Elveda

Final

Her hikayenin bir finali vardır... henüz o finale ulaşmadım.
O mutlu sonla biten hikayeden bahsediyorum, somu hep ölümle biten o hayat hikayesinin finali...
Neden bunu söylüyorum ?
Artık bu illüzyon gösterisinin finalini yazmanın vakti geldi.
Artık pek de umrunda değil gerçi... sadece geçmiş yankılarımı okurken bu hikayenin sonunu yazmadan bırakırsam hep devam edeceğimi düşündüm.
Hikayenin sonunda kadın da erkek de bir daha görüşmedi.
Aralarında yaşananlar iki taraf içinde çabucak -en azından bir taraf için- unutuldu.
Bir taraf geride kalmış olsa da eninde sonunda o da bir fedakarlık yaparak, değişerek o da unuttu.
Böylece bu illüzyon gösterisi tamamen sona erdi.
İnatla değişmeyeceğini savunan adamın başına korktuğu geldi.
Zalim ve umursamaz birine dönüştü.
Duyguları sadece bir "şov" olarak görmeye ve hayatını kimsenin duygularına inanmayarak geçirmeye başladı.
Bu hikayenin sonu başından belliydi zaten.
...
Burada düzelteceğim bir şey yok.
Artık bana dönüştüğün evre bu çünkü...
Özür dilerim sevgili ben...
Mutlu ve neşeli olan senin değerini bilemedim ve nefes alan bir hortlağa dönüştüm.
Çok özür dilerim.
Kalbimizi koruyamadım.
Artık kırılmaktan dolayı bilenmiş bu parçalar dokunanı keser oldu.
Kalkana ihtiyacım varken keskin bir kılıca dönüştüm.
Sadece zarar vermeyi artık biliyorum.
Bunun için senden çok özür dilerim.
...
Ah ikinizden de ileriye evrildim.
Kim bilir gelecekte nereye evrileceğim...
Ne yazık ki sadece keskin bir kılıçtan ibaret artık kalbim.
Kimi kanattıysam özür dilerim.
Doğam kanatmak oldu artık...
Umarım bu kılıç bin parçaya ayrılır da daha fazla zarar vermem kimseye...
Umarım bir gün sona kavuşurum.