Ρεγγίνα
«Ναι μαμά, αλήθεια σου λέω. Είμαι πολύ χαρούμενη, πήγαν όλα τέλεια...Είχα πει στην Νάντια να τραβήξει βίντεο, αν το έκανε θα στα στείλω.Αχα, εντάξει και εγώ σ αγαπάω, γειά» την αποχαιρετώ και τερματίζω ενθουσιασμενη την κλίση. Παίρνω μια βαθιά ανάσα και κλείνω τα μάτια μου.
Όταν τα ξανανοίγω βλέπω μπροστά μου τον Άρη και κάνω μερικά βήματα πίσω από την τρομάρα μου.
«Σόρρυ»μου λέει χαμηλόφωνα και ήρεμα προς μεγάλη έκπληξη όλων. Διστάζω να τον κοιτάξω στα μάτια γιατί ξέρω πως ακόμα και αν ήρθε στην εκδήλωση θα βρει πάλι να μου πει κάποιο πικρόχολο σχόλιο.
«Δεν πειράζει»απαντώ εξίσου με χαμηλή φωνή και γυρίζω για να φύγω, να πάω να κάτσω με τα υπόλοιπα κορίτσια.
«Ήσουν πολύ καλή, μπράβο σου» τον ακούω να λέει και σταματάω απότομα. Δαγκωνω το εσωτερικό του μαγουλου και γυρίζω το βλέμμα μου προς το μέρος του.
«Σε ευχαριστώ»του απαντώ ψύχραιμα με ένα αχνό χαμόγελο. Για κάποιο λόγο αισθάνομαι να κοκκινίζω και έτσι κατεβάζω ελάχιστα το κεφάλι μου.
«Θα μπορούσαμε μήπως να πηγαίναμε κάπου για να μιλήσουμε;»με ρωτάει και μπορώ να διακρίνω στην φωνή του μια δόση ευγένειας που με εκπλήσσει.
«Για ποιο πράγμα;»
«Ξέρεις Ρεγγίνα...εγώ σε φίλησα επειδή...»
«Επειδή ήθελες να παίξεις μαζί μου για άλλη μια φορά. Σωστά;»τον ρωτάω ειρωνικά με σηκωμένο φρύδι και σταυρωνω τα χέρια μου κάτω από το στήθος μου. «Έχω υπάρξει ηλίθια μαζί σου Αρη αλλά όχι πια. Φτάνει οκευ; Προσπαθώ να βρω τον εαυτό μου ξανά και θα σε παρακαλούσα να με αφήσεις ήσυχη»
«Γαμώτο! Δεν σε εκμεταλλευομαι, εντάξει; Υπάρχει λόγος που συμπεριφερομαι έτσι. Προσπαθώ να περνάω όσο περισσότερο χρόνο μπορώ μαζί σου γιατί ξέρω πως ποτέ δεν θα μπορέσουμε να είμαστε κάτι παραπάνω.»
«Σοβαρά ακούς τι λες; Με έχεις πει πουτάνα, ανόητη, με έχεις προσβάλει για το θέμα που είχα με τα κιλά μου! Κάθε φορά που γίνεται κάτι, πεφτω, χτυπάω, χαίρομαι, κλαίω, εσύ δεν κάνεις τίποτα εκτός από το να μου φωνάζεις! ΜΕ ΜΕΙΩΝΕΙΣ ΚΑΙ ΜΟΥ ΦΩΝΑΖΕΙΣ ΑΣΧΕΤΩΣ ΑΝ ΕΚΕΊΝΗ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΕΓΏ ΈΧΩ ΠΆΘΕΙ ΚΑΤΙ. ΤΟ ΘΕΩΡΕΙΣ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΜΑΖΊ ΜΕ ΤΑ ΟΣΑ ΙΣΧΥΡΙΖΕΣΑΙ;»φωνάζω και νιώθω τα μάτια μου να τσούζουν και τα χέρια μου να αρχίσουν να τρέμουν.
«ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ! ΡΕΓΓΙΝΑ ΕΙΜΑΙ ΜΠΛΕΓΜΕΝΟΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΚΟΚΚΑΛΟ ΤΟΣΟ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΟΣΟ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΚΗ ΜΑΦΙΑ. ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΊΣΑΙ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ ΜΕΣΑ ΣΕ ΟΛΗ ΑΥΤΉ ΤΗ ΣΑΠΙΛΑ;»σχεδόν ουρλιάζει τραβώντας αρκετά βλέμματα και μου πιάνει το χέρι. «Σε παρακαλώ πάμε κάπου να μιλήσουμε, χωρίς να μας κοιτάει τόσος κόσμος» μου ζητάει λίγο πιο ήρεμα και χαμηλόφωνα.
VOUS LISEZ
License For Love
Roman pour AdolescentsΌλοι ψάχνουμε το άλλο μας μισό. Όλοι ξέρουμε πως υπάρχει, πως είναι κάπου εκεί έξω. Ίσως το συναντήσουμε κάποια στιγμή, ίσως και όχι. Πότε θα ξέρουμε όμως ότι το έχουμε βρει; «Και αν κάποτε κάποιος σε πειράξει, όσο μακριά και να είμαι, θα τον σκοτώσ...
