Daddy Issues - Daisuga

1.0

Money is the reason
We exist
Everybody knows it, it's a fact
Kiss kiss.

Sonunda 1.0 bölümlere geldik yahu

-

Tüm takım beraber bekliyorlardı. Sugawara aşırı hasar aldığı vücudundaki sorunlardan dolayı yoğun bakım ünitesine alınmıştı.

Daichi saatlerdir köşede ağlıyordu. Kimse yanına gitme cesareti bulamamıştı çünkü Nishinoya'ya yanına gidince bağırmıştı.

Ağlamaktan yorulmuştu ama devam ediyordu ve susmuyordu.

"Ne yapsak ki? Böyle kendini hırpalıyor." dedi Ukai. Takeda onu onayladı ve gözlüğünü geri itti.

"Bunu düşünmek iyi olur tabii, ama bu ruh halindeyken ona en iyi gelebilecek kişinin Sugawara olduğunu düşünüyorum." Ukai başıyla onayladı ve ayaklandı.

"Ben sigara içmeye çıkıyorum." dedi ve Takeda'nın onayıyla ayaklanıp gitti. Sigarasını yakarken hastane bahçesine çıktı.

Tam o sırada gri saçlı zarif görünümlü bir kadın koşarak Ukai'ye çarptı ve sendeledi. Ukai onu kolundan yakaladı.

"Hanımefendi, iyi misiniz?" dediğinde kadının ağladığını fark etti. Ne yapacağını şaşırdı ve bakındı.

"Uhm-üzgünüm."

"Bir sorun mu var?"

Burası hastane geri zekalı Keishin! Ağlıyorsa hastası falan vardır!

"Oğlum-" dedi kadın hıçkırıkları arasından. Ukai halen ne yapacağını bilmiyordu.

"Oğlunuz? Ne oldu?"

"Yoğun bakımdaymış.." o an Ukai'nin kafasına dank etti.

"Soy isminiz neydi Hanımefendi?"

"Sugawara." kadın burnunu çekip art arda gözlerini sildi.

"Ben oğlunuzun koçuyum. Lütfen sakinleşin, Oğlunuz şu an iyi. Gelin sizi götüreyim." Ukai sigarasını yere atıp ayağıyla söndürdü. Kadın hemen toparlanmaya çalışıp başıyla onayladı. Ukai ne olur ne olmaz kadını kolundan hafifçe tutarak Koushi'nin odasına gitti.

Kadın ağlayarak oturan Daichi'yi görünce direkt ona koştu ve önüne çöktü. Daichi bağıracak iken geleni gördü ve sessizleşti. Kadının kızarmış gözlerine baktı. Aynı duyguların içindeydi ikisi de.

Acı ve özlem.

"Oğlumu koruyamadın mı Daichi?.." dedi kadın hıçkırıkları arasında. Daichi duyduğu şeyle bakışlarını kaçırdı.

"Koruyamadım efendim.. Onu hırpaladım ben." Bayan Sugawara Daichi'nin omuzunu tuttu ve zorla gülümsemeye çalıştı.

"Hayır hayır.. Ona iyi geldiğini biliyorum. Sadece... Teşekkür ederim Daichi." Bayan Sugawara Daichi'ye sarıldı ve Daichi ağlamaya devam etti. İkisi sessizce ağladılar. Ukai ise sessizce onları gözledi.

(bide sey yapiyomusum Ukai Sugawara'nın uvey babasi falan oluyomus)

Ertesi sabah

Daichi yüzüne vuran keskin güneşle gözlerini araladı. Burnuna dolan koku dün olanları direkt kafasına doldururken yataktan hemen kalktı. Elini yüzünü odanın lavabosunda yıkadı ve kendini kontrol bile etmeden hastane odasından çıktı.

Dün gün sonlarına doğru çok feci olmuştu ve neredeyse kriz geçiriyordu, o yüzden sakinleştirici yemişti.

Odadan fırladığı gibi yoğun bakımın oraya gitti. Kimsecikler yoktu. Çıkan hemşireyi durdurdu.