21🌼

431 46 2
                                    

"Pergi mana?" Masuk je dalam rumah lepas beri salam, aku dikejutkan dengan suara garau Izwan. Tengok je dia dah berdiri kat ruang tamu sambil kedua tangan dia silangkan kat dada. Mukanya dingin tengok aku. Aku lepaskan nafas panjang.

"Hana." Sepatah aku jawab. Kunci kereta aku sangkutkan kat tempatnya dan berjalan melepasi Izwan. Hati aku masih terluka dengan apa yang jadi kat dia sekarang ni.

"Awak cerita masalah kita kat Hana? Perlu ke?" Langkah aku terhenti. Aku pusing tengok dia dengan muka tak percaya. Izwan tengok aku dengan kening sebelah terangkat.

"Masalah kita? Kalau masalah kita je. Salah faham antara kita berdua je. Saya takkan cerita kat orang lain. Tapi ni dah libatkan orang luar." Dada aku turun naik tahan marah. Sampainya hati dia cakap macam tu.

"Tapi tak perlulah awak bagitahu orang lain masalah kita, betul?"

"Habistu? Awak nak suruh saya telan bulat-bulatlah? Makan hati sendiri. Tak payah luahkan biar saya hidup dengan rasa tak tenang?" Tangan dia yang bersilang tadi dia jatuhkan ke sisi. Muka sayu dia beri pada aku.

"Kalau awak tak buat hal, Riyana. Semua ni takkan jadi." Bertaut kening aku tahan marah. AKU BUAT HAL?!  Kesyaitanan apakah ini???!

"Saya buat hal? Ada awak tanya betul ke apa yang orang lain kata? Ada awak kisah saya ni kena fitnah ke tak? Ada awak tanya macam mana sakitnya hati saya bila awak tak percaya cakap saya, isteri awak, Izwan

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

"Saya buat hal? Ada awak tanya betul ke apa yang orang lain kata? Ada awak kisah saya ni kena fitnah ke tak? Ada awak tanya macam mana sakitnya hati saya bila awak tak percaya cakap saya, isteri awak, Izwan. Ada? Tak ada, Izwan. Tapi awak marah saya, cakap saya buat hal. Apa kena awak ni?" Izwan berjalan mendekati aku.

"Riyana. Saya bukan tak percaya awak. Hati saya masih lagi rasa ragu-ragu." Tangan dia mula nak sentuh bahu aku. Tapi cepat-cepat aku tepis. Sah Izwan punya otak dah kena cuci.

"Itulah namanya tak percaya, Izwan. Ikutlah awak. Kepercayaan saya awak letak je bawah tapak kaki awak. Lepastu seret je dari selatan sampai utara Malaysia. Biar hilang terus bagus jugak." Suara aku perlahan masa cakap. Aku penatlah nak nangis lagi. Apa guna rumah tangga kalau tak ada kepercayaan.

"Apa cakap macam tu?"

"Habistu? Awak pergilah ikut kata Julia tu. Manalah tahu tetiba boleh kawin." Izwan melepaskan nafas panjang.

"Nak sangat ke?" Laju aku tengok dia. Kening dia sebelah terangkat menunggu jawapan aku. Bergetar bibir aku. Seriuslah dia ni?

"Awak fikirlah. Logik ke cerita Ammar? Takkan nak percaya? Awak dah dewasa, Izwan. Fikirlah." Aku tenung mata dia lama. Lepastu aku jalan masuk dalam bilik. Baik aku mandi. Mesti sembab mata aku nangis tadikan? Biar dia nampak. Biar dia tahu macam mana sakitnya hati isteri dia ni.

Kaki aku berjalan ke bilik. Aku tak terus ke katil, tapi aku ke almari baju aku. Beberapa baju dan seluar yang berlipat aku ambil. Aku nak tidur bilik Ridwan. Ergh.

"Nak ke mana?" Terkejut aku. Aku tengok Izwan kat depan pintu bilik sepintas lalu. Lepastu aku sambung kemas baju.

"Bilik Ridwan."

Forever AfterWhere stories live. Discover now