ද්වී...

ද්වී Episode 14

සාම්ප්‍රදායික විය යුතු,

                සාම්ප්‍රදායික විය නොහැකි තරුණයෙක්...

"තනුර, තනුර... මට කියනව තනුර... කියන්නකෝ... මාව අප්පිරියිද?... ඒකද මම හොඳ වෙලා එද්දී මාව දාල යන්න ගියේ?.... කියනව තනුර..."

මම දැන් පිස්සන්කොටුවෙන් පැනල ආව පිස්සෙක් වගේ. මම ආයේ තනුර ලගට ගිහින් තනුරගේ උරහිසෙන් අල්ලන් හයියෙන් හොල්ලන ගමන් ඇහුව. තනුර ඔහේ බිම බලාගෙන මට ඕනේ එකක් කරන්න කියල ඉන්නවා. ඒත් ටිකෙන් ටික තනුර ආයේ වෙනස් උනා.. ආයේ යකෙක් උනා...

"ඔව්. ඔව්. ඔව්. ඔව්..... තමුන්ව මට අප්පිරියයි තමයි..... මට මගේ පාඩුවේ ඉන්න දෙන්න... හැමදාම මට බොරු කිය, කිය hotel ගානේ රිංග රිංග එක එකා බුදියගද්දී තමුන්ට ඕව හිතුනේ නද්ද්ද?.... ආ.... තමුන් වෙනුවෙන් දාහක් හීන මවන එකෙක් ඉන්නවා කියල නිකමටවත් මතක් උනේ නැද්ද?... කොහෙන්ද ඔච්චර වනචරකමක් ආවේ?... කියනවා... තමුන් නිසා මන් විදෙව්වා... විදෙව්වා.. එක දවසක් තමුන් නිසා මන් නිවිලා හිටිය නං ඉතුරු ඔක්කොම දවස්වල මන් තමුන් හින්ද පිච්චි පිච්චි ජිවත් උනේ... අයියේ.. එක පාරක්... අනේ එක පාරක් මාව මතක් උනේ නැද්ද ඒ යන වෙලාවල් වල.... ඔයාට නිකමට හිතුනේ නැද්ද මම ඔයා ඉන්නන තැන දන්නකොට කරන වැඩත් දන්නවා කියල...."

"හරි තනුර.... එහෙනං ඇයි බන් උබ ඒ ඔක්කොම දැනගෙනත් නොදන්නා ගානට හිටියේ?..... මට කියපන් මල්ලි ඒක.... කියපන්..."

තනුරගේ ඒ වචන මාව කපල කොටලා කීතු කීතු කරලා දැම්ම වගේ දැනුනේ. ඇත්ත. මම කොයි තරම් ජරා වැඩද කරේ කියල මට තේරෙනවා. හැමදාම ඔක්කොම කරලා ඇවිල්ල, සුදනා වගේ තනුරගේ ඇගේ දැවටී දැවටී හුරතල් උනා.. ඒවා මතක් වෙද්දී මට ගොඩක් දුකයි. ඒත් මන් ඔයාට ඒවා කිව්වා කියල ඔයා පිළිගන්නවද තනුර... ඇත්තටම මට ගොඩක් ලොකු දුකක් හිතුනා.. මන් කොයි තරම් නං මේ අහිසකයව රිද්දලද කියල මන් ගැනම ලොකු තරහක් ආව.. ඒත්, මම හැමදාම තනුරගේ ආදරේට නිවුනා... ඒත් තනුර හැමදාම මන් හින්ද පිච්චි පිච්චි හිටිය කිව්වම මට අකුණක් ගැහුවා වගේ...

"මට ඕනේ උනේ නැහැ ඔයා වගේ වෙන්න.. මට උනේ නැහැ ඔයා වගේ කෙනෙක්ව රවට්ටන්න අයියේ.. මට රවට්ටන්න බැහැ....."