A Wife's Sorrow [To Be Publish Under PIP)

Chapter 15

"SEVENCIOUS Hades!"

Tuwang tuwa si Mamita habang kinakarga si Seven  na ngayon ay isang taon na. Abala ako sa pag-aayos ng mga gamit nya dahil kinalat nya 'to kanina.

Napangiti ako. Hanggang ngayon hindi parin ako makapaniwala na nanay na talaga ako. Hanggang ngayon, para parin akong nasa langit dahil sa tuwa nang masilayan ko si Seven.

Dada chuckled and played with Seven's tiny fingers. Humagikhik ng tawa ang anak ko kaya mas lalong naaliw si Mamita.

My son looks exactly like his father on his younger years. I wonder how would his twin sister would look like too. Sana naman sa'kin sya nagmana. Ivy, Seven's twin, was buried here in Canada. Sina Mamita lang ang naglibing sa kanya dahil baka hindi ko kayanin kung nandun ako sa libing.

"Oh my God, Sonia! He just said Mama!"

Tuwang tuwang sabi ni Mamita. Nanlaki rin ang mga mata ko at nilapitan sila. Seven smiled upon seeing me, at siguro nakilala nya na ako dahil inulit nya yung sinabi nya.
kanina.

"Amama,"

Jesus...

"See? He's a genius! Isang taon pa lang ang apo ko pero marunong ng magsalita, am I right Sevencious?!"
Then my son giggled. Dada gave out a santa laugh kaya mas lumapad ang ngiti ko.

Actually, bukas ang birthday nya, November 21. Bukas pa talaga magiging ganap na isang taon. Simple celebration lang ang gagawin namin since wala naman kaming mga kamag-anak dito sa Canada. Bukas rin ang dating ni Samuel at mukhang magsasabay sila ni Bhea papunta dito.

Excited ang bruhang 'yon dahil pangalawang beses palang nyang makikita ang inaanak nya. Paano ba naman, sobrang busy at mukhang may jowa ngayon ang gaga. She never told me about it though.

As of now, wala pa muna kaming balak bumalik ng Pilipinas dahil hindi pa ako gaanong nakakarecover sa lahat. After I gave birth to Seven, I fell in comma for a week. Nasa ICU lang ako nun, samantalang sina Mamita naman ang nag-alaga sa anak ko.

I am very much grateful for Dra. Salve na syang nanguna sa operasyon, at naging dahilan para ligtas kami ng anak ko. I owe her a lot, pati narin si Dr. Castillo. He must have pitied me before kaya napagdisesyonan nya nalang na humanap ng paraan para sa'kin.

Gusto ko sanang mag thankyou sa kanya in person but we haven't seen each other since the last time he performed a surgery for me. I unsderstand though. He's a busy man afterall.

Remembering my past experience, hindi ako makapaniwalang nalagpasan ko iyon lahat. But I could say it was all worth it dahil kay Seven. He will be my whole world now. At para naman kay Eros, napatawad ko na sya, pero itutuloy ko ang pakikipaghiwalay. As much as I want to give Seven a complete family, I know I can't dahil kung ipipilit ko, magiging toxic.

Lalo pa ngayon na siguro malaki narin ang anak nila ni Vera, at sing edad rin siguro ni Seven.

I sighed and swayed my son on my arms. Karga ko sya ngayon habang natutulog. Napagod to kanina sa kakulitan ni Mamita at Dada kaya ngayon, ubos ang lakas.

I hummed a familiar lullaby when Mamita suddenly appeared on my side. Tahimik sya nung una at kalauna'y bumuntong hininga.

"I am so proud of you, Sonia. You are so brave in conquering all of this, at ngayon, you finally got your reward. My apo..."
Malumanay syang ngumiti at hinaplos ang ma mula mulang pisnge ni Seven.

"At hindi rin ako nagsising sinuway kita noon, Mamita. If I chose my health over my baby, baka ngayon sa mental hospital mo na ako makikita."
I joked. Actually, ganoon talaga ang iniisip ko kung sakaling sinunod ko si Mamita. Mababaliw ako.