𝑻𝒐𝒍𝒅 𝒀𝒐𝒖 𝑺𝒐

iki gözüm seneler geçiyor [ Kim Taehyung&Jung Hoseok özel bölüm)

iki gözüm seneler geçiyor [ Kim Taehyung&Jung Hoseok özel bölüm)

7 yıl sonra.

[ Kim Taehyung ]

"Abi ben çıkıyorum." içeriden bana seslenen Taevin'in ne dediğini iyi duyabilmek adına mikseri kapattım ve mutfaktan çıkıp koridorda ayakkabısını giyen kardeşim için montunu askılıktan aldım.

"Toplantın bugün kaçtaydı? Yoona veya babam gelemeyebilir, ben geleceğim." dedim montu ona uzatırken ardından gülümsedim. "Sungjin ile beraber geleceğiz." dediğimde gözlerini devirerek kalkmıştı ayağa. Sungjin ile olan ilişkimi her ne kadar desteklese de Taevin de son zamanlarda aşırı kıskançlık başlamıştı. Bunun sebebi büyük ihtimalle Sungjin'in bana evlilik teklifi etmesi olmasıydı çünkü iş ciddiye binmeden önce Taevin ona kedi gibi sırnaşırdı.

"Hoşça kal." diyerek kapıya yöneldiğinde ona karşılık vereceğim sırada durdu. "Buldum." dediğinde merakla dinledim onu, kim bilir yine neye takmıştı aklını. "Sungjin'in kime benzediğini buldum!" diyerek gayet neşeli bir sesle döndüğünde onunla dalga geçemeden edemiyordum.

"Yine hangi saçma şeye benzettin acaba!" dediğimde bu sefer göz deviren oydu, daha öncesinde yaban domuzuna da benzettiği olmuştu.

"Jungkook." dediğinde duraksadım. "Senin şu ev arkadaşın vardıya, Jungkook? İşte Sungjin ona benziyor!"

"Saçmalama." dedim. Saçmalama ve bir daha o ismi ağzına alma.

"Sahi nerede o?"

"En son Rusya'daydı." Diyerek cevap verdiğimde tamamen istemeden kaçıvermişti ağzımdan. Taevin kapıyı çarpıp çıktığında olduğum yerde kalakaldım.

Uzun zaman olmuştu ismini bir başkasından duymayalı. Sanki onunla birlikte olduğumu benden başka kimse bilmiyordu, sanki Jungkook diye biri hiç olmamıştı. Taevin, annem babam, Yoona hiçbiri beni bu hale getirenin, intihar girişimlerime sebep olan bu kişiyi, şu an bileklerimde izi kalmış kesiklerin asıl sahibinin Jungkook olduğunu bilmiyordu. Bir tek ben biliyordum, bir tek ben yaşıyordum içimde.

Bu yedi yılda birçok kez değişmeye çalıştım, sadece bir yılı işe yaramaya başlamıştı. Seokjin yanımda oldu evet ama ona yaptıklarımdan sonra yanımda istemedim. Çünkü biliyordum ki o yanımda olduğu sürece iyileştirmeye çalıştığım vicdanıma yara bandını hiç yapıştıramayacaktım.

Jungkook arabaya binip Jimin'in yanına gittiğinde ben Seokjin'in evinde sakinleşmeye çalışıyordum. Ne yapmıştım kendime, arkadaşıma, nişanlıma... bunu sindirebilmem altı yıl sürmüştü.

Birçok kez kendimi öldürmek istedim, Jungkook'a olan aşkım yüzünden değildi kesinlikle. Kimse beni sevmiyordu, kimse bana değer vermiyordu. Kocaman Dünya'da tek başıma kalmıştım ve en büyük korkumdu bu benim. Ölmek istedim, yalnızlığımı dindirebilmek için. Hepsinde başarısız oldum, ikisinde Seokjin kurtardı beni birinde de komşularım.

Ben hastahane odasında bileklerim sargılı bir şekilde yatarken annem geldi, geldi ve suratıma sağlam bir tokat atmıştı. Hiç sormadı sebebini, sen nasıl bu hale geldin diye hiç merak etmedi, sadece beni hastahaneye kapatacağını söyledi. Karşı çıkamayacak kadar yorgun ve kan kaybetmiştim.

Hastahanede, o odada kendi başıma kalırken daha çok delirdiğimi hissediyordum. Bir insan yavaş yavaş nasıl bilincini kaybedebilirdi evresinin hepsini yaşamıştım, en çok yalnızlıktan korkarken aslında en iyi arkadaşımın o olduğunu fark etmiştim. Yalnız kalmak, beni hiçbir zaman yalnız bırakmıyordu.