0505*******: Boşu boşuna tartışma çıkarmayın. Sizden korkacak halim yok beyefendi.
0532*******: Aksine korkmalısın.
0505*******: Ne o yoksa insan mı kaçırıp öldürüyorsunuz?!
0532*******: Biliyor musun tam üstüne bastın. Aynen dediğin gibi yapıyorum...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Elimdeki siyah gitara göz attığımda tebessüm ettim. Bu sıralar iş yoğunluğundan dolayı gitarımdan uzak kalmıştım. Tekrar bir araya geldiğimiz için mutluydum.
Dün gece yaşadığım olaylar aklıma geldiğinde moralim yerle bir olmuştu. Bir de utanmadan adını söyleyip tanıştığıma memnun oldum diyordu. Ne tuhaf bir adamdı.
Merih Saygıner.
Yerdeki telefonumu elime aldığımda google arama kısmına Merih Saygıner ismini yazdım. Belki hakkında herhangi bir bilgi bulabilirdim.
Adamın bir sürü fotoğrafı vardı. Fotoğraflarına bakmadan hakkında bilgi veren internet sitesine girdim. Hiçbir bir bilgi yoktu. Sadece ünlü iş adamının kardeşi olduğu yazıyordu. Abisi mi var diye düşünürken ikisinin birlikte olduğu bir fotoğrafı gördüm.
Abisi kardeşinden daha güler yüzlü olduğu kesindi! Telefonun ekranını kapattığımda yatağıma attım.
"Lale, aç değil misin kızım?" Babamın sesini duyduğumda gitarımı kucağımdan indirip yatağa koydum. Odamdan dışarı çıktığımda babamla karşı karşıya geldim.
"Yorulmuş olmalısın. Annen senin için cok güzel yemekler hazırladı. Açsın değil mi?"
"Hemde nasıl açım bir bilsen." Babam bu halime gülümserken ben çoktan yemek masasına oturmuştum.
"İşler nasıl gidiyor kızım?" Annem tabağıma yemek koyarken aynı anda da bu soruyu sormuştu. Onlara dünkü yaşadığım olayları anlatamazdım. Bu yüzden yalandan gülümsedim. "Ne kadar zor olsada işler güzel gidiyor."
"Seni çok yormuyorlar öyle değil mi?" Başımı iki yana salladım. Nedense benim için fazlasıyla endişeleniyorlardı. Yan odamdan telefonumun sesini duyduğumda yemek masasından kalkıp hızlı adımlarla odama girdim. Yatağın üzerindeki telefonu aldığımda çalıştığım yerin patronu arıyordu.
"İyi akşamlar Osman Bey." Diye telefonu açtığımda duyduğum cümle karşısında ellerimi yumruk yaptım.
"Kovuldun Lale! Yarın işe gelmene gerek yok." Telefonu yüzüme kapattı. Zengin bir adamın sözüne bakıp beni nasıl işten kovabilirdi ki! Telefonun mesajlar kısmına girdiğimde Merih denilen adama yazdım. Bunu yapmam belki de deliceydi ama öfkeme hakim olamadım.
0505*******: Senin gibi bir eşkıya adamdan da anca bu beklenirdi!
Tam yeni mesaj yazacakken birden mesajımı gördü ve hatta yazmaya başladı.
0532*******: Ne yapmışım.
0505*******: Bir de bilmemezlikten mi geliyorsun? Beni sen işten kovdurmadın mı?
0532*******: Özellikle kovdurmadım. Gelen kuryeden memnun kalmadığımı söyledim. Adam da demek ki beni haklı bulmuş.
0505*******: Senin gibi insanlardan nefret ediyorum!
