Roses and Rebellion

Zeven.

'Wat? Wat zeg je? Waarom?' 'Lia en Mitchell hebben overlegd over de zaak en zijn tot conclusie gekomen dat wij hun niet achterna kunnen gaan. Het zou te veel opvallen dus hebben ze twee andere dezelfde vlucht laten nemen.' Legt hij uit. 'En nu?' 'Nu gaan we naar huis. Het vliegtuig vertrekt zometeen.' Dit is echt raar. Over een paar uur zijn we alweer in Nederland. Zonder een opdracht! 'Dit meen je niet!' Hij knikt en ik kreun. Ook al wilde ik vanacht zo snel mogelijk naar huis, de spanning in de opdracht trok me toch wel aan. De rest van de rit was er doodse stilte tussen mij en Ash.

We stapte de slurf weer in en we liepen naar het vliegtuig. We stapte als laatste het vliegtuig in en we namen onze plekken weer in. Ik zat dit keer naast het raampje net toen ik lekker zat voelde ik dat Ash zijn hand op mijn been had gelegd. Wat dit hoeft nu toch niet meer? 'Wat ben...?' Wilde ik fluisteren totdat ik gestopt werd door een knijp van Ash. Hij wenkte naar rechts en ik probeerde snel maar subtiel te zien waar hij naar toe wenkte. Ik zag Suz en Benji rechts van ons zitten. Het enige wat tussen ons in zat was het gangpad. Ik fluisterde een scheldwoord. 'Ik pak het wel even voor je!' Zei hij en ik keek hem niet begrijpend aan. Totdat ik snapte dat hun mijn scheldwoord hadden gehoord en mij vreemd aankeken. Ik mocht niet opvallen bij hun maar had het toch gedaan. Ash pakte iets uit mijn tasje wat mijn notitieblok bleek te zijn. 'Dankjewel.' Hij ging weer zitten en ik opende het boekje. Ik krabbelde een paar woorden er in wat een zin vormde: Giegel alsof ik hier op heb gezegd dat ik van je houd, mannelijk! Ik gaf het aan Ash die het briefje bekeek en lachte schattig, gosh... Het was echt schattig. En voordat ik het wist had hij me een kus op mijn wang gegeven. Ik voelde me licht rood worden, ik keek hem aan en hij keek lachend naar de grond. Kak. Hij lacht me uit. De stewardes kwam instructies geven en het vliegtuig begon te rijden totdat de mega creatie in de lucht was. Toen de gordels los mochten bedacht ik dat ik nu even iets moest doen, zijn hand vastpakken of iets anders. Uiteindelijk besloot ik tegen zijn schouder aan te zitten, hij sloeg zijn arm om me heen en we speelde met elkaars vingers. 'Hoe lang zijn jullie al bij elkaar?' Dit was de eerste keer dat ik Suz haar stem hoorde. 'Drie jaar en vier maanden.' We hadden dit allemaal uit ons hoofd geleerd. 'Wat schattig!' 'Zijn jullie in Parijs geweest?' Vroeg Ash. Ik pakte snel mijn mobiel en zette hem op opnemen. Alles wat ze nu kon zeggen kon helpen. 'Ja, maar we zijn op doorreis geweest. We zijn naar Zuid-Afrika geweest als huwelijksreis.' Het kan zijn dat dit hun verhaal was dat ze van het bedrijf uit hun hoofd moesten leerde. 'Gefeliciteerd!' 'Bedankt.' 'Heb je het?' Fluisterde Ash in mijn oor na een paar minuten zodat het niet opviel. Ik knikte. Ik lag echt super lekker maar baalde ervan dat ik Ash hierna niet vaak meer kon zien, behalve op de vechtclub maar dan spreek ik hem niet. Ik ga denk ik vanavond al meteen naar de club. 'Ga je het missen?' Wat? Wat vroeg ik nou? 'Ja een beetje, ik houd van de spanning en alles.' Niks over mij. Geen woord.

Even later, als we geland zijn, pakt Ash mijn handbagage uit de bovenste kast. Ik pak het van hem aan en onze handen raken elkaar subtiel aan. Ik kreeg het warm, eerst gaf ik de schuld aan het overvolle vliegtuig maar toen besefte ik me dat mijn gevoelens weer opspeelde voor Ash. Alsof de pot met vlinders een klein stukje open is gegaan. De pot van Ash stond er altijd al maar ik had er alles aan gedaan om de vlinders te vangen en terug in de pot te stoppen. Onder het vliegen hadden we handen vastgehouden tegen elkaar aangelegen en muziek geluisterd. Het kwam waarschijnlijk zeer overtuigend over, tenminste van mijn kant. We stapten het vliegtuig uit, liepen door de duane, pakte onze koffers en liepen de deuren uit. Toen ik Luuk zag staan rende ik gillend op hem af. Ook al was het maar twee weken geweest. Luuk is mijn big budd... Ik gaf hem een dikke knuffel en Ash kwam verder lopen met de rest van onze spullen. 'Heb je haar pijn gedaan of ook maar een klein verkeerd ding?' Vroeg Luuk beschermend. 'Nee!' Luuk keek mij aan, zoekend naar bevestiging. Ik knikte en Luuk leek opgelucht.

'Rechts! Rechts! Links!' Ik deed precies wat mijn trainer zei en sloeg de boksbal zo hard als ik kon, wat zeer pijnlijk voor mijn handen is. We waren bij de meating geweest, waaruit voornamelijk kwam dat wij goed samenwerken en wat argumenten voor hun besluit om ons van de zaak te zetten. Ze hadden veel gehad aan onze laatste opname. 'Vier keer opdrukken!' Ik ging op de grond liggen en deed mijn oefening. Ja, de vechtsport was zwaar maar ik kan het aan. 'Oke, goed gedaan Mel. Ik heb een nieuwtje voor je. Jij gaat morgen proefdraaien om met Ash te trainen.' 'Dit meen je niet!' 'Ja, sorry, ik heb het opgekregen van de baas.' Misschien vond ik Ash dan wel een beetje leuk maar ik wist dat hij dit verschrikkelijk zou vinden! En alweer, niet dat ik het hem blaim maar toch... Moest ik elke avond gaan trainen met iemand die mij niet mag. 'Het is proefdraaien, toch? Als ik het niet leuk vind hoeft het toch niet?' 'Nou...' 'Wat?' 'Eigenlijk staat het al vast, want jou baas heeft gezegd dat het moest en omdat ze gesteund worden door de overheid in zulke beslissingen.' 'Ik kijk wel hoe het zal gaan.' Nee hè... Ik ben benieuwd.