ද්වී...

ද්වී Episode 08

සාම්ප්‍රදායික විය යුතු,

                සාම්ප්‍රදායික විය නොහැකි තරුණයෙක්...

"මේක Mr. අකලංකට යවල sign කරවගන්න. 12.30 වෙද්දී මාව හම්බෙන්න එන්න කිව්වා කියන්න.."

"Sir අද මිස්ටර් අකලංක office ඇවිල්ල නැහැ. මම මේක Mr.දේවකට යවන්නද?.. "

"ආ... ඇවිල්ල නැද්ද?.. හ්ම්ම්.. හරි හරි.."

දැන් දවස් 2ක් එක දිගට තනුර office ආවෙම නැහැ. හිතට හරිම අමුතුයි. එදා මම ගිහින් ආවයින් පස්සේ අඩුම msg එකක්වත් තවම මට දැම්මේ නැහැ. අඩුම මම දැම්ම එකකට reply කරෙවත් නැහැ. ඒ අස්සේ office එකේ වැඩත් ගොඩ ගැහිලා. නිමාශිගේ ප්‍රශ්නෙත් එක්ක මම තවත් හිර වෙලා..

"ප්‍රශ්න අපේ ජිවිත වලට එද්දී අපිව නැත්තටම නැති වෙන්න ඔක්කොම එන්නේ එක පාරටමයි.. ඇයි ඒ...?"

මම මගෙන් එහෙම අහගන්න ගමන් පුටුවටම ඔලුව තියාගෙන හේත්තු උනා. ඒ එක්කම මම මොහොතක් ඉඳල තනුරට call එකක් ගත්තා.

"hello තනුර.., මොකෝ මේ ටිකේ office එන්නේ නැත්තේ?.."

"Sir මම මේ ටිකේ නිවාඩු.."

"ඔක්කොටම කලින් ඔය sir sir ගැන එක නවත්තන්න මොන විකාරයක්ද?"

මම ටිකක් කේන්ති ගියා. නැහැ මම තනුර මට අයියා කියල කතා කරනවට ආස කරා ඒක හින්ද වෙන්න ඇති මන් සැර කරේ. එත් මම එහෙම කිව්වට තනුරගෙන් හ්ම්ම් සද්දයක් තිබ්බේ නැති හින්ද මමම කතාවට මුලපිරුවා.

"ඒක වැඩක් නැහැ. හෙට ඉදන්වත් හරියට office එන්න.."

මම එහෙම කියල phone එක cut කරා. මොකද තනුර හරි බොළඳයි. කෝච්චර උනත් මගේ කටහඬ අහපු ගමන් ආයේ ඇස් කඳුළු වලින් පුරවගන්නවා කියල මට මැවිලා පෙනුනා. අනික මටත් ඒ පුංචි කොල්ලට තවත් දුක් දෙනවා නේද කියල මතක් වෙද්දී, මම ලං නොවී ඉන්න එක තමා හොඳම කියල මට හිතෙන්න ගත්තා..

ඒ නිමේශයෙකින්ම ආයේ මගේ phone එකට call එකක්...

***NIMASHI***

ආයෙත් මාව හිර වෙනවා වගේ දැනුනේ ඒ call එක එන කෙනාව දැකලා.. මොකද මට මගේ ජිවිතේ වැරදුන හැම තැනක්ම පිලිවලට ලස්සනට දැන් නිමාශිව මතක් වෙද්දී පෙන්න ගන්න හින්ද..