Kader mi Kaza mı? *Texting* #F#

38

Kardelen karşımda bembeyaz bir elbise içerisindeydi ve ağlıyordu. Abim yanında onunla ilgileniyordu. Ben de sessizce Levent'in göğsünde onları izliyordum. Resmi nikah düğünle birlikteydi ve biz bu sabah dini nikahı da kıymıştık.

Levent'in bir eli belimdeyken diğeri benim elimi tutuyordu. Çok seviyorum ama ben yaa.

Abim Kardelen'in yanında onun gözyaşlarını bıkmadan siliyordu. Kapı açıldığında içeriye Alp abi girdi. Yanında da eşi vardı. Ve bebekleri. İki tane bebekleri vardı. Aralarında bir yaş vardı. Allah yardım etsin, bunlar şimdi sürekli kavga ederler.

Bir süre sonra ilk dansımızı yapıyorduk. Levent ile ben, abimle Kardelen.

"Sana aşığım Kader."

Başımı kaldırıp onun kehribar gözlerine baktım. Bunu ilk defa söylüyordu. Dört yıldır ilk defa. Onu bekletmeden ben de söyledim.

"Sana aşığım Levent."

"Şu an burada hiç kimse olmasa..." duraksadığında merakla ona baktım. Kimse olmasa nolurdu?

"Eee?" dedim konuşmayınca.

"Seni öperdim."

"Ne? Nasıl yani neden. Şey..."

Bir şeyler demeye çalışıyordum ama olmuyordu. Gülmeye başladığında "Gülme ya." diyerek başımı eğdim.

"Ne düşünüyorsun sen? Yanağından öperdim. Tabi sen istersen-" derken hemen sözünü kestim. "Levent!"

"Tamam tamam. Demedim bir şey."

Bir kaç saniye sonra "Utangaç kaza." dedi kısık sesle.

"Ya Levent." dedim uzatarak.

"Efendim Kader'im."

"Oof of!"

"Of deme kocana."

"Aman. Sen de iyi ki kocam oldun ha! Yoksa napardın!?"

"Aynen. Ne yapardım ben sensiz?"

Derin bir nefes aldım. Bu adamın benim kalbime zararı var. Başka şeyler düşünmek lazım. Etrafa bakarken abimler dikkatimi çekti. Acaba onlar ne düşünüyordu?

Kardelen'den...

"Hatunum."

"Kıraç'ım."

Gülümseyip alnını alnıma yasladı. Geçen dört sene bizden hiçbir şey eksiltmemişti. Hatta arttırmıştı. Birbirimize olan sevgimiz, aşkımız, saygımız hep artmıştı. Artmaya devam edecekti.

"Seni ve bebeğimizi çok seviyorum."

"Bizde seni çok seviyoruz Kıraç'ım."

Karnımda bir şeyler hissedince gülüp "Bebeğimiz tekme atıyor. Ben daha çok seviyorum diyor galiba." dedim. Bir eliyle karnımı okşadı.

"Sana aşığım kadın."

"Sana aşığım canım adam."

Güldü. Güldüm. Güldük. Biz hep güldük.

Kıraç her gün sevdiğini dile getiriyordu. Getirmese bile hissettiriyordu. Ben de dile getiriyordum. Söylemediğim zamansa doya doya öpüyordum. Tabi bu Kıraç'ın işine geliyordu.

"Bebeğimiz kız olursa sonra bir tane de erkek olsun. Ablasını vermesin kimselere."

"Tabi canım. Ben hemen yarın kargoya sipariş veririm. Başka isteğin?"