TURUNCU KAFA

2.Bölüm

Babamla beraber kahvaltımızı yapıp yeni okuluma gitmek için evden çıktık. Her ne kadar gitmek istemesem de. Gerçi babam artık fikirlerimi umursamıyordu. Çünkü o olaydan sonra babamın kariyeri düştü fakat benim her şeyi halleden babam bunu da halletti. Hala neden bana kızgın olduğunu bilemiyordum ve sormakta istemiyordum.

Babam işine çok bağlı olup çocuklarını umursamayan babalardan değildi. Fakat baba sevgisini tattığımı da sanmıyorum.

Küçüklüğümden beri istediğim her şeyi yapardı fakat her zaman yanımda olmazdı. Yanımda olduğu zamanlarda da pek ilgi göstermezdi.

Annem babamın aksine bana daima ilgi gösterir. Genellikle annem hem annem hem de babam olmuştur. Annemi bu yüzden çok seviyorum. Ama babam annemlede fazla ilgilenmezdi ve annem bunun farkında olmasına rağmen hiçbir şey demezdi. Annemin bu huyundan her zaman nefret etmişimdir.

Babam erkek konularında çok titizdir. Hiçbir zaman yanımda erkek görmek istemez. Görecekse de illa tanışmak ister. Her zaman üstüne basa basa erkeklere güvenmemem gerektiğini söyler. Ben de bunu babamdan anlıyorum zaten. Annemi sevdiğinden bile şüpheliyim.

Annem ise sevdiğim biri için hep arkasından gitmemi söyler. Annemin bu düşüncesini onaylamıyorum çünkü herkesi kendi gibi saf sanıyor. Dünyada ki olayları sanırım hiç görmüyor veya sadece reklam için yapıldıklarına inanıyor. Annem çok fazla iyi niyetlidir. Bu konu hakkında her zaman kavga ederiz.

Annem babama güvendiği ve sevdiği için diğer erkeklere de güvenir. Bu yüzden hiçbir sevgilime kızmadı. Fakat sevmeden çıktığımı söyleyince kızmıştı. Gerçi onlarda beni sevmiyordu. Sadece yatağa atmak için çıkıyorlardı. Ben istemediğimi söyleyince de ayrılıyorlardı.

Bu ana kadar bir sürü sevgilim oldu. Hepsiyle babamdan habersiz görüşüyordum ve sadece annem ile benim aramda kalıyordu.

Ama sadece bir tanesini sevmiştim. İsmi Emir'di.Fakat beni bırakıp gidince babamın sözüne inandım. Ondan sonra hep onu unutabilmek için diğerleriyle çıktım. Fakat pek işe yaradığı söylenemez.

Emir de onunla yatmadığım için gitmişti. Onunla yatmadığım için pişman olmuştum. Onu gerçekten çok seviyordum.

Ama artık eskisi gibi her saniye aklıma Emir gelmiyor. Veya beni bıraktığı günü hatırlayıp depresyona girmiyorum.

Fakat o gün acıların en büyüğünü çekmiştim. Bu yüzden kolay unutamıyorum. Aklıma geldikçe nefesim daralıyor.

Ben bunları düşünürken yeni okuluma geldiğimizi anlamamla geriye doğru yatırdığım koltuğumu öne doğrultarak arabadan indim.

Okulun ne kadar psikopat olduğu ilk bakıldığında anlaşılıyordu. Fakat gerçekten yakışıklı ve bir o kadar da güzel kızlar vardı.

Belkide tamamen Emir'i ve yaptığı bokluğu unutabilmek için buradan biriyle çıkabilirdim. Ah, ne diyorum ben? Bu psikopatlarla mı çıkacağım? Bunlardan ayrıldığım anda eminim kafamı kesip çöpe atarlar.

Gerçi bu kadar güzel kızın içinden fark edileceğimi de sanmıyorum. Hepsi kıçlarının hemen altında biten etek giymiş. Ve boya kutusuna düşmüş gibiler. Bende makyaj yapıyorum fakat hafif bir ruj ve rimel yetiyor.

Buradaki tüm erkekler yavşağa benziyor çünkü hepsi kızların etrafında ve altlarına bakmak için an kolluyorlar. E tabi ben de erkek olsam böyle mini giyinen ve ultra seksi bacaklı kızlara gözlerim bozulana kadar bakardım.

Bazı kızlar bu durumdan o kadar zevk almış olacak ki eteklerini biraz daha kısaltıyorlar. Ve bakanlara göz kırpıp anlamını bilmediğim sapıkça hareketler yapıyorlar. Bazıları ise bu durumdan rahatsız olmuşa benziyorlar. Hatta bir kız gidip bakan erkeğe öyle bir yumruk indirdiki kas yığını olan çocuk yeri boyladı.

Gerçekten garip bir okula benziyor. Ama düşündüğüm tek şey var; bu rahatsız olan kızlar buraya nasıl katlanıyor?

Diğer okulumda Buse'nin çetesinden çektiklerim yetmiyormuş gibi burada da aynı şeyleri yaşamak istemiyordum. Tamam ben de Buse'ye kötülükler yaptım fakat bu son yaptığı gerçekten şaşırmama sebep oldu.

Bunları düşünürken rahatsız olduğum için yüzümü buruşturdum.

Babam da rahatsız olduğumu anlamış olacak ki üzgün üzgün bana bakıyordu. Babam bana her ne kadar fazla ilgi göstermesede üzülmesini istemediğimden yüzüme kocaman bir gülümseme yerleştirip "Sorun yok" dedim.

Babam bu okulun serseriliklerini gördükten sonra benim için endişelenmeye başladı. Başıma zarar gelmemesi için müdüre gerektiğinden çok daha fazla para verip benim için önlem almasını söyledi.

Fakat müdürün bir şey yapacağını sanmıyorum. Çünkü bahçede olanlardan bir haber. Ama her zaman gözetim altında tutulacağıma dair söz verdi. Tabi bende o kadar parayı bir arada görsem bende hiç düşünmeden söz verirdim. Tutabileceğimi veya tutamayacağımı bilsem de.

Müdür yanımda yokken de okulumda kendimi ezdirmeyecektim. Kimseden korkmuyorum havası vermeyi düşünüyorum fakat böyle psikopatların içinde nasıl yapabileceğimi bilmiyorum.
Kızlarla başa çıkabilirim ama erkeklerle sanmıyorum. Aslında kızlarla bile başa çıkabileceğimi sanmıyorum. Hepsi karete kursuna gitmiş gibi. Ben de kendimi savunabilecek kadar iyi dövüşüyorum. Fakat çok zorunlu olmadıkça kimseye bulaşmayacağım. Yüzümü seviyorum ve dağılmasını istemiyorum. Kimsenin de bana musallat olmasını istemiyorum.

Burada 2 sene geçireceğim aklıma geldikçe küfürler ediyordum. Cidden 2 yılımı burada nasıl tek parça olarak geçirebileceğim?