му ℓσνєℓу кιтту||^•-•^

Chapter 1

Yuan's home

"Yuan මං ඔයාට දහ සැරේකට වඩා කිව්වා නේද ගෙදරට වෙලා ඉන්න කියලා.බලන්න අර හොදටම වහිනවා" අම්මා ගේ දෙදරන්න කෑ ගැහුවා.

"ඒත් අම්මා මීට කලිනුත් මං තනියෙන් එලියට ගිහිල්ලා තියෙනවනේ.." Yuanනුත් සාලෙ ඉදන් කෑ ගැහුවා.

"ඇයි ලමයො ඔයාට අදම එලියට යන්න ඕන?...මං කියන දේ අහලා අදට විතරක් ගෙදර ඉන්න බැරිද?" අම්මත් ඉතින් අවවාද දෙන්න පටන් ගත්තා.

එක පාරම විදුලි වේගයක් වගේ Yuan කුස්සි ගාවට ගිහින්, අම්මා හීනෙකින් වත් හිතුවෙ නැති විදිහට  පොඩි ලමයෙක් වගේ අඩන්න ගත්තා මුලු ගේම දෙදරන්න...තාත්තත් එතනට සැනින් ආවා මොකද්ද ප්‍රශ්නෙ කියලා බලන්න...එතකොටම......

"අනේ තාත්ති බල්නකෝ අම්මි මට එලියට යන්න දෙන්නෙ නෑනේ" බොරු හුරතල් මූණක් දාගෙන Yuan තාත්තව බදා ගත්තා.

"මම.....මං නන් නෑ ඕවට,මං යනවා මට වැඩ ගොඩක් තියෙනවා කරන්න.." තාත්තා එහෙම කිවුවෙ අම්මගෙ අතේ කොස්ස තියෙනවා දැකලා.

"දැන් අහගත්තනේ තාත්තිගෙ දුව" අම්මා කිව්වේ
නෝන්ඩියට හිනාවක් දාලා.

"හුම්ප්.....මං යනවා යන්න" Yuan තරහෙන් කාමරේට ගිහින් දොර වහගත්තා.

"මං දන්නවා ඇයි මෙච්චර එළියට යන්න අවසර ඉල්ලන්නේ   කියලා" අම්මා කුස්සියෙ ඉදන් කාමරේට ඇහෙන්න කෑ ගැහුවා.

කාමරේ වැහිලා තිබුනු දොර ටිකක් ඇරුනා.

"ඇයි??" කාමරේ පැත්තෙන් පුංචි සද්දයක් ඇහුනා.

"අර එක එක කෙල්ලො පස්සෙන් යන හිපාටුවව හම්බෙන්නනේ?" අම්මා කුනු හිනාවක් දාලා කිව්වා.

"මොකක්?" Yuan ටිකක් හයියෙන් ඇහුවා.එයාට තේරුනා කවුරු ගැනද අම්මා මේ කතා කරන්නෙ කියලා.

"එයා එහෙම කෙනෙක්නම් නෙවෙයි,කවදා ඉදන්ද එයා හිපාටුවෙක් උනේ, කවදාවත් එයා කෙල්ලො පස්සෙන් යන්නෙත් නෑ, අනික එයා ගොඩක් හොද කඩවසම් පිරිමි ලමයෙක්,අම්මා කිවුවා හරි මං එයාව හම්බෙන්න තමයි යන්නෙ,මොකද එයා තමයි මගෙ boyfrie...." එකදිගට කතා කරගෙන ගිය Yuanගෙ කබල් වක්කඩේ නැවතුනා.