Roses and Rebellion

Drie.

Ik liep het kantoor binnen en zag dat Ash al klaar zat. Lia begroette me en ik knikte beleefd naar haar en de vreemde man die naast haar stond. Ik negeerde Ash en hij mij gelukkig ook. 'Goededag, ik ben Mitchell De Lange en het is fijn om jou ontmoet te hebben na de elle-lange gesprekken met je baas over jou.' Weer knikte ik beleefd en antwoorde: 'Hopelijk goede dingen! Ik ben dus Mel.' en Ash zei ongeduldig: 'Ik heb nog meer werk te doen, kunnen we even doorgaan?' 'Ach, moet je weer op date?' hij wierp me een giftige blik toe en ik lachte. 'Laten we het hebben over de opdracht, willen jullie weten waar jullie heen gaan?' we knikte en ze ging door: 'Jullie gaan naar Parijs.' 'Parijs? Nooit? Echt waar? Wat gaaf!' gilde ik. 'Cool man Parijs.' bromde Ash. Ze moesten lachen. 'Oke nu komt de verdere informatie.' Ze liep naar de rolgordijnen en sloot ze deed de deur op slot en het licht aan. 'Zo mysterieus hoeft het toch ook niet te zijn? Jullie gaan ons toch niet martelen ofzo?' vroeg Ash. 'Je weet nooit met wie je samenwerkt, met opdrachten zoals vreemdgaan hoeven we inderdaad niet zo geheimzinnig te doen. Maar dit is heel belangrijk.' zegt Lia en negeerde zijn domme vraag. 'En het zou een zonde zijn om ons te laten verklikken als we nog geeneens zijn begonnen. Oke, jullie gaan dus naar Parijs en jullie moeten een stelletje vormen, jullie moeten Suz Frederiqeus en Benji Folks opsporen. Ze zitten bij ons in het bedrijf en eigenlijk hadden hun de opdracht om Gosé Handers te achtervolgen maar we denken dat ze een verbond hebben met hem. Jullie hoeven niks te doen met de eindverdachte Gosé maar wij willen dat jullie bewijsmateriaal opsporen. Wij willen dus weten of ze samen te vinden zijn, of ze met andere sterk contact hebben en ga zo door. Gosé woont in Parijs dus jullie moeten voorzichtig doen met familie en dergelijke die jullie zouden kunnen verklikken.' Ik zie dat Lia alles opschrijft wat hij zegt omdat ze al gezien had dat wij dat niet doen. 'Pff...' Ash gaat met zijn hand door zijn haar, zijn perfecte warrige haar. Ik kijk hem van de zijkant aan en ik zie zijn grote bruine ogen. Zijn gespierde armen komen goed uit bij het shirt dat hij aan heeft. Een zwart shirt en een spijkerbroek. Dat is wat hij draagt. Zoals ik al eerder zei, knap maar wij samen? Nee! 'Jullie zullen vanmiddag naar de relatiecoach gaan en die zal zorgen dat jullie er echt uitzien als een uh... paar.' 'Relatiecoach!?' Mitchel en Lia knikken voorzichtig. Oh god, ik laat mijn hoofd achterover vallen en ik hoor Ash kreunen. 'Waarom moeten wij dit doen, tenminste ik met dat daar?' ik kijk hem beledigd aan. 'Alsjeblieft! Doe het voor het bedrijf!' smeekt Lia.

Hij zit anderhalve meter van me af en alsnog zitten we op dezelfde bank. We zitten in een mega hok, en het enige wat hier staat is één bank en één bureau. Voor ons zit een vrouw van voorin de twintig, ze ziet er aardig uit en ze heeft een zachte stem. Ondanks dat gaf ze me een stevige handdruk bij binnenkomst. Ash heeft nog niks tegen me gezegd sinds dat we besloten hebben om het te doen en onze handtekening onder het contract hebben gezet. Wel een aantal arogante blikken maar dat valt nog alles mee. Ik herinner me de blik van hem toen ik het vertelde, die zat zo vol pijn en verdriet, vroeger was alles beter. Ik heb het hem nooit kwalijk genomen dat hij zo tegen me doet. Hij kijkt mij aan en ik kijk snel weg. 'In mijn document staat dat jullie elkaar kennen van de vechtclub. Klopt dat?' 'Zo'n beetje...' mompelt Ash. 'Goed, jullie moeten dus een koppel vormen en ik ga jullie enkele tips geven maar eerst wil ik zien wat jullie al kunnen. Stel dat ik van niks af weet en ik zie jullie in Parijs op een bankje zitten, ik hoop toch van harte dat jullie er dan niet zo bij gaan zitten!' Ze doelde op de afstand en maakte een gebaar dat we konden beginnen. Alles voor het werk, alles voor het werk, alles voor het werk! Bleef mijn hoofd doorrazen. Allebei tegelijkertijd schoven we een beetje naar elkaar toe en onze schouders raakte. Dat is de eerste keer dat we zo dichtbij elkaar zitten sinds... Hij opende zijn hand en ik legde mijn hand in de zijne. Het zag er waarschijnlijk heel houterig uit. De vrouw van wie ik de naam ben vergeten knikt en wij kijken haar verwachtingsvol aan. 'Oke... Uhm.' en meteen als ze dat zegt schuiven wij weer ver van elkaar vandaan. Ze kijkt ons raar aan en na een paar seconde gaat ze door met praten: 'Jullie moeten subtieler worden en echt doen alsof jullie elkaar echt leuk vinden! Jongens, jullie gaan naar Parijs. De stad van de liefde! Overnieuw!' Ik hoor hem zuchten en we schiuven weer naar elkaar toe. Dit keer pakt hij subtiel mijn hand vast en ik leg mijn arm op zijn onderarm. Ze knikt weer maar nu met een zelfvoldane lach: 'Beter dan eerst! Ash, je moet meer gevoel er in leggen!' ze denkt even na en vervolgt haar woorden: 'Heb je ooit echt van een meisje gehouden, Ash?' Ze kijkt hem indringend aan en ik verschrikt. 'Ja...' zijn stem sloeg over maar schraapte zijn keel en herhaalde zijn antwoord. 'Goedzo! Doe alsof zij dat meisje is en gebruik het in jullie voordeel!' Hij kijkt me één seconde aan en ik zie de pijn. Oké, ik moet met dit project daar echt niet meer aan denken! 'Probeer het nog eens!' riep de vrouw vrolijk. We schoven weer op en hij pakte subtiel mijn hand en ik weer mijn hand op zijn onderarm en mijn hoofd op zijn schouder. Toen werd ik ruw uit mijn ligstand gehaald. En hij liep weg.