Let Me Love You (Chaos Series #2) [COMPLETED]

CHAPTER 05

Yesterday, when we went home. Rios helped me to fix all the books that I brought to put them in their proper place in my bookshelves. Hindi muna ito umuwi sa Condo unit nito dahil tinulungan pa ako nitong mag ayos ng books na nabudol ko dito.

It's already late when we finished arranging all the books to my shelves kaya gabi narin nakauwi si Rios sa Condo nito.

Nakakapagod mag ayos ng lahat ng books. Hindi ko na rin alam kung saan ilalagay ang iba dahil sa dami no'n ay hindi na kasya ang iba sa shelves ko dahil napuno na.

I should buy a new shelf then.

Hindi na talaga kasya but it's okay. At least madami akong na budol kay Rios.

After arranging the books, I decided to read one. Wala akong ginawa buong gabi kundi mag basa nang mag basa dahil alam kong kinabukasan ay wala akong pasok because it's Saturday.

Wala rin naman akong gagawin so I decided to spend my whole night reading my new book.

I don't know if what time na akong nakatulog kagabi kabasa because I found myself earlier in the morning when I woke up that my book is in my side. Hawak-hawak ko pa ito sa isang kamay ko hanggang pag tulog so I assume na natulugan ko na ang pag babasa at gumising ako kanina na maaga na.

Damn it. Am I really that tired, huh?

Well, sometimes. Mayroon talagang mga bagay na hindi natin naiintindihan. Like 'yung okay ka naman. You're doing really good the whole day but there is this feelings na ka pag mag papahinga or mag isa ka na lang sa room mo ay you feel empty, alone. Na parang wala kang kasama. Na parang nag iisa ka lang sa kwartong iyon. Na okay ka naman pero may nararamdaman ka na hindi mo ma explain kung ano.

The feelings of emptiness and aloneness.

'Yung parang pagod na pagod ka sa buong mag hapon kahit ang totoo ay wala ka namang ginawa mag hapon. So whenever I felt that feelings inside me, I always focus my attention to my books. Itinutuon ko na lang ang buong attention ko sa pag babasa o pag papaint while listening to sad music.

I don't know why, but I think there is something wrong with me.

May mali na hindi ko alam kung ano. May mali sa nararamdaman ko.

But just like that. Ganito lang siguro ako dahil bukod sa wala akong magawa kahapon ay sumabay pa na wala akong kasama. Na wala ang magaling kong kaibigan so that's why I felt empty and alone yesterday.

If he's busy then I should go with Rios and stare at his face the whole fucking day beside, mag kamuka naman sila kaya pwede na iyon para naman kahit wala ang lalaking iyon ay maalala ko ito sa pag mumuka ni Rios—but nevermind.

Kahit kambal sila at tumitig pa ako ng buong mag damag sa muka ni Rios ay hindi ko parin mafefeel ang presensya ng kakambal nya dahil he has a different awra than to his twin!
His awra is soft and maaliwalas compared to that man! Titigan mo lang ito ay alam mo ng may dala itong madilim at mabigat na awra. Tss.

Anyways, I can't help but to missed his pag susungit and pag kaseryoso to me. Namiss ko iyong muka n'yang masungit kahit isang araw pa lang kaming hindi nag kikita ng lalaking iyon! What more pa kaya kung matagal, right?

So that's why I treasured him like a fucking diamond because I don't want to lose that man. Kahit masungit ang lalaking iyon ay ayaw na ayaw ko s'yang mawala saakin.

He's important for me. He has special place in my heart.

Kung no'n ay nakaya ko ang nangyari saamin ng kaisa-isa kong babaeng kaibigan ay ngayon hindi ko na kay kung pati ang lalaking iyon ay mawala saakin.