မနက္ခုႏွစ္နာရီေလာက္မွာ ကမန္းကတန္း မ်က္ႏွာထသစ္၊ ေရမိုးခ်ိဳး အဝတ္အစားလဲ လုပ္ေနရတဲ့ ေကာင္ေလးဟာ အိပ္မက္ေတြ အမက္လြန္သြားတယ္နဲ႕ တူပါရဲ႕။
အားလုံးျပင္ဆင္ၿပီး နာရီကိုၾကည့္မိေတာ့ ရွစ္နာရီထိုးဖို႔ ဆယ့္ငါးမိနစ္အလို။ ခ်ိန္းတုန္းက အခ်ိန္အတိအက် မေျပာေပမယ့္ ဒီအခ်ိန္ဟာ ေနာက္က်သြားမွာကို စိုးရိမ္မိသည္။
'ႏြေး' ေနထိုင္သည့္ တိုက္ဆီသို႔ေရာက္ေအာင္ အျမန္ဆုံးနည္းနဲ႕ ပန္းကန္လုံးစီးသြားလိုက္ၿပီးေနာက္ တိုက္ေအာက္ေရာက္ေတာ့ ႏြေးဆီဖုန္းဆက္ေခၚလိုက္သည္။ အခန္းဆီ တက္သြားလို႔ရေသာ္လည္း ပတ္ဝန္းက်င္ကရွိေသးသည္။ ႏြေးကို အထင္ေသးသြားမွာမ်ိဳးကို သူမလိုလား။
ဖုန္းဆက္ၿပီး ခဏအၾကာ အျဖဴေရာင္ဟူဒီေလးကို ခဲေရာင္ေဘာင္းဘီရွည္နဲ႕ တြဲဝတ္ထားတဲ့ ျမတ္နိုးရာေလးေရာက္လာသည္။ သူ႕ကိုျမင္တာနဲ႕ ၿပဳံးျပေနေတာ့ အနည္းငယ္ခြက္ဝင္သြားသည့္ ပါးခ်ိဳင့္တို႔ကို ခပ္ေရးေရးျမင္ေနရသည္။ ဆံႏြယ္ေတြအားလုံးကို အျမင့္တြင္စုစည္းထားျခင္းေၾကာင့္ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေသာ မ်က္ႏွာေလးက ထင္းခနဲ။
"အဟမ္း! ၾကည့္လို႔ဝရင္လည္း သြားၾကမယ္ေလ"
ေငးေနမိတာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ၾကာသြားလည္းဆို ႏြေး သတိေပးရသည္အထိပင္။ ၾကည့္လို႔မဝေသးဘူး လို႔ေခါင္းခါျပလိုက္ခ်င္ေသာ္လည္း မျဖစ္။
"အင္း သြားမယ္"
ဂြီ!
ဘယ္ဗိုက္ရယ္လို႔ ရွာစရာမလိုေအာင္ ေကာင္းကင္ယံ သူ႕ကိုယ္သူသိပါသည္။ မနက္က အိပ္ရာထေနာက္က်လိဳ႕ မနက္စာဘက္ ေျခဦးေတာင္မလွည့္မိခဲ့။ ေနာက္ စားမယ့္ေနရာေရာက္မွစားလိုက္မယ္ဟု သည္းခံရန္ျပင္လိုက္ေသာ္လည္း သူ႕ဗိုက္ထဲက အခ်က္ျပသံကို ႏြေးတစ္ေယာက္ ၾကားျဖစ္ေအာင္ၾကားလိုက္ေသးသည္။
"မနက္စာမစားခဲ့ရေသးဘူးလား"
"ဟင့္အင္း မနက္က အိပ္ရာထေနာက္က်သြားလို႔"
"အဲ့တာဆို ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ အရင္ဝင္စားၾကမယ္ေလ"
ႏွစ္ဦးသားလုံး ဆိုင္တစ္ဆိုင္ထဲဝင္ကာ မနက္စာကို အရင္ဝင္စားလိုက္ၾကသည္။ စားတာေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လုံးမဟုတ္ေပ။ ေကာင္းကင္ယံတစ္ေယာက္သာ စားတာျဖစ္ၿပီး ႏြေးကေတာ့ ထိုင္ေစာင့္ေပးေနေလသည္။ ႏြေးကို မစားဘူးလားေမးေတာ့ စားၿပီးခဲ့ၿပီတဲ့။ ဒီလိုဆို သူအိပ္ရာထေနာက္က်တာေၾကာင့္ ႏြေး အခ်ိန္ေတြအၾကာႀကီးေစာင့္လိုက္ရသည္လား။ ေကာင္းကင္ယံ ႏြေးကိုအားနာမိသည္။
KAMU SEDANG MEMBACA
လွဲမှားခဲ့လေသော လြဲမွားခဲ့ေလေသာ
Romansaပျော်ရွှင်မှုဆိုတာ ဘာလဲတဲ့... ငါတော့ လူသားလေးတစ်ယောက်ကို လက်ညိုးထိုးပြခဲ့တာပဲ...။ လွဲမှားခဲ့လေသော purple-lynn (4.7.20...
