«Τι φτιάχνεις;»με ρωτάει ενώ τυλίγει τα χέρια του γύρω από την μέση μου όσο ανακατεύω τα μακαρόνια.
«Σε λίγο που θα είναι έτοιμο θα δεις. Πείνας πολύ;»τον ρωτάω κλείνοντας το ματι του φούρνου αφήνοντας την κουτάλα στην άκρη. Τώρα πρέπει να ασχοληθώ με την κρέμα γάλακτος και τα μανιτάρια.
«Ναι αλλά εγώ θέλω να φάω εσένα!»μου λέει και με μια κίνηση με ανεβάζει πάνω στον πάγκο. Αουτς, ο ποπός μου.
«Έλα Άρη πρέπει να μαγειρέψω»γκρινιάζω γελώντας και προσπαθώ να ξεφύγω αλλά με αγκαλιάζει και με φιλάει. Αισθάνομαι τον ανδρισμό του να πιέζει την περιοχή μου και μου ξεφεύγει ένας αναστεναγμός. «Πρώτα θα φάμε»του λέω κατεβαινοντας από τον πάγκο με εκείνον να χαμογελάει πονηρά γιατί πέρασε ξανά το δικό του.
«Αλήθεια όμως τι έχεις φτιάξει και μου έχει σπάσει την μύτη;»με ρωτάει όταν κάθεται στην καρέκλα και γεμίζει με νερό τα ποτήρια μας.
«Ορίστε»αναφωνώ με ένα πλατύ χαμόγελο αφήνοντας το πιάτο μπροστά του και το στόμα του ανοίγει διάπλατα.
«Πλάκα μου κάνεις τώρα;!»μου λέει και χωρίς να χάσει χρόνο αρπάζει το πιρούνι. Ενταξει παιδί μου, πρώτη φορά στη ζωή σου τρως;
«Θα πνιγείς πρόσεχε»γελάω όταν κάθομαι δίπλα του αλλά εκείνος συνεχίζει ακάθεκτος να καταβροχθίζει τα μακαρόνια.
«Το απόγευμα θες να πάμε βόλτα;»ρωτάει μπουκωμένος με φαΐ και γνέφω καταφατικά. Το χέρι του μεταφέρεται πάνω στο δικό μου και το χαϊδεύει.
«Να ξέρεις...αν ξαναδώ την κατσ-Lu θα φύγει χωρίς τις ξανθιές απαίσιες τρέσες της»τον ενημερώνω μπας και την μαζέψει γιατί αν συνεχίσει να έχει αυτό το υφάκι που είχε χτες απέναντι μου θα συγχυστώ.
«Ρεγγίνα η αγριόγατα»
«Σοβαρολογώ Άρη»
«Έλα ρε μωρό μου, μαρέσει να ζηλεύεις. Εξάλλου να ξέρεις πως σαν το δικό σου το ξανθό δεν έχει καμία»μου λέει με ένα λοξό χαμόγελο και σπρώχνει ελάχιστα το άδειο πλέον πιάτο του. «Θα σε περιμένω να φας και μετά θα πάω να κανονίσω τα κλαμπ που έλεγαν χτες τα παιδιά. Τι ώρα θες να βγούμε το απόγευμα για να γυρίσω;»
«Θες κατά τις εφτά; Προλαβαίνεις; Μη σε κρατάω πίσω από αυτά που κάνεις»
«Στις εφτά θα είμαι εδώ»μουρμούριζει φιλωντας το κεφάλι μου και χαϊδεύει την πλάτη μου. «Φάε τώρα»
[...]
«Princess τελειώνεις; Βαρέθηκα!»διαμαρτυρεται αλλά τον αγνοώ καθώς προσπαθώ ακόμα ανεβάσω το φερμουάρ. Το μπλε εφαρμοστό μίνι φόρεμα αγκαλιάζει υπέροχα το κορμι μου.
ESTÁS LEYENDO
License For Love
Novela JuvenilΌλοι ψάχνουμε το άλλο μας μισό. Όλοι ξέρουμε πως υπάρχει, πως είναι κάπου εκεί έξω. Ίσως το συναντήσουμε κάποια στιγμή, ίσως και όχι. Πότε θα ξέρουμε όμως ότι το έχουμε βρει; «Και αν κάποτε κάποιος σε πειράξει, όσο μακριά και να είμαι, θα τον σκοτώσ...
