Adopted by Scarlett Johansson

ℙ𝕒𝕣𝕥 𝟛

Pov Victor:

"Urg kan je dat niet wat zachter doen?!" Zeg ik boos tegen de verpleegster die een wond in mijn arm aan het hechten is. Ze kijkt me geërgerd aan en gaat gewoon verder waar ze mee bezig was. "Wat gedraag jij je on respectvol zeg." De vrouw kijkt me met een blik aan die sorry zegt. "Het spijt me meneer ik heb alleen mijn dag niet zo vandaag." Ik zucht en kijk naar de vrouw. "Dat kan me niks schelen."

Als de wonden van mij gehecht zijn kijk ik de verpleegkundige aan. "Leeft Maeve nog?" Vraag ik dan, waarop de dokter gelijk antwoord met ja. Ik zucht als hij er aan denkt dat zijn pleegkind nog leeft.

Op dat moment loopt er een dokter binnen. "Hallo u moeten de pleegouders zijn van Maeve? Mijn naam is Miguel en ik ben de dokter die uw dochter behandeld." Ik zucht nog eens en kijk dan naar de dokter. "Ja ja wanneer kunnen we naar huis?" Vraag ik met een irritatie in mijn stem. "Jullie zouden nu kunnen gaan." Zegt Miguel opgewekt omdat hij weer eens een patiënt heeft behandeld die zo iets heftigs heeft overleefd.

Pov Maeve:
We zijn op weg naar een hotel om te overnachten, mijn pleegvader en ik. Mijn pleegmoeder Lauren heeft de crash niet overleefd. Ze is overleden in het ziekenhuis kwam ik net achter. Door een hartstilstand net voor we naar het hotel mochten. Dus nu is het Victor en mij. Ik krijg rillingen over mijn rug als ik daar aan denk.

Als we bij het hotel zijn aangekomen lopen we naar de receptie. "Hallo wat kan ik voor jullie doen?" Vraagt de man achter de balie. "Een kamer voor twee alstublieft." Zegt mijn pleegvader tegen de man die de gegevens invult.

We hebben de sleutel meegekregen en gaan met de lift naar boven. "Gaat het met je?" Vraag ik dan maar aan Victor aangezien zijn vrouw is overleden. "Nee natuurlijk gaat het niet achterlijke idioot!" Schreeuwt hij als we de kamer in zijn gelopen. Ik schrik van zijn reactie en doe een stap achteruit.

"Eruit!" Ik snap niet wat Victor bedoeld en blaas staan. "Eruit nu!" "Maar waar moet ik dan slapen?" Val ik hem in de rede. "Kan me niks schelen! Weg hier!" Ik krijg tranen in mijn ogen als ik de kamer uit ren. Waar moet ik heen? Ik ken het hier niet. Ik ben nog nooit geweest in Mexico.

Ik loop door een aantal straten als ik een winkeltje zie waar ze eten verkopen. Ik voel in mijn zak of ik nog geld heb en zie dat ik nog maar 50 cent in mijn zak had zitten. Had ik maar niet dat kopje thee gekocht op het vliegveld.

Ik de winkel in maar zie niks wat 50 cent is. Alles is duurder dan €1,50. Ik zucht even en loop door naar een andere straat waar ik een winkel zie met een aantal hondjes. Hoe komen die daar nou? Denk ik bij mijzelf.

Ik loop naar binnen en zeg gedag tegen een medewerker. Wat helpt dat zeg dat ik half Spaans ben. Ik weet dat mijn vader uit Mexico komt en mijn moeder uit Rio de Janeiro. Dat is het enige dat ik weet van mijn ouders. Ik ben een apart mengelmoesje en heb niet helemaal blanke huid. Op mijn basisschool ben ik daar wel eens door gepest. Maar dat kon me niks schelen mijn huidskleur is het enige wat me aan mijn ouders verbind.

"Wil je een hond aaien?" Vraagt de medewerker aan me als hij ziet dat ik naar een paar hondjes zit te kijken. "Ja graag." Zeg ik dan als ik met hem meeloop naar de andere helft van de kamer waar een omlijning van middelhoog hek staat. Er is een hondje die gelijk op me af komt rennen en op me komt liggen en uiteindelijk inslaap valt. "Ik ben echt verliefd op deze schat." Zeg ik tegen de man die naar me lacht. Ik aai haar nog even en geef de man daarna een bedankje als ik opsta om naar buiten te gaan.

Ik wil net de deur uit lopen als ik tegen iemand aan bots. "O sorry het spijt me." Zeg ik in het Spaans omdat ik weet dat bijna iedereen hier Spaans spreekt. "Sorry ik kan je niet verstaan." Ik kijk de vrouw aan en zeg dan "o sorry dat wist ik niet sorry ik had beter moeten uitkijken." Zeg ik nu op mijn Engels. "Dat is oké ik had ook beter moeten uitkijken. Wat doe je hier nog zo laat alleen?" Vraagt de vrouw. "Ik wilde even de hondjes aaien en daarna weer naar het hotel gaan." De vrouw knikt even. "Oké dan zorg wel dat je zo naar huis gaat het is erg laat en donker buiten." Ik knik en loop de deur uit.

Waarom was die vrouw zo aardig tegen me? Ik zou het niet weten het is niet dat ik ook maar iets waart ben of zo. Ze kan me echt niet aardig vinden. Ik wil naar het hotel lopen maar dan bedenk ik me dat dat helemaal niet gaat. Ik besluit maar naar een parkje te lopen en ga op een bankje zitten.

Ik doe mijn capuchon en daarna mijn muts van mijn hoofd af. Ik ga met mijn hand naar de beurse plek waar mijn wond met hechtingen zitten. Wat ben ik blij dat die vrouw dat niet gezien heeft. Ik zet mijn muts weer op en kijk naar mijn rechterhand. Het verband zit nog goed en je kon er net nauwelijks iets van zien omdat mijn vest ervoor zit. Het is erg raar voor zo'n vliegtuig crash zijn mijn kleren nog aardig heel gebleven. Behalve gaten in mijn broek bij mijn bovenbenen en knieën.

Toen ik net op de thermometer keek was het 11 graden buiten. Ik ben al aan het bibberen maar probeer me er niks van aan te trekken. Ik ga op het bankje liggen en sluit mijn ogen.

Pov Vrouw van de winkel:
Ik heb een erg naar gevoel nadat ik tegen het meisje ben aangebotst. Ik blijf maar over haar nadenken tot de man op zijn beste Engels tegen me probeert te praten. "Hallo mevrouw, wat kan ik voor u doen?" "Ik wil graag een hondje adopteren." Zeg ik dan maar omdat ik daarom ook hier heen ben gevlogen.

"En welke van deze schatten wilt u?" Ik kijk even rond en zie er dan eentje uitspringen ze ligt te slapen en ziet er echt super lief uit. "Deze." Zeg ik wijzend naar het slapende hondje. "Grappig dat is precies het hondje waarmee het meisje van net zo goed overweg kon." Zeg de man met moeite vanwege het Engels.

____________________________________

Aantal woorden: 1113

Wat voor hondje zou de vrouw adopteren? En wie is de vrouw. En wat zielig Maeve op een bankje in het parkje.

Als er iets is mijn dm's staan altijd open. Ook sta ik altijd open voor nieuwe ideeën dus als jullie iets weten voor det of een ander verhaal van mij. Stuur me dan gerust een dm of een reactie onder het hoofdstuk.

Zorg goed voor jullie zelf!

Love you all!