Wiersze o mojej zagmatwanej, krótkiej, ale intensywnej relacji z kolegą z pracy. Pisałam je regularnie, żeby udokumentować moje pierwsze uniesienia, lęki i w końcu żałobę po ukochanym.
Może ktoś odnajdzie w tych wierszach samą siebie z przeszłośc...
Dlaczego więc wyrywam teraz z moich kwiatów płatki
Nie chce
Jednakże, nadal potrzebuje
W Twoim zapachu się zanurzać
W Twych ramionach się chować
I mimo, że staram się nie panikować
Chce cię jeszcze raz pocałować
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
"Kolejnego dnia, gdy do mnie po raz pierwszy napisał, powiedziałam mu, że nie jestem gotowa na randkowanie. Mimo tego, że wydawał się z tym w porządku, nadal wysyłał do mnie snapy i wiadomości. Jeszcze tego samego dnia, którego wyjeżdzałam na święta, chciał spotkać się na spacer. Cały wyjazd do Polski marudziłam na niego przyjaciółką, terapeutce, każdemu. "
