PAETA

Rozdział 5

Angel

Teraźniejszość

  Siedzę za kierownicą swojej czerwonej Alfy Romeo i podkręcam głośniej muzykę. Wiatr delikatnie smaga moje włosy, a słońce przypieka lewe ramię. W radiu leci Rihanna ze smutnym utworem. Spoglądam na wskazówkę, która pokazuje mi że przekraczam właśnie prędkość o pięćdziesiąt kilometrów na godzinę.

  Słyszę jak telefon wibruje w torebce, jednak postanawiam go zignorować. Po kolejnej kłótni z Liamem musiałam wyjść odetchnąć. Mam dość jego wybuchów zazdrości o byle pierdoły. Wszędzie widzi problemy.

  Telefon nie przestaje dzwonić i po raz kolejny słyszę wibracje. Wyciągam się w stronę torebki, która leży na podłodze przy miejscu pasażera. Nieznacznie zwalniam aby nie spowodować wypadku i podnoszę urządzenie do ucha.

  – Czego?

  – Angel – słyszę w słuchawce udręczony głos Liama.

  – Posłuchaj mnie dupku, mam kurwa dość twoich wybuchów zazdrości!

   Wzdycha.

   – Angel, przepraszam – zaczyna znowu tą samą śpiewkę. – Wróć do mieszkania. Cass dzwoniła do mnie, że potrzebuje pomocy. Stwierdziłem, że dam ci przestrzeń.

  Na palcach jednej ręki nie zdołam wyliczyć ile razy mówił mi czułe słówka po naszych kłótniach.

  – Nie wierzę ci – mówię z jadem. – Za każdym razem kiedy się kłócimy ta wariatka jest obecna. Jedź do niej i mnie już kurwa nie wkurwiaj.

  – To skoro mi nie wierzysz sama do niej zadzwoń – odpyskowuje tym swoim opryskliwym tonem.

  Rozłączam się i od razu wybieram numer jego młodszej siostry, Cassandry. Odbiera po trzech sygnałach.

  – Angel, coś czułam, że zadzwonisz – mówi słodko.

  Jak ja nienawidzę tej kobiety! Pamiętam kiedy poznałam Sofię i Liama, miała wtedy z czternaście lat. Jest najmłodszą córką Kriss i Marka, co oznacza że najbardziej rozpieszczoną z nich wszystkich. Sofia i Liam są prawie w tym samym wieku, a Michael jest najstarszy.

  – Gdybym nie musiała, to nie zadzwoniłabym do ciebie – mówię sarkastycznie.

  – Tak będzie u mnie – mówi, a ja widzę jak przewraca oczami w ten swój kurewsko wkurwiający sposób. – Gdyby to ode mnie zależało, już dawno zrezygnował by z ciebie...

  Rozłączam się i szybko oddzwaniam do jej brata. Odbiera natychmiast.

  – Zostaw klucze przy doniczce, baw się dobrze.

  – Angel, posłuchaj mnie – znowu, kurwa, to samo. – Nie chcę cię stracić przez swoją głupotę, naprawdę. Daj nam jeszcze jedną szansę, a pokażę ci jak to jest być ze mną naprawdę.

  – Odezwę się – kończę połączenie i przyśpieszam.

***

  Podjeżdżam na parking przed kawiarnią i wyłączam silnik samochodu. Przez okno widzę, że dzisiaj jest dość spory ruch. Cieszy mnie to niesamowicie. Odkąd pracuje z nami Kate pniemy się bardzo wysoko. Wyciągam z bagażnika babeczki i kieruję się do drzwi dla personelu.

  Z głośników na tyłach leci żwawa muzyka i widzę Dereka jak kiwa głową do rytmu, myjąc naczynia. Sofia kręci się przy ekspresie do kawy, nawet z tej odległości widzę jak marszczy czoło. Nadal nie nauczyła się jak obsługiwać to urządzenie. Prycham, bo to najłatwiejsza rzecz na świecie.