Artık içtiğim vakit sana yazmıyorum.
Numaramı sildiğin gün bende sildim.. hayat devam ediyor sonuçta..
Şu pandemi.. sanırım bana yaradı.
Alkol konusunda en azından.. Bu pazar Mert'le rakı içeceğiz.
Tabi sorun çıkmassa...
Rakıyı da seni özlediğim kadar özledim.
Düşün ne kadar kötü durumdayım...
Tabi canım sen üzerine alınma.
Bunları kendim için yazdım..
Görmezsin.
Bilmezsin.
Anlamazsın.
Ve sen.. umarım sen benim takıntımsındır.. gerçekten de seni sevip duygularımı hiç etmiş olmak.. daha fazla canımı yakar.
Nasıl seveceğim bir başkasını ?
Nasıl aşık olacağım tekrar ?
Hangi bana gülümseyen yüzü görsem.. Senin yüzün onların yüzünü kapatıyor..
Hiçbir yüz güzel değil.. Senin yüzünden..
...
İşte gerçekten de geliştiğin gün.
...
Yok... baya takıntılıydık.
İyi niyetli olup olmaması fark etmez... bu takıntıdır. Şükürler olsun ki hala o evrede sıkışıp kalmadık.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Elveda
Non-FictionBir hikayenin sonu... ... Ne yazık ki gerçek bir hikaye... basitçe farklı zamanlardaki benliklerimle yazdığım duygusal bir günlükten ibaret. ... Sadece... artık bir köşede öyle kalmasından sıkıldım.
