{37}-Τηλεφώνημα

2.4K 153 25
                                    

«Πάρε την πιο γρήγορη και έλα. Μου λείπεις»

Έτσι είπε και εγώ από τότε δεν έχω σταματήσει να ψάχνω εισιτήρια για Μαδρίτη.
Δύο μέρες τώρα μπαίνω σε διάφορα site ώστε να βρω κάτι πιο οικονομικό από 560ευρω. Το πιο σύντομο που βρήκα είναι εκείνο στις 10 Ιουνίου, πετάω το βράδυ γύρω στις 8 και φτάνω στις 11.

Δεν έχω όρεξη να ακολουθήσω κάποια άλλη διαδρομή που έχει χίλιες στάσεις και θα είμαι είκοσι πλας ώρες μέσα σε αεροδρόμια και σε άγνωστες πόλεις. Οπότε αυτή μου φάνηκε η ιδανική.

«Ώστε σε έπεισε τελικά ο Ισπανούλης»μου λέει η Νάντια ενώ παρατηρεί κάθε μου κίνηση στον υπολογιστή και χαμογελάω «Να μου το θυμηθείς, αυτός έχει φάει μεγαλύτερο κόλλημα από εσένα απλώς θέλει να το παίξει μάγκας βαρύς και ασήκωτος»συνεχίζει με το γνωστό κοροϊδευτικό της ύφος.

«Θα κλείσω για τις 10. Δεν ξέρω πότε θα κλείσω για επιστροφή.»

Να κάτσω εκεί το καλοκαίρι;
Μήπως όμως θα του είμαι φόρτωμα; Μήπως να κάτσω μια εβδομάδα;

Ναι νομίζω αυτό θα είναι το καλύτερο αλλά καλύτερα να τα κλείσω εκεί τα εισιτήρια της επιστροφής.

«Κοίτα να το απολαύσεις όσο είσαι μαζί του και να ξεχάσεις εισιτήρια»αναφωνεί χαμογελαστή χαμογελαστή και κοιτάει το κινητό της. «Λοιπόν, με περιμένει ο Χρήστος κάτω, θα τα πούμε το βράδυ. Θα έρθω για ταινία και πίτσες. Μην κοιμηθείς»ξεκινά να λέει όσο μαζεύει γρήγορα τα πράγματα της.

«Εντάξει, εντάξει αντε πήγαινε μη περιμένει ο γαμπρός. Καλά να περάσετε»την διώχνω διακριτικά γιατί θέλω να πάρω τηλέφωνο τον Αρη.

«Μπάι»κλείνει την πόρτα και κατευθείαν αρπάζω το κινητό στα χέρια μου. Τόση ώρα μου φώναζε "πιάσε με, πιάσε με".

Καλώ τον αριθμό του ενώ με ανυπομονησία περιμένω να το σηκώσει.

«Mi amor, τι έγινε μας θυμήθηκες;»ρωτάει χασκογελωντας μόλις απαντά και ρολλάρω τα μάτια μου.

«Μην γκρινιάζεις, έψαχνα όλη την ώρα εισιτήρια για Μαδρίτη»του λέω ενώ ξαπλώνω στο κρεβάτι και παρατηρώ τον εαυτό μου. Φοράω μια μαύρη κοντομάνικη του μπλούζα που είχε αφήσει εδώ. Θυμάμαι εκείνη την μέρα. Ήταν τότε που παίζαμε μπουγελο με τα παιδιά και μου την είχε δώσει γιατί η δική μου ήταν άσπρη και διαφάνιζε με το νερό.

«Ποτέ έρχεσαι;»με ρωτάει χαρούμενος και κλείνω για λίγο τα μάτια μου προσπαθώντας να τον κάνω εικόνα.

License For Love Wo Geschichten leben. Entdecke jetzt