Τελικά ευτύχησες ;

Τα ευτυχισμένα χρόνια.

Ολόκληρα χρόνια περνούσαν βασανιστικά, δύσκολα και κυρίως μονόχνοτα. Υπάρχουν άνθρωποι, οι ευκολόπιστοι, οι πιο έντρομοι που τα χαρακτήρισαν τρομακτικά χρόνια. Χρόνια που έμοιαζαν με πανωλεθρία και ήταν χαοτικά. Στην αρχή αυτής της περιβόητης πανδημίας, όταν ο ιός εξαπλωνόταν με επιφυλάξεις, άκμαζαν και κυριαρχούσαν συγκεκριμένα συναισθήματα σε όλους τους κάτοικους της γης όπου αυτός ο ιός τους επηρέασε: φόβος για το ξένο, πρωτοφανή και θανατηφόρο ιό ( δεν το γνώριζαν τότε), συνεχές άγχος για να μείνουν ασφαλής οι ίδιοι τους, και τα αγαπημένα τους άτομα, πάμπολλοι έχασαν κοντινά τους άτομα εφόσον μολύνθηκαν από τον επικίνδυνο ιό άρα είχαν πένθος, οι άνθρωποι αναγκάστηκαν να εγκλειστούν στα σπίτια τους, να χάσουν την στενή επαφή με τον υπόλοιπο πλανήτη, το σχολείο αντικαταστάθηκε από μια εφαρμογή του κινητού τους -όπου πήρε το ρόλο της επέκτασης του χεριού τους-, που συχνά εμφάνιζε προβλήματα, οι γονείς εργάζονταν και αυτοί μέσω του διαδικτύου και η, η "δουλειά" μετονομάστηκε σε "τηλεργασία", η οικονομική κατάσταση όλων των χωρών αμβλύνονταν σταδιακά, υπήρχαν περιορισμοί ωρών για να βγει κανείς από την οικεία του, μία βόλτα στην φύση, ένας καφές, μια συνάντηση με τους φίλους θα ήταν αναπόφευκτα αν δεν έστελνες αίτηση και λάμβανες επιβεβαίωση. Τα πρόσωπα των ανθρώπων είχαν αλλάξει. Στις περιοχές του στόματος και της μύτης υπήρχε το ύφασμα της φαρμακευτικής μάσκας, τα αυτιά γέμιζαν από πολλαπλά σημάδια της μάσκας και φυσικά ήταν δύσκολο να παίρνει κανείς μία καθαρή αναπνοή. Όλα τα χαμόγελα άμεσα μετατράπηκαν σε λυπημένα χαμόγελα και αν έψαχνε κανείς ίχνος αισιοδοξίας θα ήταν σπάνιο ή ακόμα και τρελό. Η πανδημία άλλαξε καθοριστικά την ζωή των ανθρώπων, κάποιοι άνθρωποι έγιναν ψυχικά πιο ανθεκτικοί, αρκετοί όμως επιβαρύνθηκαν έντονα ψυχολογικά και σωματικά. Στην ανακοίνωση της πρώτης καραντίνας οι λιγότερο κοινωνικοί άνθρωποι, οι εσωστρεφείς, χάρηκαν και ένιωσαν ανακούφιση. Δεν γνώριζαν όμως πως στη συνέχεια δεν θα υπήρχε ο διαχωρισμός των κοινωνικών και των λιγότερο κοινωνικών ανθρώπων. Πριν τον ιό υπήρχαν άνθρωποι που απεχθάνονταν τον συνωστισμό, χρόνια όμως μετά από τότε που ο ιός έκανε την παρουσία του, όλοι έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους πως ο ιός μεταφέρεται από άτομο σε άτομο κυρίως όταν υπάρχει συνωστισμός, το πιο άσχημο αλλά ασφαλή μέτρο και μότο ήταν: "Μένουμε σπίτι". Ίσως αυτή η πανδημία να έμοιαζε ή και να ήταν πόλεμος. Οι συνέπειες μετά της πανδημίας ήταν πολλαπλές για όλους, όπως και σε έναν πόλεμο. Υπάρχουν σημαντικές απώλειες, κατεστραμμένη οικονομική κατάσταση, το σύστημα υγείας στα πρόθυρα κατάρρευσης, κοινωνικό άγχος, και σπάνιο συναίσθημα ασφάλειας, καθηγητές που προκαλούνται να καλύψουν πολλαπλά μαθησιακά κενά μαθητών. Φυσικά, υπήρχαν διάφορες αρνητικές επιπτώσεις σε αρκετά άτομα, κατά τη διάρκεια του ιού αυτού, η απομόνωση, η κατάθλιψη, απώλεια του ενδιαφέροντος ή της ευχαρίστησης από την ζωή, μειωμένη ίσως και απούσα η αίσθηση της δημιουργικότητας, συναισθήματα ενοχής και χαμηλής αυτοεκτίμησης, διαταραγμένο ύπνο, απώλεια όρεξης για φαγητό, ευκοπωσία, και φυσικά κακή συγκέντρωση. Η Ευτυχία, μετά από την αρκετά αποκαλυπτική εργασία της, και αφού άνοιξε διάπλατα την ψυχή της και φανέρωσε όλα τις τα ψεγάδια, ένιωθε για μια ακόμη φορά ευάλωτη. Εξάλλου πως να γαληνεύσει η ψυχή όταν δηλώνεις το μίσος σου για αυτή; Όταν επιτέλους τελείωσε την παρουσίαση της εργασίας της, προτίμησε να μην κοιτάξει κανέναν, όχι επειδή ένιωθε υπέροπτη αλλά επειδή ένιωθε αφόρητη ντροπή και μετάνιωνε που εκφράστηκε τις μύχαιες σκέψεις τις.