Roses and Rebellion

Zes.

Geen extra informatie over Suz en Benji gevonden. Ze waren daar gewoon gaan eten net zoals ons, zo ongemakkelijk als het maar kan. We deden natuurlijk alsof we het super hadden maar dat was echt niet zo. Het is een week later en we hebben het nog steeds niet gezellig ook al wil ik het echt heel graag. Het vreemdste van alles was dat ik al drie bossen bloemen heb gehad, allemaal rozen. Nog steeds geen idee van wie. We hadden eten besteld bij de roomservice wat er eigenlijk al vijf minuten had moeten zijn. Maar ik ben flexibel, oke, niet in mijn lichaam maar wel in mijn lichaam. Ik liep naar mijn bed en ging er lang uit op liggen tot dat de roomservice kwam. Ash deed de deur open en ik hoorde hem iets heel verbaasd vragen. Ik ging kijken wat er aan de hand was en Ash zei: 'Kijk eens wat we gekregen hebben.' Hij had een fles wijn vast. 'Dit is vast niet voor ons! Dat kan niet.' 'Jullie zijn Ash en Mel toch? Kamernummer klopt dus ik ben verplicht dit af te leveren aan u.' 'Melanie, hier heb ik wel zin in!' Dit was de eerste keer dat hij mijn volledige naam weer zei. Ik keek hem verbaasd aan. 'Ikke... ik bedoelde... Mel.' 'Heel erg bedankt. Bedank die gene die het gestuurd heeft ook maar.' Ik pakte het eten van het karretje en zette het op tafel. We gingen aan tafel zitten en eten. We hadden onze wijnglazen gevuld en we nipte er steeds een beetje van. Na het eten gingen we door met drinken en we werden steeds vrolijker. Ash vond het spel "mens erger je niet" in het Frans en dus gingen we dat spelen. We namen nog een glas wijn en nog een. Na mens erger je niet gingen we op de bank zitten. Ik ging met mijn hoofd op zijn onderbuik liggen terwijl hij onderuit gezakt lag. Ash maakte een domme grap over Lia en ik moest hard lachen. We waren overduidelijk dronken. 'Ik mis het, Melanie.' Wat? Wat zei hij? 'Wat?' Vroeg ik veel nuchterder dan eerst. 'Ik mis jou, ik mis alles.' Dat hij mijn hele naam zei zorgde al voor enige rillingen in mijn rug, maar de rest van zijn zin is nog schokerender. Ik ging recht op zitten en zei: 'Je bent dronken, dit meen je niet.' 'Ik meen het wel, ik mis alles.' Dit is te overweldigend. Ik wilde mij nu het liefst opsluiten in mijn eigen kamer, maar die heb ik niet. 'Ik ga naar bed.' Meld ik en loop naar mijn bed, geen zin hebbende om me om te kleden. Na een paar minuten hoor ik Ash snurken. Ik stap mijn bed uit en leg een briefje neer met: Ik ben even weg. Ik weet dat het al midden in de nacht is maar ik moet er eventjes uit. Kon ik nu maar even vechten, nee niet met mensen die mij willen vermoorden ofzoiets. Gewoon in mijn eige club en dan chillen met de jongens. Ik loop naar beneden naar de lobby. Hij meende het toch niet, toch? Of... Nee dat kan niet. Het ging altijd goed tussen mij in Ash, om eerlijk te zijn: perfect! Totdat ik het hem moest vertellen. Maar wat ik hem vertelde was voor zijn eigen bestwil. Ik had het nooit gewild maar ik trok hem alleen maar omlaag als ik me aan hem vast had gehouden. Ik bestelde een koud water om me nog beter te ontnuchteren. Ik wist dat hij boos was en dat hij er toen mee zat. Maar het is twee en een half jaar geleden. Wie verwacht nu dat hij je dan nog mist? Zijn zusje was zo boos op me geworden toen ze het hoorde dat ze me met de huistelefoon had gebeld en mij helemaal had volgescholden. Ik bleemde het haar niet. Na een paar minuten besloot ik weer terug te gaan naar de hotelkamer. Daar aangekomen viel ik uitgeput op mijn bed neer.

De volgende ochtend werd ik wakker door het getringel van de telefoon in de kamer waar al de geheime informatie ligt. Ik loop er vermoeid heen en neem op. 'Goeiemorgen, met Mel.' 'Hoi Mel, met Lia, is Ash al wakker?' Ik kijk op mijn horloge en antwoord: 'Nee, natuurlijk niet, het is vijf uur 's morgens.' 'Maak hem wakker.' Ze klonk gehaast en dus liep ik snel naar Ash. 'Ash!' 'Wat is er?' Antwoorde hij lui. 'Lia aan de telefoon.' Hij was meteen klaar wakker en gaf me geen blik waardig. Ik dacht aan gisteravond maar drukte de gedachte snel weg en zette de telefoon op luidspreker. 'Ja?' 'Suz en Benji zijn over één uur ingecheckt op het vliegveld. En jullie moeten hen volgen.' 'Waar gaan ze heen?' Vraagt Ash. 'Dat weten we niet, dus hebben we twee tickets gekocht die speciaal voor zulke taken zijn gemaakt. Je kan in elke vlucht en later betaal je.' Ze zei alles super snel dus het was lastig te volgen. 'Het enige wat we dus weten is dat ze ingecheckt moeten hebben om zes uur, en er zijn drie vluchten die die tijd vertrekken. Er staat een taxi klaar en hij vertrek over tien minuten.' 'Wat?' Gillen Ash en ik hard. 'We spreken je later Lia.' We hangen op en beginnen met inpakken. Als ik mijn kleren en make-up heb ingepakt vlieg ik naar de deur waar Ash al staat te wachten. Hij wil mijn koffer over pakken maar ik houd hem tegen. 'Dat kan ik zelf wel.' Het kwam er veel te bitchie uit dus zeg ik snel sorry. We lopen naar beneden en checken uit. Precies tien minuten nadat we opgehangen hadden met Lia vertrok de taxi, met ons er in. Gelukkig. Dan gaat de telefoon, Ash neemt op en zet hem expres niet op luidspreker in verband met de taxichaffeur. Ik hoor hem een aantal keer ja zeggen en hangt dan op. 'We are off the case.'