Kabanata II
"Why would you do that?"
"What?"
"Pwede namang tumabi ba't sa gitna pa talaga nila dumaan?"natatawa kong wika habang naglalakad kami ni Heize sa pasilyo ng mall.
"Batas ako eh ba't ba?"sabay kaming natawa.
"Don't you know the word respect?"saka ko sya inirapan ng pabiro.
"Come on sole.Nakakadiri kaya sila!Paholding-holding hands pang nalalaman maghihiwalay din naman HAHAHA!Fuck them!FUCK THEM ALL!!!WALANG POREBER!"dunno what to do kaya tumawa na lang ako ng tumawa.Napakabitter talaga ng kaibigan ko, kala mo naman nasaktan, e di pa naman nagkakajowa.
"Nauuhaw ako.Let's buy some drink."sumunod na lang ako sa kanya dahil maski ako ay uhaw na rin.Kanina pa kasi kami paikot-ikot dito sa mall.
I take a sip then halos mapaubo ako ng muli na namang magtagpo ang mga mata namin.
Tristan?
Ano bang ginagawa nya dito?
I mean,di naman bawal,pero...
Bakit kung nasaan ako andun din sya at isa pa,lagi ko syang nahuhuling nakatingin sakin.
"Hoy!Nakikinig ka ba?"nakasimangot na tanong ni Heize.
"H-huh?"
"Hakdog!"
------
The day passed and it's our card giving day.
Nakakalungkot lang isipin na laging ganto ang nangyayari. Never pang nakatungtong ang parents ko dito sa school. I used to be alone, sa mga events or graduations ko wala sila.
Kahit na alam kong imposible, nagt-try pa rin akong iaapproach si mama at papa, pero ang ending nganga pa rin ako.
Kasalukuyan akong naglalakad sa hallway ng makasalubong ko na namang silang magt-tropa.
Pero this time nakatungo na si Tristan at si Arvin naman ang nakatingin sakin habang nakangiti.
They are my classmates.
Sa classroom, di ko masasabing we are one, lahat kasi kami may kanya-kanyang grupo, may sari-sariling mundo.
Nang makalagpas na ako sa kanila narinig ko ang kantyawan ng mga kaibigan niya.
"Hina mo naman tol!"
"Bakla ka ba?"
"Umatras na naman tit* mo!"
Ugh!Why do they have to say 'it'?!
So disgusting!
Di ko na sila pinansin at dumiretsyo na sa CR.
-------
Today nothing unusual happened after ko maclaim yung card ko umuwi na agad.
Pagdating ko sa bahay wala sila. Nasan kaya mga tao dito?
Nagbihis na lang ako at nanood ng kdrama.
[Can’t we see each other again? I will never get to see you again? Forever? What should I do when I miss you so much?]
[I broke your heart with my words the other day. It broke my heart too. It will just hurt us repeatedly. Being with you...is like digging my own grave.]
[I am not used to things like this.Where did we go wrong?]
Bakit ganon? Akala ko ba, kapag mahal mo ang isang tao, hindi ka basta-basta bibitaw. Magagawa mo syang ipaglaban, you are willing to take risk just to make him/her stay.
Di ko pa nararanasan ang ganyang klaseng bagay, pero kung dumating man ako sa ganyang point, hindi ko hahayaang mawala sakin yung taong mahal ko.
------
A/N: still fixing and changing some scenes. Thanks for reading!!^^
BINABASA MO ANG
Kung di rin lang ikaw
Roman pour AdolescentsA/N: Hi! This is actually my first story here in wattpad,my former account has been locked/deleted (@Scenenister) and can't be recovered anymore so i decided to rewrite this story here on my new account. Thankyou for your consideration! Have a nice...
