License For Love

{10}-Διαφορετικός

Η φωνή μου σπάει στο τέλος και εκείνος σταματάει οποιαδήποτε κίνηση. Με έχει πλάτη και έτσι δεν μπορώ να διακρίνω την έκφραση του.

«Ρεγγίνα...απλά ξεκουράσου για να φύγεις»μου λέει αρκετά χαμηλόφωνα πιάνοντας τον καπνό και τον αναπτήρα του από το τραπεζάκι.

«Δεν θα φύγω αν δεν μου απαντήσεις Άρη! Ξαφνικά μου συμπεριφέρεσαι λες και είμαστε δύο ξένοι, λες και δεν έχουμε περάσει τίποτα μαζί.» διαμαρτύρομαι χτυπώντας πεισματάρικα το πόδι μου στο πάτωμα.

«Ό,τι και να περάσαμε δεν παύει να είναι ξεπέτα οκευ; Όπως είσαι εσύ, είναι και άλλες. Χωρίς καμία διαφορά μεταξύ σας. Επειδή βλεπόμαστε περισσότερες φορές την ημέρα δεν πάει να πει πως έχεις κάτι παραπάνω. Έγινα κατανοητός;»

Κρακ, κρακ, κρακ, κρακ, κρακ.
Η καρδιά μου μόλις έσπασε σε χίλια κομμάτια.
Μου κόπηκε η μιλιά και ο λαιμός μου ξαφνικά στέγνωσε.

«Τελικά είχε δίκιο ο Γιάννης. Όντως δεν σημαίνω τίποτα για σένα»ψιθυρίζω και αδιαφορώντας για τον πόνο στο κεφάλι μου, σηκώνομαι πάνω και προχωράω προς την πόρτα.

«Μην είσαι χαζή Ρεγγίνα. Αυτό έπρεπε να το είχες καταλάβει από την αρχή. Επειδή πηδιόμαστε δεν σημαίνει πως το πάμε και για γάμο εντάξει;»

Με όση αξιοπρέπεια μου έχει μείνει κατεβάζω το πομολο και η πόρτα ανοίγει. Ναι, η καρδιά μου έχει γίνει χίλια κομμάτια, η όρεξη μου έχει πιάσει πάτο αλλά εκείνος φαίνεται αδιάφορος.

«Μακάρι να καταλάβεις κάποια στιγμή πως αυτός ο χαρακτήρας δεν σου πάει. Μακάρι να καταλάβεις ότι εκεί έξω, ή και εδώ μέσα, υπάρχουν άνθρωποι που σε νοιάζονται όσο και αν τους πληγώνεις με την κωλοσυμπεριφορά σου»αναφωνω με μίσος και μια ελπίδα ότι ίσως τα λόγια μου μπορούν να τον ταρακουνήσουν για να συνέλθει.

Τουλάχιστον ας φερθεί όπως πρέπει σε μια άλλη κοπέλα αν όχι σε εμένα που οκευ μπορεί να μην το αξίζω.

Χωρίς να περιμένω την οποιαδήποτε απάντηση μου έδινε πάω να φύγω αλλά η φωνή του με σταματάει.

«Με γουστάρεις;»ρωτάει κάπως σοκαρισμένος και γυρίζω διστακτικά το κεφάλι προς το μέρος του. «Με γουστάρεις»συνειδητοποιεί ενώ κάνει μερικά βήματα προς το μέρος μου.

«Εγώ...»

«Πως δεν το είχα καταλάβει γαμώτο;Γιαυτό όλες αυτές οι περίεργες συμπεριφορές και συζητήσεις. Σ'αρέσω. Είσαι τσιμπημένη μαζί μου»

«Δεν έχει νόημα και να στο παραδεχτώ οπότε ποιος ο λόγος να το κάνω;»τον ρωτάω με το ίδιο ύφος αδιαφορίας, κουρασμένη από αυτή την κατάσταση.

«Κάποιος έπρεπε να βρεθεί και να σου πει ότι κάνεις λάθος που έχεις αισθήματα για μένα» αναφωνεί προβληματισμένος, λες και είναι παράνομο κάποιος να θέλει κάποιον.

«Έννοια σου και μου το έχουν πει πολλοί απλά εγώ εμένα...για σένα. Γιατί ήθελα να σε βοηθήσω»

«Δεν καταλαβαίνεις Ρεγγίνα, δεν καταλαβαίνεις, δεν καταλαβαίνεις!» επαναλαμβανει με υψωμένη φωνή και σμιγγω τα φρύδια μου. Οκευ, δεν έχω όρεξη να τσακωθω μαζί του, ώρα να την κάνω.

«Φυσικά και δεν καταλαβαίνω. Πάντα εγώ είμαι η χαζή ε;»ρωτάω με πίκρα και κάνω μεταβολή για να φύγω.

«Μακάρι να ήμουν διαφορετικός για να μπορεί κάθε σκέψη σου να γίνει πραγματικότητα.» λέει κάπως πιο ήρεμος και η φωνή του όλο και ακούγεται περισσότερο κοντά μου.

«Για κάποιους ανθρώπους Άρη, ίσως και να είσαι διαφορετικός»μουρμουριζω ενώ κλείνω με δύναμη την πόρτα πίσω μου.

Αποτρέπω τον εαυτό μου να κλάψει. Όχι Ρεγγίνα. Δεν θα ρίξεις ούτε ένα δάκρυ για όσους δεν καταλαβαίνουν την αξία σου.

-oliaaaa