Chaotic Life

SPECIAL CHAPTER.

" to celebrate 1k reads of Chaotic life here is the special chapter as I promised... "

[ MIRACLE ]

Everything becomes black and Everyday turns to worst. I always wanted their attention. Pero bakit parang hangin lang ako kung dumaan sa kanila? Bagay na bagay pala sa kin yung pangalan ko ' Miracle' Himala, Himala dahil hindi nila mapansin kung sino at ano ako sa kanila.
Sometimes i want to commit. Committed a suicide pero hindi ko kaya. Ayokong saktan sila sa ganon paraan. I also don't want to suffer in hell. Kahit sa school hindi man lang ako sumaya. I don't have friends because all of people seems backstabber. Even my personal yaya, Lahat ng mali kong galaw ay sinasabi nya kay Mommy pero hindi yung mga tama. Life is unfair minsan iniisip ko bakit pako nabuhay sa mundong to? Wala naman akong kapansanan at sakit pero araw araw akong nanghihina sa pinaparamdam nila.
I check my MacBook if there's event on my calendar nakita ko yung Family day na malapit na pala maganap, Next monday na agad? Hindi ko pa nga sila nakakausap tungkol dito.

Everytime i try to reach out to them lagi nilang sinasabi na ' Busy sila' ' Pagod sila' Hindi na nga siguro nila alam kung kailan ang Birthday ko.

Lumabas ako ng room para kumuha ng pagkain sa ref. Napansin ko na tahimik ang paligid yung mga maid namin ay hindi pakalat kalat tapos walang kotse na nakaparada sa labas, Meaning na wala na naman silang dalawa. Malungkot nalang akong bumalik sa kwarto ko. Parang dati nagpapaalam sila tuwing aalis sila pero ngayon? Hindi man lang nila ako makatok para i check. Parang hindi na nila ako anak.

Nag bago ba ko o sila yung nag bago?

Next morning i wake up with a headache napangiti pa ako ng unti dahil baka sa sakit na to ay mapansin nila ako.

" Yaya, can you call Mommy?" tumungo ito sabay labas ng kwarto? Mayat-maya ay dumating narin si Mommy kasunod ni Yaya.

" Ano na namang arte to Mira?" Hindi pako nakakapagsalita pero galit na sya agad. Inilingan ako nito sabay baling kay yaya.

" Manang, what's wrong?" Masungit nitong tanong. Yumuko naman si yaya sabay buka ng bibig.

" Lagi po kasi syang nagpupuyat, Ma'am. Kaya siguro masama ang pakiramdam nya" Napataas ako ng kilay sa sinabi ni Yaya, Nagpupuyat ako? E alas 8 palang tulog nako. Unti unting lumingid ang luha ko pababa sa narinig.

" See? ikaw rin pala ang may kasalanan. Next time Manang, huwag mo ko tawagin sa ganitong dahilan i have many importance things to do, than this. Puro kaartehan! " Pagka labas na pagkalabas ni Mommy ay doon na nagsipagbagsakan ang mga luha ko. Inabutan nalang ako ni yaya ng gamot sabay tarantang umalis.

Akala ko sa ganitong paraan mamapansin na nila ko, Mas lalo pa palang mapapasama ang sitwasyon. Naisip ko naman yung sinabi ni Yaya, Bakit kailangan nya mag sinungaling? Hindi ko na tuloy alam kung tama ba ang mga pinagsasabi nya sa kanila. Baka puro kasinungalingan lang yon kaya mas lalo silang nagagalit sakin.

Nagbihis ako para lumanghap ng sariwang hangin, Naabutan ko naman si Dad na tutok na tutok sa Laptop nya. Hindi nya nga sana ako mapapansin na dumaan kung hindi sya tinawag ni Manong.

Habang kausap nya si Manong ay sinenyasan ako nito na hintayin ako. Akala ko ay tatanungin nya kung okay lang ba ako pero hindi, Pinagalitan pa ko.

" Akala ko may sakit ka? Saan ka na naman pupunta! " Napahawak nalang ako sa bag ko ng madiin sabay diretso palabas. Narinig ko pa ang mura nya sa pangbabastos ko sa kanya, dahil hindi ko inimikan ito nilakasan ko ang loob ko na makalayo sa bahay na yon. Nang makalayo ako ay doon na ko tuluyang nanghina at napaupo sa sahig. Ang tapang tapang ko pero bakit sa kaunting sermon nila ay nanghihina ako.

Ngayon ay hindi ko na alam kung saan ako pupunta, Ang gusto ko lang ay makaramdam ako ng saya yung pakiramdam na Masaya at malaya ako sa lahat nang gagawin ko.