WICKED GAME [+18]

dwadzieścia pięć

Florence

Następny tydzień zleciał szalenie szybko.

Corbin i Hugo wrócili ze spotkania z dziadkiem zwycięsko i upili się, gdyż to nieprawdopodobne, że ta intryga się udała. Firma dwa dni później oficjalnie powróciła do rąk Thorne'ów, a moja działka z tego całego układu trafiła w pełni do moich rąk w formie czeku.

Czułam się z tym dziwnie. Trzymając w ręce kartkę z kwotą, za którą wyszłam za mąż za Corbina.

Jednak taki był układ, a te pieniądze przyczynią się do szczytnego celu.

Ta ich dwuosobowa impreza była dość zabawna i obaj zasnęli na kanapie, podczas gdy ja sprzątałam puste butelki. Trochę jak z dziećmi. Ale takimi, które się alkoholizują.

Spędziłam trochę czasu z Kenyą, ale większość dni byłam w pracy i poświęcałam na pisanie pracy. Nowy semestr ssał, gdyż było całkiem sporo trudnych przedmiotów. Corbin tłumaczył mi jeden przez całe popołudnie i miałam wrażenie, że głowa wybuchnie mi od nadmiaru informacji. Ale, żeby mnie zmotywować, za każdą dobrą odpowiedź dostawałam buziaka.

I nagle nauka stała się przyjemniejsza.

Jedynym tematem, którego unikaliśmy był nasz rozwód. Nie mam pojęcia, co w związku z nim począć. O ile było mi dobrze tak jak jest, to jakiś dziwny, przerażający cień wciąż nad nami wisiał. Cień tego kłamstwa, które ciążyło na moim sumieniu.

W każdym razie, w sobotę rano wybrałam się na zakupy razem z Kenyą, która potrzebowała sukienki na wyjście ze znajomymi dziś wieczorem. Ja zresztą też powinnam chyba ładnie wyglądać, skoro mieliśmy zaplanowaną randkę. I to nie byle jaką.

– Seksowna bielizna? – zapytała siostra, unosząc brew. – Jeszcze się wam to nie znudziło? Myślałam, że miesiąc po ślubie to zazwyczaj nowożeńcy wracają na ziemię, przestają się przesadnie stroić i tak dalej. I stąd nazwa miesiąc miodowy.

– Nie będę się nawet tłumaczyć – odpowiedziałam, przeglądając wieszaki z ekskluzywną bielizną. Było tutaj dużo koronek i dominowała czerwień. Ale to chyba za dużo.

– Może to? – pokazała mi cholernie skąpy gorset z długimi pasami i kajdankami, powstrzymując śmiech, na co pokręciłam głową. – Ach, nie jesteście jeszcze na etapie wiązanek. Nie wiesz co tracisz.

– Wyproszę cię stąd – oznajmiłam, czując jak moje policzki robią się czerwone.

Uciekłam od niej pomiędzy alejki, ale nie dawało mi to spokoju.

– Wiązanki? – powtórzyłam cicho, przyglądając jej się, na co parsknęła śmiechem. – Te książki wypaliły ci mózg.

– Och, przestań – rzuciła rozbawiona. – Takie ekstremalne smuty czytam tylko czasami. Gdy jestem napalona, a nie mam absolutnie nikogo z kim mogłabym nad tym popracować.

– Wszystko powtórzę babci – ostrzegłam rozbawiona. – Wyrzuci cię z domu.

– Holland na szczęście przetarła szlaki – odparła, po czym roześmiałyśmy się głośno. Kenya zabrała z jednego wieszaka ładny, koronkowy komplet. W kolorze podchodzącym pod brudną biel i był naprawdę skromny. Nic ekstrawaganckiego. – To do ciebie pasuje.

– Ładne – przyznałam, przejmując to od niej. – Robią taki na nieistniejące cycki?

Kenya się rozejrzała i podała mi najmniejszy rozmiar.

– Nie wiesz jakie masz szczęście, mając małe cycki – odparła Kenya. – Na moich wszystkie koronki wyglądają jakby miały pęknąć. Nie ma we mnie nic finezyjnego. Zostały mi tylko zwyczajne miseczki, materiałowe albo takie babcine.