Roses and Rebellion

Vijf.

Vanmorgen hadden we besloten om op zoek te gaan naar Suz en Benji. Ons bedrijf had hun naar het Notre Dam geleid. De kans bestaat natuurlijk dat ze daar niet zijn en daarom gaan we kijken, als ze daar niet zijn is er al iets verdachts. Parijs is groot dus alleen al de zoektocht naar hun kan lang duren. We weten wel waar Gosé woont. Dus als we helemaal vast zitten kunnen we daar nog heen. Gisteravond zijn we tot de late uurtjes door gegaan maar er is geen woord gesproken op zakelijke dingen na. Ik heb mijn korte broek aan met een shirtje er op. Ik mis de vechttraining echt heel erg. Al mijn frustraties er uit vechten, heerlijk. Er klopt iemand op de deur. Ash was vanmorgen rondje gaan hardlopen wat ik vanavond ga doen zodat we niet vet ongemakkelijk samen op de kamer zitten. Ik open de deur en daar staat Ash. Hij loopt naar binnen en zegt: 'Pas vergeten. Ik kleed me om en dan gaan we.' 'Is goed.' Ik kijk even op mijn mobiel en zie dat mijn vader heeft gewhatsapped. En? Is Parijs mooi? Wat lief dat hij aan me dacht! Zeker wel! Thuis ook alles goed? Ook Luuk had me een berichtje gestuurd die ik ook afhandelde. En toen kwam Ash al omgekleed en wel. Ik pakte de foto camera en daar gingen we. Hand in hand. De taxi kwam voorrijden en we gingen zitten. Dit keer niet klef. Na een paar minuten waren we bij het Notre Dam. We stapte uit en Ash legde zijn hand op mijn onderrug. Ik keek op mijn horloge en zag dat het 11 uur was. 'Laten we hier eerst een rondje omheen lopen.' And so we did. Na alle mensen aan gekeken te hebben en te zorgen dat we er als echte tieners uitzagen waren we weer aan ons begin punt. En geen Suz, Benji of Gosé. Slecht teken. We gingen op een bankje zitten terwijl hij zijn hand op mijn been had gelegd. 'Niet schrikken, maar zijn dat ze?' Ik zag een mooie vrouw staan die verdacht veel op de foto leek. Ik sprong op en ik gaf de camera aan Ash. Ik ging voor de camera staan zodat het leek alsof hij een foto van me maakte maar stiekem in-zoomde op de vrouw. Ik ging weer naast hem staan en bekeek de foto. Ik knikte zelfvoldaan en we bleven zitten om te kijken of haar partner in crime ook op zou komen dagen. Die na twee uur nog niet op was komen dagen, ondanks dat zij er al de hele tijd was. Na die twee uur was ze nog tien minuten gebleven om vervolgens weg te lopen. En ons nietsvermoedend achter haar te hebben. Na precies acht minuten en zesenveertig seconde stapte ze een hotel binnen, genaamd "la pigeon". Dit keer maakte ik de foto van het hotel en liepen we verder. We belde een taxi toen we uit het zicht waren die al vrij snel kwam. We stapte in en we stopte met "close" te zijn.

Toen we terug waren in het hotel gingen we terug naar de kamer. 'Welk hotel is opgegeven, waar ze zouden verblijven?' Vroeg hij. 'Á Paris, niet hetzelfde als die we gezien hebben.' Ik pakte de stift en begon met schrijven. 'Twee opties, of ze hebben van hotel geswitched of ze zijn bij Gosé in hetzelfde hotel gegaan. Oh! Drie opties! Ze verblijven in Hotel "Á Paris" en Gosé verblijft in "La Pigeon".' Ik heb alles opgeschreven in het kort terwijl Ash luisterde totdat hij de pen overpakte en begon te schrijven. 'Het kan ook zo zijn dat Suz Frederiques gewoon toevallig vrienden daar heeft zitten en Benji in het hotel heeft gelaten.' 'Toeval bestaat niet.' 'Denk je?' Ik voelde dat hij het niet meer over het werk had maar over de toeval dat wij hier nu bij elkaar zitten, ondanks alles. 'Ja.' Het was even stil en toen begon hij weer te praten. 'Ik heb een idee. We vragen aan het thuis bedrijf wat Suz en Benji hebben doorgegeven. Als ze zeggen dat ze er beide waren dan zijn ze verdachter en als ze zeggen dat alleen zij er was weten we nog niks.' 'Ja, laten we dat doen.'

Twee uur later kom ik uitgeput terug van het hardlopen. 'Ben er weer!' Roep ik. 'Kom eens!' Ik loop naar de plek waar het geluid vandaan komt. 'Wat is er?' 'Ze hebben doorgegeven dat zij alleen naar de Notre Dam is gegaan.' 'Yeah...' Het liefst wil je natuurlijk dat het blijkt dat ze niks fout hebben gedaan. 'Lekker dan.' 'Maar dit wil dus niet betekenen dat we kunnen stoppen met het onderzoek.' 'Klopt helemaal. Maar ik ga nu even douchen.'

Zodra ik de douche weer uit kom zie ik dat Ash tv aan het kijken is. 'Er is iets voor je!' 'Wat bedoel je?' 'Kijk maar, staat naast de deur.' Ik kijk naar de deur en zie dat er een bos bloemen staat. Rozen nog wel. Ik loop er verbaasd naar toe en onderzoek of er nog een kaartje bij zit maar zonder succes. 'Wie heeft dit gebracht?' 'Geen idee.' Antwoord hij onverschillig. 'Is dit voor mij dan?' 'Vast wel.' Ik zette ze op mijn nachtkastje. 'Gaan we uit eten?' Ik keek hem verbaasd aan. Was hij niet meer pissed door wat er was gebeurt? 'Het bedrijf heeft gezegd dat ze in dat hotel eten dus daar gaan wij ook heen.' 'Oh...' Ik was teleurgesteld. Ik had iets gehoopt maar laat maar zitten. 'De jurk die je nodig zal hebben ligt in de kamer.' Ik liep er heen en trok de jurk aan. Toen ik de kamer weer uit kwam was het zijn beurt verbaasd te kijken. 'Uhh.. Laten we...' Stotterde hij. 'Uhm, laten we maar gaan.' Hij zag er geweldig uit. Hij in een zwart colbert en een spijkerbroek en ik in een kort zwart jurkje. 'Dit is niet echt mijn stijl.' Ik hou van spijkerbroeken.