minik bir kasabanın koca yürekli oyun yazarı huysuz sehun,histerik bir menajer tarafından hayatına kasten sokulan şehirli şarkıcıya aşık olur.
Halsey-Sorry
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
'yanmasın canın,tasalanma hiç! senin uğruna güneşi takarım halatımın ucuna da koşarım bucaksız teperin ardındaki bilinmeyen diyara..sevgilim! akmasın öpmelere doyamadığım göz pınarlarından şifalı billurların söz veriyorum döneceğim sana.'
***
merak ediyorum da acaba ne zaman bir güne tamamen huzurlu uyanacağım? ne zaman ellerim uyuşmadan bir fincan ballı yeşil çay içebileceğim,ne zaman ayaklarım yatağıma doğru geri geri yürümeyi bırakacak?
ileri bakmak istiyorum,yarından da öteyi düşünmek..sadece bir kere hantallaştırdığım bedenimle çayır çimen gezmek,üçüncü sayfasında bıraktığım kitaplardan okunmuşlar rafı yapmak istiyorum.çok şey istemiyorum bakın,normal bir insan gibi yaşamak istiyorum aslında.ruhu ölmemiş,gözleri ve yüzü parıldayan normal bir insan gibi..
ancak ben ki hayallerimi ellerimle baltalıyorum her yenilgimde.kendimden bir halt olmayacağını herkesten çok fısıldıyorum aynalardan yüz çevirirken.son iki senenin sehun'unu yansıyan ışıklarda bile tanıyamıyorum.
ne oldu bana,neden kesildi nefesim?
ilahi komedya'yı bile okumaya gitmiyor elim.çabalıyorum,yeminler olsun ki her şeyimi koyuyorum ortaya.yine de başaramıyorum iki tuğla sıvalayıp yerime oturmamayı.hazıra konmak istiyorum,bir kez de biri benim işimi kolaylaştırsın biri bana göz kulak olsun istiyorum.
küçücüğüm iç çapımda,yörüngemden bile çıkamıyorum merkezim en çok beni çektiğinden.küçüğüm ancak kocamanım yaptığım işlerin,yaşadıklarımın totalinde.bir artı bir bile değilim otuz beş çarpı bin yediyüz seksen dokuzum.
hesaplamayın,büsbüyük diyin geçin.
geçiyorum ben de.bir tren istasyonundan,bir kaldırımdan,bir evin önünden,bir insanın hayatından..geçiyorum ayak izim bile belli olmuyor karlı sokaklarda.yok olmuşum,yok etmişim kendimi.
jongin bile eskisi kadar sevmiyor beni,önünde çırılçıplak küçücük kaldığım,sırtımdan aşağı su dökerken ensemi iki kere seven çocuk bile eskisi gibi sevmiyor sefil halimi.küsüyor bana,kavgalar ediyor bu benle.elimden bir şey gelmiyor ben onu daha çok severek kapatmaya çalışıyorum arayı.
zangır zangır titriyorum korkularım arasında ancak el uzatmıyorum artık ona onu ne kadar çok sevsem de.beni mümkünmüş gibi daha az sevecek sanıyorum.tüylerim diken diken oluyor yine de tek kelime etmiyorum,büyüyorum.
artık büyümeliyim evet,kocaman olmalıyım.
herkesi hemen sevmemeli,paçalarımı dereyi görsem bile sıvamamalıyım.çocuk yanımı tatlı bir uykuda boğup benden beklenen kişi olmalıyım.
sorumluluk,sorumluluk,sorumluluk.
bir çuval yüklenmeliyim herkesten fazla,daha çok gülmeliyim kazayaklarımın çıkması için.eski ben değil,şimdiki ben hiç değil,yeni biri olmalıyım sırf jongin için bile.
