Adopted by Scarlett Johansson

ℙ𝕒𝕣𝕥 𝟙𝟙

Pov Scarlett

"Wie was die man?" Vraag ik hijgend van het rennen naar de auto. Maeve blijft stil. "Maeve je moet echt met me praten als je dat niet doet kunnen we dit ook niet oplossen." Het meisje kijkt me aan met tranen in haar ogen. "Oplossen? Denk je nou echt dat je dit kan oplossen?" Maeve praat normaal nooit op zo'n toon. "Mae alsjeblieft ik wil je alleen maar helpen, dat is alles." Op dat moment zie ik het meisje naast me in elkaar zakken. "Maeve, Mae wat is er? Heb je pijn?" Vraag ik gestrest aan haar. "Hoofd." Brengt ze lastig uit. Snel start ik de auto en rijd naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis.

Daar aangekomen stap ik uit mijn auto en ren naar de deur om hem open te doen voor Maeve. Ze is in de tussentijd al weer rechtop gaan zitten en gezegd dat er niks aan de hand is. Ik steek mijn hand uit en wacht af of ze die pakt zodat we naar binnen kunnen. Ik kan haar natuurlijk nergens tot dwingen. Langzaam pakt ze mijn hand aan, dan lopen we samen naar binnen.

Als we binnenlopen komen we bij de receptie aan. "Hallo mevrouw ik wil graag een dokter of verpleegkundige zien." De vrouw kijkt ons een beetje vaagjes aan. "Sorry maar waarvoor en heeft u een afspraak?" Ze begint op mijn zenuwen te werken. Ik weet het ze doet haar baan maar ik heb haast. "Nee geen afspraak maar dit lieve meisje naast me heeft vreselijk veel last van haar hoofd en ik weet niet wat er met haar aan de hand is." De vrouw typt wat ik op haar computer en kijkt me weer aan. "Oké met de lift naar boven 2e etage. 1e deur rechts daar is een kantoortje waar op dit moment een dokter is. Vertel hem precies het zelfde wat je mij vertelde. Zeg ook maar dat ik u heb doorgestuurd." Ik lach even naar de vrouw. "Heel erg bedankt." De vrouw knikt even.

We lopen de route die de vrouw achter de balie had beschreven en slaan rechtsaf een kamer in. En inderdaad daar zit een dokter papierwerk te doen. "Hallo dokter, wij zijn doorverwezen door de receptioniste. Ze heeft ernstige hoofdpijn, zou u haar alstublieft willen onderzoeken?" De man legt zijn pen neer en staat op. "Maar natuurlijk kom maar mee meisje en ga maar hier zitten.

Na heel wat testen kwam hij er achter dat Maeve een ernstige hersenschudding heeft. Maeve en ik zitten nu tegenover de man aan zijn bureau. "Mevrouw uw dochter heeft een ernstige hersenschudding. Maar die heeft ze al een tijdje." Er gaan een aantal dingen door mijn hoofd hij noemende Maeve mijn dochter, wat voor impact gaat dit hebben voor Maeve. En ze heeft hem al langer.

Pov Maeve
Bij het woordje dochter verstijfde ik even. Wat zal Scarlett daar wel niet van vinden en dan komt ze er ook nog achter dat ik al een hersenschudding had. Maar de dokter in Mexico zei dat het een lichte was. Ik begin te stressen. Dan voel ik een hand die zich vast houd aan de mijne. In eerste instantie had ik mijn hand willen wegtrekken maar ik voel me minder angstig bij Scarlett in de buurt. Scarlett luistert aandachtig naar wat de dokter te zeggen heeft. De man is nu wat op een briefje aan het schrijven waar ik dus niet mijn aandacht bij heb. "Dan kunt u dit ophalen bij de apotheek beneden." Scarlett staat op en ik doe hetzelfde. "Dank u wel dokter, een fijne dag nog gewenst." Samen loop ik met Scarlett de kamer uit.

We lopen de apotheek in en wachten tot er plek is bij de balie. "Hallo ik kom deze medicijnen ophalen." Scarlett geeft het briefje wat de dokter net aan ons had gegeven aan de apotheker. Die het briefje glimlachend aanpakt en de medicijnen bij elkaar zoekt. Scarlett krijgt de medicijnen in een tasje aangereikt en betaald er voor. Want ik heb geen verzekering dus vergoed de verzekering niks. "Dat had je niet hoeven doen." Zeg ik zacht als we buiten staan bij Scarlett haar auto. "Dat moest ik zeker wel maar we gaan zo wel een gesprekje hebben Mae."

Eenmaal bij Scarlett thuis gekomen krijg ik een glas met water zodat ik de medicijnen kan slikken. "Maeve ik geloof dat het tijd is dat je me wat meer gaat vertellen over wat er vandaag gebeurd is." Gelijk voel ik tranen opkomen en wil en kan ze niet inhouden. Ik barst ik tranen uit. Scarlett onderneemt gelijk actie, slaat haar armen om me heen en sust me langzaam stil. "Vertel maar wat je zelf prettig vind om te vertellen, oké?" Ik knik even.

"Mijn pleegvader is niet." Meer krijg ik er niet uit en de tranen stromen weer over mijn wangen. "Shh het is oké je bent hier veilig. Wat is je pleegvader niet liefje?" Scarlett veegt de tranen van mijn wangen met haar duimen. "Hij uhm hij is niet de beste pleegvader die je kan bedenken." Ik haal even diep adem. "Nadat mijn pleegmoeder overleed is hij losgeslagen. Hij was het al maar toen dat gebeurde was het te veel voor hem." Begin ik langzaam te vertellen. "Wanneer is dat gebeurd?" Scarlett kijkt me aan met een voorzichtige glimlach om te laten zien dat het oké is. "Iets minder dan een week geleden. Door, door een vliegtuig ongeluk." Er beginnen belletjes te rinkelen bij Scarlett. "Die dag dat we elkaar ontmoeten, toen was dat ongeluk, niet waar? Je zat in dat ongeluk." Scarlett begint tranen in haar ogen te krijgen. Na een paar seconden stormen ze bij haar over haar wangen. "En daar heb je je hersenschudding door gekregen. Het spijt me zo erg Maeve." Scarlett opent haar armen voor een knuffel. En zo zitten we dan huilend op de bank.

Nadat het gesprek nog even is door gegaan hebben Scarlett en ik besloten om samen te gaan koken. Scarlett pakt haar tas als we de gang in lopen om onze schoenen aan te doen. "Heb je die daar nou klaar liggen?" Vraag ik lachend aan de vrouw die voor me staat. "Wat? Je weet nooit of je ergens heen gaat moeten met haast. Straks vergeet je alles." Ik lach even om Scarlett haar manier van denken. Het is best slim eigenlijk.

Voor de 3e keer stappen we vandaag Scarlett haar auto in. "Op naar de supermarkt." Zegt Scar vrolijk. We hoeven maar zo'n 10 minuutjes te rijden en dan zijn we er. Als we zijn aangekomen pakt Scarlett wat spullen uit haar tas. Een zonnebril, nog een zonnebril en een pet. Ze geeft mij de pet en een van de zonnebrillen. Ze draait zich naar achter en pakt een pet van de achterbank, zelf zet ze die op. Allebei doen we onze zonnebrillen op. Scarlett pakt haar telefoon er bij en opent de app camera. "Wil je een foto maken?" Vraagt ze. "Ja hoor zeker, we zien er uit alsof we een bank gaan beroven." Als we wat foto's hebben gemaakt stopt ze haar telefoon weer weg. We stappen de auto uit en lopen naar binnen.

____________________________________

1192 woorden

Heyy jongens ik ga proberen elke week een update te plaatsen. Ik hoop dat jullie het verhaal leuk vinden en als jullie ideeën hebben voor in het verhaal dan hoor ik het graag.

Je kan me altijd een berichtje sturen als er wat aan de hand is.

Drink genoeg water, zorg goed voor jezelf.🫶