ချယ်ယောင်း စိတ်ပျက်လက်ပျက် အိမ်ရှေ့ဒန်းစင်မှာထိုင်နေခဲ့တယ်
"ဆေးလိပ်တစ်လိပ်ကို တစ်ရှိုက်ချင်းဖွာရင်း"
လင်း,သူဌေး အန်တီဟန်တင့်ဖုန်းလာနေပါတယ်
"ဟလို တီလေး"
_သမီးချယ် နားကသွေးထွက်လို့ဆိုအခုအဆင်ပြေရဲ့လား
"ပြေပါတယ် တီလေးရဲ့"
_အင်းပါ ဒါနဲ့ချယ် နာနတ်သီးကိတ်မုန့်စားပြီးပြီလား
"ဟင် ဘယ်ဟာလဲ တီလေး"
_ဂျန်းနီနဲ့ ပေးလိုက်တာလေ ချယ့်ကိုပေးဖို့
သူ မပေးဖူးလား
(ဂျန်းနီနဲ့ တီလေးက သိပ်အဆင်မပြေတာကြောင့် ပိုရန်ဖြစ်အောင် မလုပ်ချင်တော့ပါ)
_ဟုတ်ကဲ့ တီလေး အမကပေးပါတယ်
ခဏနေစားမလို့ပါ
"ပြီးရော ဒါဆိုရင်နောက်အပတ်တွေ့မယ်နော်"
_ဟုတ်ကဲ့ တီလေး
လင်း,bossစိတ်ညစ်စရာရှိလို့လား
ချယ်ယောင်း,အမက သူ့အချစ်ဦးနဲ့ပြန်
ပက်သက်နေပြီ ငါစိတ်ပူတယ် ငါ့အမနာကျင်မှာကို
လင်း,bossကျွန်တော်တစ်ခုလောက်ပြောကြည့်ရမလား
ချယ်ယောင်း,ဘာကိုလဲ
လင်း,သူတိူ့နှစ်ယောက်က ပထမအကြိမ်
ဝေးခဲ့တာတောင် အခုထပ်ဆုံကြသေးတယ် အဲ့ဒီတော့သူတို့ကဖူးစာအစစ်ထင်တယ်
ချယ်ယောင်း စဉ်းစားသွားတဲ့ပုံပဲ
လင်း,ဉပမာ bossနဲ့ဂျီဆူးလိုပေါ့
"ထိုစကားကိုကြားတော့ ချယ်ယောင်း ပြုံးစိစိဖြစ်သွားတယ်"
ချယ်ယောင်း,ငါ သွားလိုက်အုန်းမယ်
_ဘယ်ကိုလဲမေးမနေတော့ပါဖူး bossဘယ်ကိုသွားမလဲ သိနေတဲ့အတွက်
"ဆူးနဲ့ဆုံခဲ့တဲ့ ပန်ခြံလေးနား ရစ်သီရစ်သီနဲ့"
"တစ်နာရီလောက်အချိန်ကုန်နေမိပြီ"
_မျှော်လင့်ထားတဲ့အတိုင်းပဲ
ဆူးကပန်းခြံရဲ့ထိုင်ခုံလေးတစ်ခုမှာထိုင်လိုက်တယ်
ချယ်ယောင်းလဲဆူးဆီကိုပြေးသွားမလိုပါပဲ
ချယ်ယောင်း,ဆူး
ဂျီဆူး,ဟယ် ချယ်ဒီကိုလာတာလား
ချယ်ယောင်း,မဟုတ်ပါဖူး ဖြတ်သွားရင်း ဆူးကိုမြင်လိုက်လို့
