yara / kagehina

13

Hinata'nın gözünden:

"Shoyo, buraya girmek istediğinden emin misin?"

"Burası benim evim Oikawa. Kageyama ile yuvamız burası."

Her şey bir yanlış anlaşılmadan ibaretti. Ben ne Oikawa ile birlikte oldum, ne de Kageyama'yı sevmeyi bıraktım. Sadece saçma dedikodular ve benim işim yüzünden her şey böyle olmuştu. O beni aradığı gün tekrar ve tekrar defalarca aradım. Açan olmadı. Akaashi ve Bokuto'ya bir şeyleri açıklamaya çalıştım ama inanmadılar. Oikawa'nın da bunda etkisi vardı. O bana bunları yapmıştı. Her ne kadar destekçim olsa da en başından Kageyama ile aramıza girmek istediğini anlamıştım. Bana dokunmak istedi, dokunamadım. Tobio ile sevişmek isterken ruhum, başka bir ruhla sevişemezdim.

Tobio'm öleli 2 gün oluyor. Odamızı kurcalıyordum.  Resimlerimiz, kıyafetlerim, her şeyimiz ortadaydı. Kanlı sargı bezleri ve ortada bir sürü kağıt vardı. Kağıtların üzerine eğildim. Hepsi Tobio tarafından yazılmıştı. Hepsi sevgili sevgilim hitabı ile başlıyordu. Sevgili sevgilim benim... Ne acılar çektirmiştim sana. Hak etmiyordum. Aldığım her nefes bana yara.

Yaramız sevgilim, yaraların. Her gün özenerek, severek ilgilendiğim yaraların. Her seferinde düşünürdüm, nasıl kıymıştın o güzel bedenine?

Mektuplardan en uzunu gözüme çarptı. İlk onu okudum. Üzerinde kan lekeleri ve gözyaşlarının buruşturduğu yerler vardı. Şimdi bu mektup benim gözyaşlarımla ıslanıyordu.

Sevgili sevgilim,
Bugün sensizliğimin 44. Günü. Sadece seni tekrardan göreceğim günü iple çekiyorum.
Ölümüm sevgilim, öleceğim günü iple çekiyorum. Sadece kendime zarar vermek tatmin etmiyor artık beni.
Ruhun beni öylesine kendine bağlamış ki daha önce sensizliği hayal bile etmemişim, edememişim.
Seni çok seviyorum, biricik sevgilim. Orada başka birinin kollarında olsan bile bana aitsin. Bunu sen de biliyorsun. Ama mutluysan ne mutlu bana.
Onunla öpüşmek, benim öpüşüm kadar yoğun ve aşk dolu hissettiriyor mu? Cidden... Cidden bir şeyler hissedebiliyor musun? Ben hissedemiyorum.  Hissedebildiğim tek şey hasret dolu aşkımız. Özlüyorum sevgilim, her şeyini çok özlüyorum.
Teninin güzel vanilya kokusunu, saçlarının güneşte parlamasını, öpüşünü... Kelimelerim yetmiyor artık.
Seni de istemiyorum biliyor musun? Sadece sensizliğin getireceği ölümü merak ediyorum, bal.
Bal'ım. Bal demek bile tatlılığını ifade etmek için yetersiz.
İlk zamanlar sana bal derdim. Sonra sen sevgili sevgilim demeye başladığında bıraktım. Ama sen her zaman benim balım olarak kaldın.
Şimdi söyle,
Nerdesin bal?

Devamını okuyamadım. Boğazım düğümlendi ve yapabildiğim tek şey çığılık ve hıçkırıklara boğularak ağlamak oldu. Ah sevgili sevgilim, ben sana ne yapmıştım. Bize bunu nasıl yapmıştım?

Diğer mektupları da okuduktan sonra anladım onu. Bana ömür boyu sürecek bir acı bırakmıştı. Onu ben öldürmüştüm. Hiç dokunmadan, son bir öpücükle.

Senin ölümün benim elimden olduysa benim intiharım da beni bekler Tobio. O güzel gözlerinde kaybolmaya geliyorum.

Son bir bolummm