_လင်းထိန်နေတဲ့ ဆေးရုံအခန်းထဲက
မီးချောင်းတေ အေးမြနေတဲ့ အဲယားကွန်း ကတိုက်ခတ်နေတဲ့လေတေ"
"ဒါဆိုရင် ကျွန်တော်တို့ညနေပိုင်းမှာထပ်ပြီး ဆေးစစ်မှုတေလုပ်ကြတာပေါ့"
_ဂျန်းနီရဲ့နားထဲမှာ ဆရာ၀န်ရဲ့အသံခပ်ရေးရေးကိုကြားနေရတယ် ဒါပေမဲ့ သူမမျက်လုံးတေလေးပင်လွန်းလို့ မဖွင့်နိုင်ပါ
"ဟုတ်ကဲ့ပါ"
_ဟင် ကျွန်မမောင့်အသံတိုးတိုးလေးနဲ့ မောင့်အသက်ရှုသံမျှင်းမျှင်းလေးကို ခံစားမိနေပါလား
_ဒီအချိန်မှာတော့ ဂျန်းနီအပျင်းကြီးတဲ့မျက်ခွံတေကို ဆွဲလှန်ပစ်လိုက်တယ်
"မောင်"
D.r,နောက်ဆုံး ဒေါ်ဂျန်းနီဂင်နိုးလာပြီပေါ့ ကြည့်ပါအုန်း ခင်ဗျားရဲ့မောင် သတိပြန်ရလာပြီ
-ဆရာ၀န်က အသက်သာကြီးတာ အရွှန်းတော့ဖောက်တတ်သား
ဂျန်းနီ,မောင် တစ်ကယ်ပဲ မောင်နိုးလာပြီပေါ့
"လီဆာက ခေါင်းငြိမ်မပြနိုင်ပေမဲ့ မျက်တောင်လေးနဲ့ဟုတ်တယ်ဆိုပြီးပုတ်ပြတယ်"
D.r,လူနာက တစ်နှစ်လောက်မေ့မြောထားတာဆိုတော့ သူ့အတွက်အရာအားလုံးက ခက်ခဲနေမှာ မွေးကာစ ကလေးလေးလိုဖြစ်နေမှာ
Ms.kim,ဟုတ်ကဲ့ပါ ဒေါက်တာ ကျွန်မတို့ဂရုစိုက်မှာပါ
D .r,ယုံပါတယ်ဗျာ လီဆာ ခင်ဗျားသိပ်ကံကောင်းတယ်နော် ကျွန်တော်တို့ သတင်းစာတေနဲ့ Tvထဲမှာ မြင်နေကြ
ဒေါ်ဂျန်းနီဂင်ကဒီလိုပုံစံမဟုတ်ဖူးဗျ
"ခင်ဗျားအနားမှာ ကပ်နေလိုက်တာ
ကြောင်လေးကြလို့"
_ဂျန်းနီ လီဆာ့ဆီမှအကြည့်တို့မခွာနိုင်ပါ
D.r,အော် ဒါနဲ့လီဆာ ခင်ဗျားရင်ဘတ် တေ
ပါတေ အောင့်ရင်ပြောနော်
ဂျန်းနီ,ဘာလို့လဲဒေါက်တာ မောင့်ရင်ဘတ်ဘာဖြစ်လို့လဲ
D.r,ဒေါ်ဂျန်းနီက တစ်နှစ်ပတ်လုံးခေါင်းအုံးနဲမှမအိပ်ပဲ အဲ့ရင်ဘက်ပေါ်ပဲခေါင်းအုံးအိပ်နေတော့ လီဆာ့ခင်ဗျာ့ နာမှာပေါ့
