License For Love

{31}-Θα Σε Σκοτώσει

«Όταν εγώ έλεγα ότι είσαι μαλακισμένο δεν με άκουγε κάνεις!»είναι το πρώτο πράγμα που λέει ο Χρήστος μετά την ανακοίνωση μου.

Οι πιο πολύ με κοιτάνε σοκαρισμένοι ενώ οι υπόλοιποι δείχνουν να συμφωνούν.

«Αργά ή γρήγορα θα έπρεπε να το κάνω. Ας μην ξεχνάμε ότι έχει δυνατότητες και διασύνδεσεις για να έρθει αυτός εδώ.» τους εξηγώ αλλά φαίνεται πως ο κολλητός μου είναι εκείνος που το έχει πάρει πιο στραβά απο όλους.

«Ωραία, ας έρθει. Εδώ είμαστε για τον αντιμετωπίσουμε»μου λέει με μια δόση απελπισίας να καλύπτει την φωνή μου αλλά τον κοιταω με σηκωμένο φρύδι.

«Ακούς αυτά που λες μωρέ; Θα περιμένω εγώ εδώ; Σοβαρά τώρα;»

«Κάνε ό,τι θες Άρη! Κάνε ό,τι θες, δεν βγάζω άκρη»απαντά αγανακτησμενος και σηκώνεται πάνω. Πηγαίνει προς τα μέσα και ξεφυσάω.

«Εμείς εδώ θα πρέπει να κάνουμε κάτι για να σε βοηθήσουμε;»ρωτάει ο Στράτος.

«Μόλις φτάσω στην Ισπανία θέλω να ενεργοποιήσετε το σύστημα εντοπισμού και να το ελέγχετε συνεχώς. Αν παρατηρήσετε τίποτα περίεργο θα πάρετε την ομάδα εκεί.» τους ενημερώνω. Όλοι συμφωνούν και ο Γιάννης ξεκινάει ήδη να συνδέει τον υπολογιστή και να κάνει ότι απαραίτητο χρειάζεται.

Έχω αρχίσει να τον συμπαθώ λιγάκι.
Όχι πολύ. Απλώς λιγάκι.
Δεν μπορώ να ξεχάσω ότι εκείνος και η Ρεγγίνα έχουν κάνει σεξ.
Αλλά τώρα αυτός έχει την κοπελιά που ήταν και χτες στο πάρτυ του.

Σηκώνομαι πάνω, κατευθύνομαι προς τα μέσα για να βρω τον Χρήστο όμως δεν είναι πουθενά.
Θα έχει πάει στην ταράτσα.

Ανεβαίνω τις παλιές σιδερένιες σκάλες και ανοίγω την σκουριασμένη πόρτα. Τον βλέπω που στέκεται στην άκρη της ταράτσας και καπνίζει.

Αυτός δεν πιάνει συχνά τσιγάρο. Καπνίζει μεν αλλά αραιά και που. Συνήθως όταν κάτι τον απασχολεί.

Παίρνω μια ανάσα.
Προχωράω προς το μέρος του.

«Το ξέρεις και εσύ πως κάποια στιγμή θα συνέβαινε αυτό. Μην θυμώνεις»του λέω αλλά κερδίζω μια δολοφονική ματιά. Οκευ, δεν ξαναμιλάω.

«Αυτό που σκέφτομαι Άρη και τα παίρνω είναι ότι ξέρεις πως ζωντανός από εκεί πέρα δεν θα γυρίσεις!»μου λέει με υψηλό τόνο φωνής και σβήνει το τσιγάρο πάνω στο πεζουλακι. «Θα σε σκοτώσει. Ξέρουμε και οι δύο πως αυτός ο άνθρωπος την προδοσία δεν την αντέχει.Και εσύ τον πρόδωσες. Μάντεψε τι έρχεται επόμενο.»

«Δεν θα πάθω τίποτα ρε Χρήστο. Ξέρω τις αδυναμίες του και ξέρω που θα χτυπήσω.Δεν είμαι ανίκανος!»

«Ναι δεν είσαι αλλά είσαι μαλάκας και ξεροκέφαλος»μου λέει αυστηρά«Τι ώρα είναι αύριο η πτήση σου;»ρωτάει στη συνέχεια με μισή καρδιά.

«Το μεσημέρι κατά τις 2. Χρήστο...μου υπόσχεσαι ότι θα προσέχεις την Ρεγγίνα όσο θα λείπω;»

«Εσύ υπόσχεσαι ότι θα μείνεις ζωντανός ρε μαλάκα;»Χασκογελαω και το ίδιο κάνει κι εκείνος.

Θα προσπαθήσω και ελπίζω να τα καταφέρω.

«Το υπόσχομαι»του λέω με ένα λοξό χαμόγελο.Πρεπει να βάλω την ζωή μου σε μια τάξη και αυτό θα αρχίσει με το ταξίδι.

«Έλα να σε αγκαλιάσω ρε μαλακισμένο, χαμένο κορμί»αναφωνεί συγκινημένος και μπορώ να παραδεχτώ κυρίες και κύριοι ότι ο σκληρός και ακαταμάχητος Χρήστος έχει δακρύσει.

Με περνάει δύο χρόνια και πάντα μου συμπεριφερόταν σαν τον μικρό του αδερφό και είμαι πολύ ευγνώμων γιαυτό.

-oliaaaa