Τελικά ευτύχησες ;

Τρόποι διαφυγής.

Θα μπορούσε κάποιος να αμφισβητήσει πως η Ευτυχία δεν προσπάθησε για την δικιά της χαρά, για την επούλωση των πληγών της. Αλλά αυτό είναι ψέμα. Ήξερε πως για να γίνει κάποιος ευτυχισμένος θα έπρεπε να προσπαθήσει. Από μικρή συνήθιζε να χορεύει για να νιώθει καλύτερα. Εκφραζόταν μέσα από τον χορό, ήξερε να το κάνει καλά. Αλλά τίποτα δεν μένει το ίδιο, όλα αλλάζουν και μάλιστα σύντομα. Ο χορός δεν ήταν πλέον το αγαπημένο της κίνητρο για να προχωρήσει παρακάτω. Διάλεξε το μπάσκετ, το βρήκε ενδιαφέρον σαν άθλημα και μάλιστα πολλές φορές όταν έπαιζε ένιωθε πως ήταν οπλισμένη με μπόλικη αυτοπεποίθηση, το οποίο είναι το καλύτερο εφόδιο. Κάτι άλλαξε όμως μέσα της. Όλοι έχουμε νιώσει αυτό το συναίσθημα που ονομάζεται ενθουσιασμός. Συχνά το νιώθουμε επιπόλαια, δεν δίνουμε καν την ευκαιρία σε εμάς να συνειδητοποιήσουμε πως πίσω από τα συναισθήματα που υποτίθεται πως νιώθουμε κρύβεται ο ενθουσιασμός. Έψαχνε συνεχώς βαθιά μέσα της να βρει τι ήταν αυτό που την έκανε να νιώθει καλύτερα, τι ήταν αυτό που θα την βοηθούσε να βρει τον δρόμο από αυτό τον λαβύρινθο της θλίψης για να φτάσει στην χαρά, στην νίκη του παιχνιδιού. Κι όμως, αν κάνεις μια ενδοσκόπηση βαθιά στην καρδιά σου και στο μυαλό σου θα βρεις τι είναι αυτό που σε ανακουφίζει, σε βοηθάει, σου χαρίζει ένα χαμόγελο. Η Ευτυχία ανακάλυψε πως το ημερολόγιο και τα αμέτρητα χαρτιά, ήταν αυτά που θα την βοηθούσαν. Έτσι, ένα βράδυ όταν είχε γυρίσει σπίτι μετά από μια αηδιαστική, κουραστική και άσχημη ημέρα , ήθελε κάπου να πει τις σκέψεις της. Μάλλον, να γράψει τις σκέψεις της επειδή της φαινόταν ευκολότερο και λιγότερο επώδυνο. Δεν είναι εύκολο να εκφράζεσαι, να λες όλες σου τις σκέψεις σε κάποιον. Ήξερε πως αν θα αράδιαζε σε κάποιον όλες τις σκέψεις τις θα ένιωθε πως είναι εκτεθειμένη, και αυτό δεν το ήθελε. Εκείνο το βράδυ, πήγε στο γραφείο της και αναζήτησε στα ράφια του γραφείου της κάποιο τετράδιο ή χαρτιά για να γράψει. Για καλή της τύχη, βρήκε. Ανακάλυψε ένα ροζ, μικρό και χαριτωμένο τετραδιάκι το οποίο είχε γούνα για κάλυμμα πάνω του. Ήταν το κατάλληλο για να γράψει πάνω τις σκέψεις της. Έψαξε να βρει το αγαπημένο της στυλό (είχε οριζόντιες μαύρες ρίγες και από πάνω τους όμορφα ροζ τριαντάφυλλα και φυσικά ένα λουλουδάκι για να ανοίγει το στυλό) Άνοιξε το τετραδιάκι και άρχισε να γράφει:

Τρίτη 8 Ιανουαρίου 2019

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Χαίρομαι που δεν χρειάζομαι να σου συστηθώ γιατί θα ντρεπόμουν μήπως με κρίνεις και εσύ, αλλά τώρα που ξέρω ότι δεν θα με κρίνεις, μου είναι πιο εύκολο. Πρέπει να ξεκινήσω από την αρχή. Αν και μου φαίνεται χαζό να ξεκινάμε από την αρχή. Λοιπόν, από εδώ και στο εξής θα σε χρησιμοποιώ για προσωπικό μου όφελος, για να νιώθω εγώ γαλήνια και να αδειάζω που και που το κεφάλι μου. Μερικές φορές αισθάνομαι πως κουβαλάω ένα τόνο σκέψεις και φόβους στο κεφάλι μου, και τις φυλάει καλά για να μην εκτεθώ. Μόλις ανακάλυψες έναν από τους φόβους μου, η έκθεση. Φοβάμαι να είμαι το κέντρο προσοχής. Θα προτιμούσα να μην φαίνομαι, να είμαι αόρατη. Έτσι, ίσως να με θεωρούσα και φυσιολογική. Θέλω να σου διηγηθώ μια ιστορία, αλλά όχι μια οποιαδήποτε ιστορία. Την δική μου, την σημερινή ιστορία. Έχω ανάγκη από κάποιον να την ακούσει ή να την διαβάσει προσεκτικά και να με παρηγορήσει. Όμως μπορώ να αρκεστώ μόνο στο πρώτο.