Sinirlenmeye başladım.
Gerçekten de çok öfkeliyim.
Bu hikaye burada bitti belki de ama... beni bu kadar öfkelendirebilen tek insan olmandan hep nefret etmiştim zaten.
Neden öfkeliyim ?
Ben bunu bitirdim.
Ben böyle olmasını istedim.
Ama her şey birinin istediği gibi gidiyor.
Her seferinde aynı halt.
Bir sefer olsun... bir sefer olsun... normal olmasını umuyordum.
Sikeceğim böyle işi.
Cidden sikeyim.
...
SİKTİĞİMİN GEÇMİŞİNDE HAPSOLMAKTAN BIKTIM ARTIK.
...
Bıktım.
Bıktım.
Bıktım.
Bıktım.
Bıktım.
Bıktım.
Ben dışında herkesin bu kadar kolay mutlu olmasından bıktım.
Bıktım.
Bıktım.
Bıktım.
Bıktım.
Bıktım.
Bıktım.
Bıktım.
Bıktım.
Bedel ödemekten bıktım.
Bıktım.
Bıktım.
Bıktım.
Bıktım.
YETTİ AMA ARTIK BE.
YETTİ.
...
Şimdi yazıyorum.
Tam şu an.
Tam bölüm bittiği zaman.
Kendime olan öfkem dindi.
Artık ileriye bakıyorum.
Gayet iyiyim.
Şükürler olsun.
Bunu belirtiyorum çünkü... hiç final gibi yazmamışım be...
Finalini şimdi yazmam gerekiyor.
Artık bu olayların hepsi geçmişte kaldı.
Unuttum gitti.
Gömdüm hatta...
Üstüne toprak atıp, beton döktüm.
Böyle bitti.
İyiki de bitti.
Haydi iyi geceler hepinize.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Elveda
Non-FictionBir hikayenin sonu... ... Ne yazık ki gerçek bir hikaye... basitçe farklı zamanlardaki benliklerimle yazdığım duygusal bir günlükten ibaret. ... Sadece... artık bir köşede öyle kalmasından sıkıldım.