AÇELYA

ÖLÜM SABAHI

Anılarla,beni baş başa bırakıp kaçmıştı.
"Aras İrem buraya geliyor deme bana?"
"Tam tahmin ettiğin gibi abicim İrem buraya geliyor." Bulut bir şey diyemedi Açelya'ya üzülüyordu,kız mahvoldu diye düşünüyordu içinden "efendim anne" "kızım ne zaman geliceksin eve biz çıkıyoruz babanla iş yemeği var?" "Akşama doğru gelirim annecim durumu biliyorsun" "tamam ben anahtarı her zamanki yere bırakıyorum" "tamam annecim öpüyorum babamda selam söyle" "tamam kızım babanda burda çok öptük seni dikkat et" "sizde" diyip kapattı telefonu Açelya ailesini de yok saymıştı bi kaç gündür Aras'ın durumunun yüzünden"  işte o an kapı çalmıştı.
(Açelya ağzından)
Sevdiğimin sevdiği geliyordu,şahane ya mükemmel
"Ben açarım" dedi,Aras."hoşgeldin İrem" "hoşbuldum Aras" "gel geç otur şöyle" irem bana ve Buluta bakarak "merhaba,kimsiniz?" Bulut "abisiyim" "Aras senin abin mi vardı?" Aras "karışık ya anlatırım sana sonra" İrem bana bakarak "siz kimsiniz?" "Arkadaşıyım dedim Arasın gözlerine bakarak" sanki umursuyordu beni,umrunda değildim.İrem sessizliği bozup "Aras sen şu kazayı falan anlatsana,bana" Bulut "o yorulmasın ben anltırım sana" "tabi anlatın,dinliyorum" "olay şöyle ki Bu kız -beni göstererek- Arasın sevgilisi gibş bir şeydi Aras senden daha daha çok seviyordu Açelyayı hatta onla konuştular Arasın psikolojisi iyi değildi Açelya için terapiye gidicekti yani beraber gidiceklerdi ,aslında Aras Açelya'ya biraz takıntılıydı yaptıklarını anlatamam şimdi işte bunlar terapi saatini falan konuştular sonrasında eve gelirken kaza yaptı ve hafızasını kaybetti Açelyayı hatırlamıyor ama seni hatırladı sende tesadüfen aradın bugün Arası" bunları Bulut anlatırken sağ gözümden bir yaş düştüğünü farkettim ,belli etmeyerek sildim ellerimle. İrem bana bakarak "üzüldüm senin için Açelya ama Arası bende çok seviyorum ve beni hatırlıyorken,seviyorken kaybedemem." Aras o sıra su içmeye gitti kimseye bişe demeden Bulut bu anı yakalayınca İrem'e "senin zamanında yaptıklarını hepimiz biliyoruz Aras hatırlamasada anlattım "
İrem "umrumda değil,beni Arasın fikirleri ilgilendiriyor" Aras geldiğinde İrem'e bakarak "irem abim seni terk etti falan diyordu hatırlamıyorum doğrumu söylüyor?" İrem "ben seni hiç bir zaman terketmedim Aras,abin seni kıskanıyor apaçık ortada bakma sen ona" Arasın gözlerinin içine baka baka yalan konuşabiliyordu, ben daha gözlerine bakamıyordum, ama irem o gözlere baka baka yalan konuşuyordu. Ne bulut ne ben hiç bir şey demedik ben biliyordum yalanları çıkacaktı bir gün ortaya ama üzülen Aras olacaktı.bir şey diyemedim artık burda durmamın bir anlamı yoktu çantamı aldığım gibi çıktım Bulut "üstüme bir şey alıp geliyorum"
"Pardon?nereye geliyorsun?" Dedim. "Ben bırakıcam seni itiraz yok" "itiraz edicek kadar gücüm yok zaten" "anlaştık o halde iki dakikacık bekle"
                                            :))
Açelya ile Bulut arabaya binmişlerdi bile.Açelyanın ailesi evde olması lazımdı çünkü saat geçti baya,geç  geleceğini tahmin etmiyordu Açelya,kapının önüne geldiklerinde anahtarı annesinin sakladığı yerden alıp kapıyı açtı tam girmeye yakın Bulut'a "bıraktığın için teşekkür ederim görüşürüz" "görüşürüz" dedi Bulut.Eve geldiğinde kapıyı açtı Açelya evde kimse yoktu şaşırdı, "bir arayayım neredelermiş bakayım" dedi kendi kendine ilk önce annesini aradı açmadı "birde babamı arayayım" dedi ve aradı ama babasıda açmadı. "Demekki yemek uzun sürdü,birazdan gelirler müsait değillerdir" diye düşündü. Baya uyku gelmişti yastığına sarılarak uyudu.
                                                 :))
Sabah kalktığında ilk gözleri saati aradı gözleri saatle buluştuğunda saatin 12.00 olduğunu gördü "baya geçmiş saat ya" dedi.bugünde okulu asmıştı yatağından kalktığında Evde dolaştı annesiyle babasını aradı gözleri ama bulamadı odasına dönüp telefonunu aldıktan sonra annesiyle babasını yüzlerce kez aradı, arkadaşlarını aradı ama bulamadı 
(Açelya ağzından)
"Nerede bunlar ya başlarına bir şey mi geldi acaba?"
Diye düşündü ne yapacağını şaşırmıştı belki bir şey görür diye haberleri açtı,açmaz olsaydı..
"Restoranda büyük patlama,silahlı adamlar restoranı bastı 10 ölü,4 yaralı var şüpheliler hala aranıyor" diyordu televizyon "Açelya ne yapacağını şaşırmıştı her şey,bir anda nasıl üstüme gelebiliyor,ben bu yüklerin arasından nasıl çıkacağım?güçlümüyüm bu kadar?" Diye düşündü içinden annesi ile babasını videoda gördüğü an yere düştü ağlamaya başladı sanki ağlamak bir şeyi değiştirirmiş gibi ardından telefonunun çaldığını farketti tanınmayan bir numaraydı açtı "merhaba,Açelya hanım olmalısınız?" "Buyrun benim?" "Haberlerde gördünüzmü bilmiyorum ama anneniz ve babanız silahlı patlamada öldü"
(Açelya ağzından)
"Öldü" kafamda yankılanıyordu ses "öldü ,öldü,öldü..." "ben size konum atıyorum siz gelir işlemleri halledersiniz" "t -tamam" diyebildim
Kabusmu görüyordum yoksa gerçekmiydi bunlar "hayatın benle ne alıp veremediği vardı?hayatın acımasız olduğunu biliyordum ama,bütün yükleri bir anda yüksekten atarcasına,bana atıyordu,tuğlalar yukardan aşağıya doğru üstüme düşüyordu sanki."
Ne yapacaktım hiç bir fikrim yok ben ne yapacaktım onlarsız annemsiz,babamsız eskiden bunları düşünürken bile ağlayasım gelirdi,üzülürdüm şimdi beni bırakıp gitnişlerdi. "Sahiden neden herkes beni bırakıp gidiyordu? Ya da neden  unutuluyordum? Bi insanın beynine hiç mi kazınmamıştım? Kazınmamıştım."evde öylece kalakalmıştım yerde oturmuştum ağlıyordum sadece ağlıyordum onlarsız nasıl yaşayacağımı düşünüyordum. Kapı çalmıştı zar zor kalkarak açmıştım kapıyı biri mektup göndermişti
Annen ve babandan biricik kızımıza
Canımız,kızımız biriciğimiz.Seni kendimizden çok sevdiğimizi biliyorsun zaten biz dün o restorana öleceğimizin bir ihtimalini bile bile gittik kızım.Sana para ev maddiyat bakımından her şeyi bıraktık.öleceğimiz belli değil ama bu mektubu okuyorsan ölmüşüzdür, arkamızdan üzülme kızım,biz seni bekliyor olacağız,her zaman senden memnunduk,bizi hiç bir zaman üzmedin, eğer biz seni üzdüysek affet kızım.bu ortak mektubumuzdu sana tek tek de mektup yazdık kızım okursun
                               Seni çok seven, annen baban
Çok acıyordu canım çok hıçkırarak ağlıyordum deliler gibi,gözlerimin yandığını hissediyordum annemle babamın bana tek yazdığı mektubuda okumak istiyordum sonra gidecektim hastaneye vedalaşıcaktım onlarla..
(Annen)
Canım kızım,her şeyim bu mektubu okuyorsan ben öldüm demektir,ben anne olmayı seninle öğrendim,neredeyse her şeyi seninle öğrendim.Sana yürütmeyi öğretirken düştüğünde gülerdim hep babanda gülme kızıma o başarıcak derdi ama sen tekrar tekrar düşünce hep beraber gülerdik sende gülerdin kendi haline,bak bir ara hiç unutamıyorum babanın yeni aldığı iş görüşmesinde giyeceği gömleğini makasla yırtmıştın arkasını boydan boya birde,hayır yani babanda görmemişti alelacale çıkmıştı eve geldiğinde anlatınca hep beraber gülüyorduk anlayacağın biz her şeye beraber güldük beraber ağladık,sen geri kalan hayatında bizle gülmeyeceksin ağlayamayacaksın kızım, seni tek başımıza bıraktığımız için çok özürdilerim ölmeye saatler kalmışken bile seni düşüniyorum kızım. Ama inan zorundayım kızım,ölmek zorundayım.tek başına bizsiz napıcaksın bilmiyorum,güçlü kal kızım her zaman başın dik olsun kimseden korkma arkanda ailen var diyemiyorum var ama ruhsal olarak var kızım. fiziksel olarak değil, Aras denen çocuğada dikkat et oda unutmuştu seni dimi anlattın bana aynanda üstüne yükler verdiğimiz için özürdilerim kızım zamanla hatırlacaktır seni.kendini çok yıpratma ,ara sıra gel mezarıma papatyalar dik olurmu,ben papatyaları çok severim. sula beni ben seni her zaman görüyor olacağım seni çok seven annen :)
Evin içinde hıçkırarak ağlıyordum "canım annem ,lütfen beni bırakmayın ne yaparım ben yanlız başıma sizsiz" diye sayıklıyordum babamın mektubunuda merak ediyordum açtım mektubu
(Babandan)
Ben annen gibi süslü kelimeler kullanamam biliyorsun ama seni düşünüyorum kızım,bizsiz kendine çok iyi bak. Baba olduğumu ilk öğrendiğimde sevinçten havalara falan uçmuştum biliyormusun anneş kucaklamıştım falan, ben aile kurmayı sen ve annenle öğrendim sizi kendimden çok sevdim kendimden önce sizi düşündüm.Bir şey alırken denerken sizede aldım getirdim ,kendim denemedin size getirdim.annende bende sana kızmış bağırmış olabiliriz ama affet bizi.
Çok üzgünüm kızım artık bir şey olduğunda beni arayıp söyleyemeyeksin,arayamayacaksın benim de arkamda babam var diyemeyeceksin. Çoközürdilerim bu yaşta sana yaşattıklarım için.lise son oluyorsun hedefini gerçekleştir ve resim çiz.ben seni burdan izliyor olacağım annen kesin mektubunda bana papatya falan getir demiştir,banada süslü çiçekler getirirsin gelirken aman sulamayı unutma kirli kirli yatmıyım yerin dibinde.seni çok seviyorum kızım ,kendine çok iyi bak.
Ne hissettiğimi bilemiyordum artık ruhsuz,hissiz gibi bir şeydim.ağlamaktan gözlerim şişmişti çantamı alıp mektupları içine koyup direk kapıdan çıktım ne kapıyı kilitledim ne de başka bişe kapayıp çıktım çıkar çıkmaz kapının önünde Aras'ı gördüm "Açelya hatırladım bir anda şaka gibi" dedi bu halimi gördükten sonra "noldu sana nereye" "A-Aras annem babam" "noldu Açelya söylesene" "öldüler" "Aras sen nasıl geldin bu halinle? Ben hastaneye gidiyorum sonra konuşuruz." "Hadi gidelim"