Her SALI VE CUMA günleri yeni bölüm geliyorrr!
▫▪▫ANLAŞMA▫▪▫
〰Erfina〰
"Önceki hayatım mı iyiydi, yoksa şimdiki mi? Belki önceki hayatım, belki de şimdi ki... Bilmiyordum ve kafamı karıştıran birçok şey vardı hayatımda. Kendi ailemin bana yaptıkları...
Yorum yaparak ve beğenerek beni mutlu edersiniz canlarım ;)
Bölüm sonunda fikirlerinizi belirtmeyi unutmayın..
Hadi, bölüme geçelim artık 🖤
" Anlaşılan Acı "
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli okumalar.. 🤍
∞
∞
∞
Gözlerimi açtığımda arabadan dumanlar çıktığını gördüm. Herşeyi hatırlamaya çalıştım. Doğru ya, kamyona çarpacaktık, ama Aras freni çevirmişti ve ağaca çarpmıştık.
Başımda fena ağrı vardı. Elimi başıma götürdüğümde, daha da acımıştı. Elime baktığımda ise kan vardı.. Kan... HemenAras'a döndüm.. Aras... Aras hiç iyi görünmüyordu. Yüzü gözü kanlar içindeydi. Aras'abakmak için eğilmek istediğimde, arabadan çıkan dumanı hissettim. Aniden aklıma arabanın patlayacağı geldi.
Hemen kapıyı açmaya çalıştım. Kapı sıkışmıştı ve açamıyordum. Lanet olsun! Aras'a döndüm. Hala uyanmamıştı... Hemen onu dürtmeye başladım.
"Aras! Aras, kalk!" bağırıyordum, ama Aras beni duymuyor gibiydi. "Hadi Aras, ne olursun kalk, yoksa öleceğiz! Lütfen!" diye hem ağlıyor, hem de bağırıyordum. Tek istediğim Aras'ın bir an önce uyanmasıydı, ama uyanmıyordu.
Sonunda Aras'tan vazgeçip, yeniden kapıyı açmaya başladım. Zorluyordum, ama olmuyor. Sonra arabaya bakındım. Sert birşey bulmaya çalıştım. Arka koltuklara baktım. Arka koltukta küçük, sopa gibi birşey vardı. Hemen elime aldım ve kapının camını sopayla vurarak kırdım.
Sonunda sadece kenarlarında küçük camlar kalmıştı. Elimi cam olan kısımdan dışarı çıkardım ve dışarıdan açmaya çalıştım, ama yine olmuyordu, lanet olsun!
Sonunda son çare geldi aklıma. Maalesef yapacaktım, başka çarem yoktu zaten. Az da olsa ayağa kalkmaya çalıştım. Camını kırdığım pencereden çıkmaya çalıştım.. İlk önce sağ, sonra ise sol ayağımı sarkıttım. Kenarlıklarda kalmış olan küçük cam parçaları vücuduma batıyordu, ama yine de çabam sayesinde sonunda dışarıya çıkmıştım.
