayin man ng hangin, maligaw
Ay handa akong la-la-la-lakbayin, la-la-la-lakbayin."

Bakit ba bumibilis ang tibok ng puso ko?

"La-la, la-la, la-la-la-languyin
La-la, la-la, la-la-la-languyin
La-la, la-la, la-la-la-lakbayin
La-la, la-la, la-la-la-lakbayin."

I bite my lips to stop from smiling.

"La-la, la-la
La-la, la-la."

When the song finished. He slowly remove his guitar.

Dahan-dahan siyang lumakad patungo sa pintuan. He gently knocked the door, kaya agad akong pumunta roon para pag-buksan siya.

When I opened the door. Kamay agad niya ang bumungad sa akin. He is offering his hand.

Kinuha ko naman kaagad iyon, nakita ko ang ngiti sa kaniyang labi.

"Miss Advariella Kaisea Manova, can I ask you something?" He softly asked.

"Yes, you can ask me. What's that ba?"

"Miss Adva, I am being honest with you. My feelings get deeper. I am so In love with you. I want to show you what can I do to prove my love for you. Will you allow me... to court you?"

CIS#1:Terminating the Wave of December (COMPLETED)Where stories live. Discover now