«Θα πονέσει;»τον ρωτάω χαμηλόφωνα μόλις μπαίνουμε μέσα στο μαγαζί του φίλου του.
«Λίγο μέχρι να το συνηθίσεις. Δεν θα πάρει πολύ ώρα»μου απαντάει καθώς τον ακολουθώ που πηγαίνει μέσα σα να ξέρει πολύ καλά το μέρος εδώ.
Αλλά να μου πεις, έχει δεκάδες τατουάζ στο σώμα του.
«Που'σαι ρε Σάκη!»αναφωνεί τραβώντας την προσοχή ενός άντρα, περίπου στην ηλικία του Άρη, ίσως και λίγο πιο μικρός.
«Ωχ, ο Ισπανός μας θυμήθηκε. Τι κάνεις ρε;»σηκώνεται από την καρέκλα που καθόταν, αφήνει το χαρτί που ζωγράφιζε και κάνουν μια αντρική χειραψία.
«Δουλειές, ξέρεις πως είχαν τα πράγματα. Λοιπόν, από εδώ η Ρεγγίνα, Ρεγγίνα από εδώ ο Σάκης»μας συστήνει και χαμογελάω πλατιά.
«Χάρηκα!»του λέω τεινοντας το χέρι μου για χειραψία και εκείνος ανταπέδωσε.
«Ώστε εσύ είναι η περιβόητη Ρεγγίνα!»αναφωνεί λες και διαπίστωσε τίποτα σπουδαίο αλλά για μια στιγμή...
Είπε περιβόητη;
«Περιβόητη;»ρωτάω και ρίχνω μια ματιά στον Άρη ο οποίος ξεροκαταπίνει. Νιώθω ότι έχει κοκκινίσει λιγάκι και μου έρχεται να γελάσω.
«Τίποτα τίποτα βλακείες λέει όπως πάντα»τρέχει να δικαιολογηθεί και αγριοκοιτάζει τον φίλο του με ένα βλέμμα που αν μπορούσε να τον σκοτώσει θα το είχε κάνει.
Χασκογελάω.
«Ναι ναι μη δίνεις σημασία. Λοιπόν, τι μπορώ να κάνω για το ζευγάρι μας;»ρωτάει ενώ κάθεται πάνω στην καρέκλα που κάνει τα τατουάζ.
«Θέλουμε τατού. Κάτι συμβολικό ίσως»εξηγεί ο Άρης ενώ βλέπει προσεκτικά ένα βιβλίο με ορισμένα σχέδια.
«Τι λες γι'αυτό;»τον ρωτάω δείχνοντας του τους χτύπους της καρδιάς με μια κόκκινη στην μέση.
«Ωραίο είναι, αυτό θα κάνουμε! Και εγώ θα κάνω και...αυτό»αναφωνεί τοποθετώντας το δάχτυλο του πάνω στην εικόνα από έναν δράκο.
«Μας τον έκανες ρομαντικό ή μου φαίνεται;»με ρωτάει ο Σάκης με αποτέλεσμα να χασκογελασω.
«Σάκη έτοιμη στην έχω»του λεει γελώντας καθώς του δείχνει την μπουνιά του.
«Τέλος πάντων, Ρεγγίνα κάτσε πρώτα εσύ γιατί ο αγαπημένος σου θα χρειαστεί περισσότερη ώρα»μου λέει δείχνοντας μου την καρέκλα και πριν κάτσω βγάζω το μπουφάν μου και παίρνω μια βαθιά ανάσα.
YOU ARE READING
License For Love
Teen FictionΌλοι ψάχνουμε το άλλο μας μισό. Όλοι ξέρουμε πως υπάρχει, πως είναι κάπου εκεί έξω. Ίσως το συναντήσουμε κάποια στιγμή, ίσως και όχι. Πότε θα ξέρουμε όμως ότι το έχουμε βρει; «Και αν κάποτε κάποιος σε πειράξει, όσο μακριά και να είμαι, θα τον σκοτώσ...
