Daddy Issues - Daisuga

0.2

I tried to write your name in the rain, but the rain never came

----------------------------------------------------

Sugawara gün batımının yansıdığı tanıdık odada uyandı. Gözlerini ovuşturdu. Olanları hatırlamaya çalıştı ama ağrıyan başı buna hiç yardımcı olmuyordu. Yavaşça doğruldu. Üstündeki örtüyü itikleyip kalktı. Gözlerini ovarak odadan çıktı ve salona ilerledi. Ne olduğu az çok beynine yüklenirken masada beraber resim yapan Daichi ve Ouka'yı gördü. Karmaşık hissediyordu. Ne yapacağını bilmiyordu ve aklını kaçırmış gibiydi.

Aslında hep öyleydi hm?

"Öhm.. Daichi, ne ara uyudum?" dedi sevdiğine. Sevdiği önce ona baktı, sonra Ouka'ya bir şeyler söyleyip kalktı.

"Gel konuşalım." Daichi Suga'nın kolunu kavradı ve onu mutfağa götürdü. Kapıyı hafifçe çektikten sonra onu bıraktı. Sugawara sandalyelerden birine oturdu ve başını eğdi. Daichi de tezgâha tek kolunu yasladı.

Sugawara'nın konuşmayacağını anlayan Daichi lafa girmeye karar verdi. Suga uyuduğu süre boyunca ne diyeceğini düşünmüştü.

"Özür dilerim öncelikle. Bir anda yapıverdim, kusura-"

"Sorumu cevapla sadece.." dedi Sugawara sessizce. Daichi derin nefes verdi.

"Lavaboya gittin. Sonra ağlama sesleri duyup kapıyı tıkladım. Sen ses vermeyince kapıyı açtım, kapıyı düzgün kilitlememişsin zaten. İçeri girdiğimde uyuyordun, ben de yorgunsundur diye yatağıma taşıdım." Sugawara utançtan bir şey diyemiyordu.

"Şimdi sen sorumu cevapla Sugawara, iyi misin?" Sugawara soruyu düşündü. Neden sormuştu?

"İyiyim.. Neden sordun ki şimdi bana bunu?"

"Çünkü eskisi gibi davranmıyorsun artık. Eski gülüşün, havan, enerjin yok sanki."

"Büyüyoruz Daichi.. Ondandır.."

Yalan.
Kendi ağzıyla söz vermişti.

"Hayır Sugawara. Ne oluyor sana? Bir derdin varsa anlat."

"Bu aralar yorgunum. Hem takımdan hem de evden dolayı. Ouka'ya bakmak ve evin işlerini yapmak biraz zor." dedi Sugawara.

"Öyleyse yardıma geleyim? Okuldan sonra yardım etmek için seninle gelirim."

"Y-yok! Gerek yok yani.." Sugawara aptallığına sövmeye başladı. Daichi ise kendini affettirmeye çalışıyordu. İkisinin yolları çakışıyordu.

"Neden gerek olmasın ki? Hem ödevleri yaparız, sonra sana yardım ederim. Yorulmazsın en azından?"

"Yani... Gerek yok aslında.." dedi Sugawara. Daichi neden böyle yaptığını anlamaya çalışıyordu.

"Size gelmemde bir sorun mu var Sugawara? İstemiyorsan söylemen yeter zaten, seni germek istemem."

"Aslında isterim de.."

"De?" Daichi ağzından laf kapmaya çalışıyordu.

"Ev müsait olur mu bakacağım." dedi Sugawara.

"Öyleyse ne zaman?"

"Yarın antrenmandan sonra." Daichi başıyla onayladı. Sugawara telefonunu çıkardı ve bir şeye bakındı. Sonra cebine endişeyle geri attı.

"Saat çok geçmiş ya! Eve gitsem iyi olur.."

"Evde seni bekleyen yok ki. Ben bırakırım sizi. Endişelenme."

"Evet.. Biri yok ama ev işleri var."

Yalan.
Şamar bekliyor.

"Kendini bu kadar kasma, dinlen biraz Sugawara." Sugawara başıyla onayladı. Kafası yerinde değildi. Normalde olsa iki saat durup giderdi. Ama iki saati geçmişti. Dört buçuk saat olmuş, üstüne babasından bir sürü arama vardı. Huzursuzca kalktı ve salona gitti. Kardeşinin yanına oturup çizdiği resimlere baktı.