"ဒီလောက်ဆိုရင်တော့ စားစရာတေစုံပါပြီ"
_ဂျန်းနီနဲ့ဂျီဆူး တစ်ဈေးလုံးအနှံ့ဈေး၀ယ်ပြီး
ကျေနပ်သွားပါပြီ ဒါကြောင့် ဂျန်းနီတိုက်ခန်းမှာ ညစာစားဖို့ဆုံးဖြတ်ခဲ့တယ်
ဂျန်းနီ,လာ ဂျီဆူး ဘယ်သူမှမရှိဖူးရယ်
ဂျီဆူး,ဒီမှာ တစ်ယောက်ထဲနေတာလားဟင်
ဂျန်းနီ,မဟုတ်ဖူး ဒီကိုတစ်ခါတစ်လေမှ
လာတာလေ
ဂျီဆူး,အော်
လီဆာ,ကဲ မောင်တို့အနားယူရမယ့်အလှည့်ရောက်ပြီမလား
ဂျန်းနီ,အင်း မောင်တို့ကဧည့်ခန်းမှာ
ထိုင်စောင့်နေလိုက် အဆင်သင့်ဖြစ်ရင်ခေါ်မယ်နော်
လီဆာ Okayဆိုပြီးလက်လေးထောင်ပြရင်း
ဆိုဖာပေါ် ပက်လက်လှန်ချလိုက်တယ်
"ချယ်ယောင်းကတော့"
ချယ်ယောင်း,ဆူး လွမ်းနေမှာမို့ မြန်မြန်ခေါ်လိုက်နော်
ဂျီဆူး,အင်းပါ ကိုကိုရယ် ခဏပဲနော်
လီဆာ ခေါင်းအုံးနဲ့ချယ့်ကိုပစ်ပေါက်လိုက်တယ်
ချယ်ယောင်း,ငါ့ကိုဘာလုပ်တာလဲ
လီဆာနဲ့ချယ်ယောင်းက ဧည့်ခန်းမှာကျန်ခဲ့ပြီး ဂျီဆူးနဲ့ဂျန်းနီကမီးဖိုချောင်ထဲမှာ ညစာပြင်ဆင်နေခဲ့တယ်
လီဆာ,ပတ်ချယ်ယောင်း ငါမင်းကိုငါ့ညီမနဲ့ သဘောမတူဖူးဆိုတာသိတယ်မလား
ချယ်ယောင်း,မင်းသဘောမတူလည်း ငါကဂရုမစိုက်ပါဖူး ပြီးတော့ မင်းကိုလည်းငါ့အမနဲ့သဘောမတူပါဖူး
လီဆာ,မင်းက ငါ့ညီမကိုတစ်ကယ်မချစ်ဖူး အဲ့တာကြောင့် ငါသဘောမတူနိုင်ဖူး
ချယ်ယောင်း,ဘာ
လီဆာ,မင်းငါ့ညီမကိုလိမ်တယ် မင်းကဘာအလုပ်လုပ်တယ်ဆိုတာကို အမှန်မပြောဖူး
"ဒီတစ်ခါလိမ်ရင် နောက်လည်းလိမ်မှာပဲ"
ချယ်ယောင်း,အဲ့တာသိပ်ချစ်လို့ သိပ်ချစ်လွန်းလို့သူ့ကိုမပြောပြရက်ဖူး
"ငါ့ကြောင့် သူစိတ်ဆင်းရဲမှာကြောက်တယ်"
"သူပူပန်နေရမှာကို ငါကြောက်တယ်"
