Adopted by Scarlett Johansson

Part 19

Maeves pov

Het voelde op dat moment alsof mijn hele wereld een stukje lichter werd. En er heel veel druk van mijn schouders af viel. Scarlett heeft me zojuist gevraagd of ze me mag adopteren. Ik heb altijd al geadopteerd willen worden. Nooit heb ik me kunnen voorstellen hoe het zou zijn om een echte familie te hebben. De afgelopen weken met Scarlett hebben me gelukkiger gemaakt dan ooit. En om dan nu te horen te krijgen dat het voor altijd kan zijn. Wauw. Dat maakt me zo ontzettend gelukkig. De woorden hebben zich gevormd, maar komen niet goed uit mijn mond. In plaats van iets te zeggen, vormen er tranen in mijn ogen.

"Pumpkin, als het te snel gaat en je het niet wilt dan hoeft het niet. We kunnen ook nog een tijdje wachten of als je het helemaal niet wilt dan is dat ook niet erg.

De woorden komen nu gelukkig wel uit mijn mond. "Ik zou niets lievers willen, dan door jou geadopteerd te worden."

Scarlett moet nu ook huilen.

"Je hebt geen idee hoe gelukkige die woorden mij hebben gemaakt. Ik beloof je bij deze dat ik je altijd zal lief hebben in weer en wind, welke hobbel deze weg dan ook mag bevatten. Ik zal altijd de persoon zijn waar je je hart mag luchten, die altijd voor je klaar zal staan. En die je zijde nooit zal verlaten."

Ik knik en de breedste lach verschijnt op mijn gezicht. "Dankjewel voor dat je jezelf bent."

Scarlett geeft me een kus op m'n hoofd.
"Jij ook bedankt Mae."

In die avond lezen we samen wat uit het script van Scarlett en gaan we daarna naar bed.

Beiden poetsen we onze tanden in de badkamer terwijl we elkaar aan het lachen proberen te maken. Scarlett moet lachen en houd het niet meer binnen. Daardoor moeten we allebei erg lachen. Dat zal een leuke traditie worden.

Als we beiden onze pyjama's aan hebben lopen Scarlett en ik door naar de logeerka- mijn kamer. Scarlett stopt me in bed. "Ik ga dit vanaf nu elke avond doen, dat je het maar weet." Ik knik. "Beter van wel, anders krijg je met mij te maken Scar."

Ze geeft me een kus op mijn voorhoofd en loopt dan mijn kamer uit. Ze kijkt nog even naar binnen. "Ik houd van je Pumpkin."  En met dat val ik in slaap.

Pov Scarlett

"Lizzie! Ik heb het haar gevraagd. En ze heeft ja gezegd!" Meteen nadat ik Maeve naar bed heb gebracht heb ik Lizzie gebeld. "Echt waar! Jaa!" Ik hoor wat geschreeuw aan de andere kant van de lijn. "Sorry dat was even een blije kreet." Zeg Lizzie terwijl ze moet lachen. "Ik ben zo ontzettend blij Liz. Ik heb het gevoel dat ik zojuist de beste beslissing van mijn leven heb gemaakt." Lizzie glimlacht. "Wat ben ik blij voor je Scarly." We praten nog even verder over van alles en nog wat.
"Hoe gaat het eigenlijk met je kleine baby in de buik?" Vooralsnog zijn Maeve en ik naast Robbie en Lizzy de enige die het weten. "Het voelt nog zo surrealistisch. Dat er gewoon een kleintje in mijn buik zit." Ik denk terug aan de tijd dat ik een kleintje in m'n buik had zitten. Hoe bang ik toen was. Hopelijk voelt Elizabeth zich niet zo. "Weet je al wanneer je het geslacht te weten kan krijgen?" Lizzy knikt. "Ja bij de volgende echo dan ben ik net 16 weken." "Wat spannend zeg. Weet je al of je het wilt weten?" Dit keer schud ze haar hoofd. "Nee weet het nog niet zeker. Robbie en ik weten het allebei niet zo goed. Aan de ene kant is een verrassing leuk, maar aan de andere kant is het ook heel prettig om te weten wat voor babykleertjes je moet halen en welke kleur je een muur moet gaan schilderen."

We bellen nog voor tien minuten voordat we beiden met de grootste grijns de telefoon op hangen.

Lizzie is zwanger, ik ga Maeve adopteren, van het geluk is niks negatief over te zeggen.

Maar dat kan elk moment veranderen.

____________________________________

Aantal woorden: 690

De vraag van de dag is: Als jullie iedereen mochten zijn voor een dag, wie zou dat dan zijn?
Ik zou kiezen voor Zendaya ;).

Hi lieve lezers. Als jullie dit verhaal al vanaf het begin mee aan het lezen zijn, wil ik jullie bedanken. We weten allemaal dat ik niet de meest praktische schrijfster ben, want ik vergeet vaak hoofdstukken te plaatsen. En vooral te schrijven. Om maar niet te praten over hoe veel tijd er tussen bepaalde hoofdstukken zit. Maar bedankt voor de lezers die toch steeds weer dit boek erbij pakken en de moeite en tijd erin stoppen om diezelfde hoofdstukken te lezen.

Ik hoop dat ik de komende periode meer kan gaan plaatsen.

Lieve Lezers mijn commends staan altijd open als er iets is ben ik altijd bereikbaar, in de persoonlijke chat of hier.

Zorg dat jullie genoeg water drinken.

Love you all

Heel veel liefs,
De schrijfster.

💕