Adopted by Scarlett Johansson

ℙ𝕒𝕣𝕥 𝟟

Pov Maeve
"Maeve kom hier nu!" Ik zucht als ik Victor hoor schreeuwen voor help. Als ik naar de deur loop gaat hij met volle kracht open. "Als ik je roep kom je meteen en doe je er niet zo lang over!" "Sorry het zal niet meer gebeuren." Ik zie dat Victor zijn hand snel naar mijn gezicht komt en hij geeft me een klap met de platte hand. "Au." Zeg ik zo zacht mogelijk. "Jij gaat koken en betaalt het zelf." Het valt me nog mee hoe rustig hij het zegt. Ik knik als antwoord. "Wat ik hoor je niet." Zegt Victor dit keer wat harder. "Ja meneer doe ik." Zeg ik bang. Dan duwt hij mij mijn kamer in, dat zorgt er voor dat ik op de grond val. Ik hoor hoe hij de deur van buitenuit op slot doet. Snel sta ik op en kijk of de deur ook van de binnenkant kan worden geopend. Maar nee dat kan niet. Dan kijk ik om me heen naar een uitweg zoals een raam. Maar het valt me nu pas op dat er helemaal geen ramen in deze kamer zitten. Geen uitweg.

Pov Scarlett
"Lizzy?" Vraag ik aan mijn beste vriendin die op de bank zit. "Scar?" "Ik ga Lucky uitlaten. Loop je mee?" Lizzy knikt en staat van de bank op. Ik loop naar de keukentafel en pak Lucky haar riem er vanaf. Dan roep ik Lucky, blij komt ze aanrennen. Ik buk en doe de riem om haar nek. Samen loop ik met Lucky naar Lizzy. "Oké laten we gaan." Zeg ik tegen Lizzy die al bij de voordeur staat. We lopen de deur uit dan doe ik de deur op slot.

"Zullen we even naar het park?" "Ja hoor Lizzy goed idee." Lucky loopt vrolijk voor ons uit. "Wat ga je nog doen vandaag?" "Ik weet het niet eigenlijk." Antwoord ik Lizzy. "Ik ga uiteten met de twins." Zegt Lizzy. "Oh leuk hoor. Hoe lang hebben jullie elkaar al niet gezien?" Even is Elizabeth stil. "Euh ongeveer een halfjaar." Ik bedenk hoe lang ik Hunter al niet heb gezien. "Best lang al dus." Voegt Lizzy eraantoe.

Pov Maeve.
Ik loop nu in de supermarkt om eten te halen voor vanavond. Al het eten zit in mijn mandje, dan loop ik door naar de kassa. "Hallo". Zegt de man achter de kassa. Hij oogt heel erg geïrriteerd. "Hii". Zeg ik dan terug. "Dat wordt dan €12,95." "Oké". Ik geef de man het geld en doe de etenswaren in mijn tas. "Fijne avond nog." Geen antwoord. Dan niet denk ik bij mezelf. Met dat loop ik de winkel uit.

Als ik terug kom ligt Victor op de bank te slapen. Snel loop ik door naar de keuken en begin ik met het maken van de pasta. Als ik op de helft ben hoor ik dat mijn telefoon afgaat. Ik draai me om en loop naar de kast bij de deur. Dan pak ik mijn telefoon er van af. Scarlett🥰. Ik open Whatsapp.

Scarlett🥰
Hey Maeve ik wilde even vragen hoe het met je gaat?

Ik
Hii Scar het gaat goed ik ben nu eten aan het maken voor vanavond.

Scarlett🥰
Waarom maak jij het eten liefje?

Ik
Nou ik en mijn peetvader wisselen wel eens. Hij was erg moe en ligt nu op de bank te slapen.

Scarlett🥰
Ah oké, app me als er iets is.

Ik
Zal ik doen.

Ik sluit whatsapp en ga verder met het eten. Na tien minuten ben ik klaar en dek ik de tafel. Ik twijfel of ik Victor wakker zou maken. "Meneer?" Zeg ik terwijl ik naar mijn peetvader toe loop. "Victor?" Zeg ik als hij niet wakker word. "Meneer." Zeg ik nog eens. Victor zijn ogen gaan open en hij schiet overeind. Hij loopt zonder iets te zeggen naar de tafel en pakt zijn bord met eten en een fles bier en gaat weer op de bank zitten. Zelf ga ik wel aan tafel zitten.

Het is net iets over tien en Victor is naar zijn slaapkamer gegaan ik ruim de keuken nog op en loop dan door naar mijn kamer. Als ik de deur achter me dicht doe ga ik me omkleden. Als ik dat heb gedaan ga ik in bed liggen. Ik sluit mijn ogen en denk terug aan wat er allemaal is gebeurd deze afgelopen week. Ik heb een lichte hersenschudding waar ik geen medicijnen voor heb. Het vreselijke ongeluk. De dood van mijn pleegmoeder. Ook al zorgden mijn pleegouders totaal niet voor me ik voel toch een beetje verdriet. Mijn pleegmoeder en ik mochten elkaar niet maar nu ik hier alleen leef met Victor had ik liever gehad dat ze er nog was. Want ik mis een vrouwelijke stem en aanwezigheid.
Dan val ik in slaap.

De vliegtuigcrash het speelt zich allemaal weer opnieuw af. Een harde knal. Zoveel lijken. Overal bloed. Zwetend wordt ik wakker, de tranen stromen over mijn wangen. De paniek voel ik in snellen vlagen opkomen. Als ik begin te hyperventileren ga ik op de koude grond zitten. Wat moet ik doen? Ik kan niet uit mijn wat een kamer genoemd word gaan. Dan neem ik een plots besluit.

Pov Scarlett.
Lizzy is net naar huis en ik lig op de bank een serie te kijken, met Lucky naast me. We hadden nog een gezellige avond gehad. Gepraat over van alles en nog wat met een wijntje erbij. Dan hoor ik mijn telefoon over gaan. Vragend wie me op dit tijdstip zou bellen pak ik mijn telefoon op. Maeve. Staat er op mijn scherm. Ik aarzel geen seconden en neem op. "Maeve ben je oké?" Ik hoor Maeve huilen. "Maeve?" Als ze nog niet antwoord geeft begin ik me zorgen te maken. "Kan je diep inademen voor me en dan rustig uit. Oké? Doe me maar na. Adem in. Adem uit." Langzaam krijg ze haar ademhaling onder controle. "Sorry dat ik je belde Scarlett." Hoorde ik het meisje aan de andere kant van de lijn zeggen. "Sorry hoezo sorry? Ik ben juist hartstikke blij dat je me belde. Anders had ik je niet kunnen helpen."

____________________________________
Aantal woorden: 1023

Paniek aanvallen en meer ik beloof dat het volgende hoofdstuk iets gezelliger zal zijn. Dat is wel zo leuk.

Als er iets is mijn dm's staan altijd open. Ook sta ik altijd open voor nieuwe ideeën dus als jullie iets weten voor det of een ander verhaal van mij. Stuur me dan gerust een dm of een reactie onder het hoofdstuk.

Zorg goed voor jullie zelf!

Love you all