SAYZIA'S POV
________
When you were here before
Couldn't look you in the eye
You're just like an angel
Your skin makes me cry
You float like a feather
In a beautiful world
I wish I was special
You're so fucking special
But I'm a creep
I'm a weirdo
What the hell am I doing here?
I don't belong here
"Where are we going nga?" I asked them.
"Sa haunted mansion." Gavin said. Tumango-tango ako.
Kanina ko pa napapansin, parang ang iilap lumabas ng mga tao sa town na to. Ang liwanag liwanag pa kasi pero wala manlang kaming nakikitang naglalakad sa daan.
"Creepy right? Kanina ko pa din yan napapansin e." Sabi ng boyfriend ko na si Linus.
"Aurora, say something." I said. Kumunot ang nuo nya sa akin.
"Huh?" Nagtatakang tanong nito. Umiling-iling na lang ako.
"Sabi sa na-reseach ko. Ganto daw talaga dito sa Cabacalan kapag araw na ng mga patay." Sabi ni Aurora. Sabay sabay kaming napakunot ang mga nuo.
"Why?" I asked her.
"Iniiwasan daw kasi talaga ng mga mamamayan dito na mapadaan or mapatingin lang dyan sa haunted house na pupuntahan natin ngayon. May nangyari na daw kasi dyan dati. May mga sumubok na daw na pumunta dyan at mag-ghost hunting, nakalabas naman sila ng maayos, pero isa isa silang pinatay, may isa daw na naka-survive pero ang sabi lumipat na daw ito ng tirahan. Umalis na sa lugar na ito."
Lahat kami ay napatulala dahil sa narinig. Bat bigla na lang akong nakaramdam ng takot? This is new to me. Kasi mas nai-excite pa ako pag may thrill sa pupuntahan namin na haunted.
"Pano kung...bumalik na kaya muna tayo?" Sabi ko. Nagtinginan silang lahat sa akin. Pare-parehas na nagtataka sa sinabi ko.
"Ano ka ba Sayzia, wag ka ngang matakot. Sabi sabi lang yun, wala pang nagko-confirm kung totoo ba yun. Atsaka ang sabi 36 years na daw ang nakalipas simula nung mangyari yun." Sabi nya.
"Mas okay nga yun e, may thrill." Nicko said habang tumataas baba ang mga kilay at nakatingin sa akin.
"Tsaka, andito na tayo oh. Matagal na rin natin tong ginagawa pero look at us, we're still alive." Saphira said. Tumango-tango na lang ako.
This feeling is unfamiliar for me. Di ko alam kung bakit ako kinakahaban and at the same time, natatakot.
Napatingin ako kay Linus ng bigla nyang hawakan ang kamay ko. Nag-aalala sya habang nakatingin sa akin.
"Are you okay?" He asked me. Ngumiti ako sa kanya bago tumango-tango.
"Yes." I said.
"Pwede tayong hindi sumama if you are not comfortable or not okay. Just tell me." Sabi nya. Ngumiti ako at umiling-iling na lang.
Ayoko, baka sabihin pa nila ako na KJ. Tsaka tama naman si Saphira e. Matagal na nga namin to ginagawa and until now we're still alive.
She's running out again
She's running out
She run, run, run, run
Run
Whatever makes you happy
Whatever you want
You're so fucking special
I wish I was special
But I'm a creep
I'm a weirdo
What the hell am I doing here?
I don't belong here
I don't belong here
BINABASA MO ANG
Ophelia Libano's Curse: 2024 (COMPLETED)
TerrorPart 1 Tuwing sasapit ang araw ng mga patay, nakasanayan na nating mga Pilipino na pumunta sa simenteryo para dalawin ang mga mahal natin sa buhay na namayapa na. May mga tao namang mas pinipili nilang doon matulog kasama ang pamilya nila dahil doon...
